Ouderverstoting – "En toen kwam het moment, hij kon niet naar binnen en ik mocht niet open doen."

Dit is deel 3 van de serie verhalen van volwassen kinderen van gescheiden ouders die ouderverstoting hebben doorgemaakt.

Hoe oud was je toen je ouders gingen scheiden?

“Toen ik zes was gingen mijn ouders scheiden, toen trouwden ze weer toen ik zeven was en scheidden ze toen ik zeven was.”

Werd je betrokken bij ruzies of issues tussen je ouders?

“Ja, vooral door mijn moeder.”

Hoe werd je betrokken, kan je een situatie beschrijven waarin dat voor jou heel duidelijk naar voren kwam?

“Toen ik zeven was nam mijn moeder mij apart van mijn broertje. Zij vertelde dat ze papa het huis uit had gezet en dat ze een ander slot op de deur had gezet. Als papa dan van werk naar huis zou komen zou hij dus niet naar binnen komen en wij mochten hem er niet inlaten. Ik weet nog heel goed dat ik de hele middag met een heel zwaar gevoel heb gewacht op dat moment. Heel graag wilde ik naar boven, gewoon weg zijn voor die confrontatie maar we moesten blijven spelen in de woonkamer. Door het grote raam van de woonkamer zag ik papa vrolijk aan komen lopen, de koffer in zijn ene hand en zwaaiend met zijn andere. En toen kwam het moment, hij kon niet naar binnen en ik mocht niet open doen.

Op latere leeftijd waren het veel “kleine” dingen bij elkaar. Ik mocht bijvoorbeeld nooit bellen met mijn vader en als dat al mocht, bijvoorbeeld omdat ik jarig was en hij mij wilde feliciteren, moest dat naast mijn moeder zodat zij kon meeluisteren en kon checken of ik niet te enthousiast reageerde maar gewoon kortaf. Of met Vaderdag moesten we (als mijn moeder het werkje zag) de knutselwerkjes van school weggooien en er dan heel hard om lachen dat we zoiets stoms hadden gemaakt. Want natuurlijk wilden we dat niet maken maar het moest van school en nee, papa kon je zeker geen papa noemen na alles wat hij mama had aangedaan, onzin zeg, zo’n dag.”

Had je het gevoel dat je moest kiezen tussen je ouders?

“Eigenlijk is het heel dubbel. Aan de ene kant voelde het heel erg alsof ik moest kiezen, dit vroeg mijn moeder mij ook altijd letterlijk “Hou je dan écht meer van mij dan van die man?”. Aan de andere kant voelde het ook niet als een keuze want natuurlijk had ik er nooit een keuze in. Als ik ook maar het woord papa in mijn mond nam werd ze boos en verdrietig.”

Welke ouder praat(te) negatief over de andere ouder of beide?

“Mijn moeder sprak altijd heel negatief over mijn vader. Mijn vader zweeg over mijn moeder, waarvoor ik hem tot op de dag van vandaag nog heel dankbaar voor ben dat hij nooit echt iets negatiefs heeft gezegd. Wel soms over zaken als alimentatie maar daar ging hij nooit over door.”

Schrijf spontaan de 10 dingen op die 1 of beide ouders over de ander zeiden?

“-Hij is het niet waard om papa genoemd te worden

-Hij heeft nooit kinderen gewild

-Hij betaalt te weinig geld

-Hij wil jullie niet vaker zien

-Hij keek alleen maar naar andere vrouwen toen we getrouwd waren

-Hij is een autist

-Vind je zo’n man het écht waard om een cadeautje te geven?

-(Tegen mijn broertje die qua uiterlijk erg op mijn vader lijkt): Ga maar naar je kamer, ik kan je gezicht niet uitstaan.

-Trek maar oude kleren aan, bij je vader blijven kleren toch nooit heel.

-Waarop mijn vader dan weer zei “Betaal ik je moeder zoveel alimentatie en dan lopen jullie er nog zo bij..”

Wat zag/zie je non-verbaal aan het gezicht van je vader of moeder als het over de andere ouder ging/gaat?

“Aan mijn vader gelukkig nooit zoveel maar eigenlijk hadden we het gewoon nooit over mijn moeder. Als het ook maar over scheiden ging bij op televisie begon mijn moeder weer te huilen over hoe zwaar het voor haar was als alleenstaande moeder en wat mijn vader haar allemaal had aangedaan.”

Heb je 1 ouder voor langere tijd niet gezien?

“Mijn moeder heb ik een tijd niet gezien. Ik merkte dat hoe ouder ik werd, hoe lastiger ik het vond om goed contact met haar te onderhouden na alles wat er vroeger heeft gespeeld.”

Hoe leg(de) je dit aan je omgeving uit, met andere woorden ‘wat is jouw verhaal?’

“Vaak zeg ik gewoon kort dat mijn ouders niet zo heel goed zijn gescheiden en lach ik het weg omdat het allemaal zo idioot was vroeger.”

Hoe reageert jouw vader of moeder als je over de andere ouder praat? Kan je openlijk over de andere ouder praten?

