Juf (25) in Vragen van ouders
Rol van een juf
Ik ben juf op de basisschool en een leerling in mijn klas (groep 5) heeft gescheiden ouders die nog vaak boos op elkaar zijn. Ik zie aan hem dat hij hier nog veel verdriet van heeft en soms komt dit er heel heftig uit op school. Thuis speelt er van alles waar ik maar weinig van weet. Als ik met hem hierover praat laat hij af en toe iets los, maar ik merk dat hij het liever wegstopt en er niet over praat. Ik wil hem zo graag helpen om wat meer lucht te krijgen en ruimte te geven aan zijn emoties, maar ik weet niet goed hoe. Ook twijfel ik of ik dit met zijn ouders kan bespreken. Hebben jullie tips?
Beste Juf,
Wat goed dat je zo betrokken bent met dit jongetje! Ik was net zoals dit jongetje erg stil en wilde er niet over praten. Iemand vinden die hij kan vertrouwen zou goed kunnen helpen. Ben je bekend met ons Buddy-project? Hier zou dit jongetje met iemand kunnen praten met iemand die dezelfde dingen heeft meegemaakt! Wie weet zou hem dit meer helpen en kan hij zo meer lucht krijgen. https://www.villapinedo.nl/informatie-over-buddy/ . Dit is een link naar ons Buddy-Project! Daar kan je er meer over lezen.
Ik hoop dat je wat aan dit advies hebt! Heel veel succes met het jongetje uit jouw klas. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust op dit forum!
Veel liefs,
Veronique
lieve Juf, wat super om te horen dat u zo betrokken naar uw leerlingen bent. ik heb van kleins af aan ook veel dingen meegemaakt, dit probeerde ik ook altijd weg te stoppen, nu vond en vind ik dit alsnog altijd erg moeilijk. ik heb eigenlijk altijd erg goed met mijn docenten kunnen praten over dingen die speelde thuis, maar vooral omdat ik het vertrouwen had dat hun het mijn ouders niet zouden vertellen. uit mijn ervaring zou ik heel voorzichtig zijn met het vertellen aan de ouders, misschien worden de ouders thuis juist boos dat hij iets heeft losgelaten of iets.. het hoeft niet altijd goed uit te pakken en daarom zou ik persoonlijk er erg voorzichtig mee zijn. misschien kun je aan de leerling aangeven dat je altijd een luisterend oor voor hem zal zijn, en jij hem tips kunt geven wanneer je weet wat er precies aan de hand is. dat jij er voor hem bent. zo heeft hij toch iemand waar hij zijn verhaal tegen kan doen, want misschien heeft hij dat niet gehad en vind hij het daarom ook moeilijk om wat los te laten. wat je ook aan kunt bieden is maatschappelijke hulp die meestal gegeven wordt op school, maar hiermee zou ik ook voorzichtig zijn want uit ervaring worden de ouders hier ook snel bij betrokken en dit vond ik zelf nooit prettig. hopelijk heeft u iets aan deze tips! daarbij wil ik nogmaals zeggen dat ik het super vind om de zorg voor de leerlingen zo te horen van u!
liefs, kaylee
Lieve Juf,
Wat lief dat je hier om advies vraagt!
Het lijkt me sowieso al heel goed dat je deze gesprekken met hem voert, ookal vertelt hij misschien niet veel. Het is denk ik ook een kwestie van vertrouwen, wie weet laat hij over een tijdje alweer wat meer los. Ik weet wel dat ik zelf verdrietig was op school maar bij mij uitte zich dat meer in boos – en opstandigheid. Ik vertelde niemand over de problemen thuis en als iemand het had gevraagd had ik waarschijnlijk niks gezegd. Tenzij ik iemand goed kende. Ik denk dus dat het kind uit jouw klas op ten duur meer aan je durft te vertellen.
Het lijkt me niet gek om een gesprek te hebben met de ouders, als je aangeeft dat het kind er veel verdriet om heeft, zien zij misschien in dat ze daar iets aan kunnen doen. Tijdens een oudergesprek of rapportgesprek kun je dit misschien ter sprake brengen? Ik had het geweldig gevonden als een leraar van mijn school dat had gedaan, omdat mijn ouders zelf niet zo goed doorhadden wat ze mij en m’n zusje aandeden door al hun ruzies en negatieve uitspraken.
Ik hoop dat je hiermee verder komt!
Liefs Pascalle
Beste Juf,
Mijn ouders zijn zelf ook gescheiden en net als dit jongetje uit jou klas was ik erg gesloten en praatte ik er liever niet over. Wat mijn juf toen heeft gedaan is ze heeft mij een schriftje gegeven en uitgelegd dat dit schriftje alleen voor mij is. Ik mocht van haar op elke tijd van de dag iets in dat schriftje schrijven. Ik hoefde het niet te laten lezen aan haar of mijn ouders maar dit mocht natuurlijk wel. Dit heeft mij heel erg geholpen, Ook heb ik een moment gehad dat ik in de klas zat en uit het niets heel erg boos en verdrietig werd. Toen mocht ik van mijn juf samen met twee vriendinnen eventjes naar buiten om te praten. Dit heeft mij heel erg geholpen, ik had het gevoel dat ik werd gesteund en dat ik zelf mocht bepalen wanneer ik wel en niet wilde praten. Misschien werkt dit ook wel bij het jongetje uit je klas. Ook heeft mijn juf wel contact gehad met mijn ouders over de scheiding. Ik denk dat het wel belangrijk is dat ook de ouders op de hoogte zijn.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Wist je trouwens dat er ook een speciale pagina is voor docenten? Op https://www.villapinedo.nl/docenten/ kun je nog meer info vinden!
Groetjes Lisa