“Tegenwoordig kan ik bij mijn vader soms wel eens iets zeggen over mijn moeder, al is dat nooit echt positief omdat zij dat zelf veroorzaakt, het is gewoon altijd negatief. Vroeger mochten we het nooit hebben over mijn vader of het moest iets negatiefs zijn. Dat deed ik dan ook want dan was mijn moeder in ieder geval weer blij. Dan vertelde ik over hoe burgerlijk hij was dat we gezamenlijk moesten eten (deden wij “thuis” nooit) of dat onze kamers zo lelijk waren of dat ik écht geen zin had in de vakantie omdat ik dan twee weken met hém en zijn vrouw moest zijn. Dat deed dan altijd heel veel pijn want ik wilde dit niet zeggen, ik vond het heel fijn bij mijn vader, maar tegelijk voelde die waardering van mijn moeder op zo’n moment nog veiliger. Ik wilde niet dat zij dacht dat ik het leuk had bij mijn vader, want ik wist dat zij dan heel verdrietig en boos zou zijn.”

Wat zegt jouw omgeving over de andere ouder?

“Bij mijn vaders kant vroeg vroeger iemand nog wel eens om de groetjes te doen aan mijn moeder maar dat durfde ik dan niet écht te doen omdat er dan toch weer een heel zeikverhaal van haar kant zou komen over die oom/tante/opa/oma en dat ze dat alleen maar zeiden om haar dwars te zitten. Bij mijn moeders kant werd er nooit iets over mijn vader gezegd of gevraagd.”

Wat heb/had jij nodig van je omgeving in dit proces? Hoe kan iemand in jouw situatie jou ondersteunen?

“Iemand had mij heel erg kunnen steunen door juist wél iets positiefs te zeggen over de andere ouder. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik bij mijn vader in de auto zat en hele droge handen had. Mijn vader zei toen dat ik een bepaalde crème moest opsmeren, dat deed mijn moeder vroeger ook als ze daar last van had. Dat vond ik echt zoooo fijn om te horen, iets leuks over de ander. Dat gesprekje is mij ook altijd bijgebleven. En ik had er echt iets aan gehad als er een andere volwassene zou zijn geweest die mijn moeder had verteld hoe schadelijk het is om negatief over mijn vader te praten. De omgeving wist namelijk wel dat het niet klopte maar niemand durfde tegen mijn moeder in te gaan. Mijn moeder vond het nog wel eens grappig om in het openbaar of tijdens een verjaardagsfeestje nare dingen te zeggen over mijn vader en dan ook om “mijn” negatieve mening te vragen. Iedereen stond er dan bij en keek ernaar maar nooit durfde iemand te zeggen dat het niet klopte.”

Wat zijn jouw gedachten over jouw ouders? Beschrijf ze zo gedetailleerd mogelijk.

“Van mijn vader waardeer ik het heel erg dat hij altijd een soort van stabiele factor is geweest, al was het maar twee keer per maand. Wat mijn moeder ook deed of zei, hij heeft nooit echt iets naars over haar tegen ons gezegd. Dit heeft vooral op de lange termijn, ervoor gezorgd dat de band met mijn vader goed is. Als hij, net zoals mijn moeder, was meegegaan in het vechten en trekken, dan had ik zeker niet de band gehad met hem die ik nu heb. Ik vind het fijn dat ik altijd op hem kan terugvallen als er iets is, zonder dat hij ooit iets van mij terug verwacht.”

Om mijn moeder geef ik op een bepaalde ouder-kind manier. Ik vind het vaak lastig om uit elkaar te halen wat echt houden van is en waar ik dankbaar voor moet zijn tegenover wat normaal is. Van mijn moeder kregen we bijvoorbeeld vaak nieuwe kleren. Hiervoor ben ik haar natuurlijk heel dankbaar maar tegelijk denk ik dat dit ook wel is opgelegd. Wij kregen namelijk heel vaak te horen dat het zó bijzonder was dat we dit kregen en van mijn vader niet. Dus dan moest ze wel heel veel van ons houden in tegenstelling tot mijn vader die niets kocht, dit was hét ultieme bewijs. Dingen waren en zijn nooit onvoorwaardelijk bij haar en dat maakt het wel eens lastig. Daarnaast vind ik het, nu ik ouder ben, moeilijk om met haar “gezellig” over koetjes en kalfjes te praten, wetende nu wat zij vroeger deed. Een kind hoort gewoon van beide ouders evenveel te mogen houden, dat mijn moeder dit zo tegenwerkte voelt voor mij echt als onvergefelijk.”

Voelde jij je veilig bij je ouders en kun je dit ook uitleggen?

“Bij mijn vader voelde ik mij wel veilig, niet welkom door zijn nieuwe vrouw maar ook niet onveilig. Mijn moeder kon ’s nachts wel eens naar mijn kamer gaan om te vertellen dat ze een stukje ging rijden en niet wist of ze ooit nog terug zou komen omdat ze zich zo eenzaam en ongelukkig voelde. Dat de map met de erfenissen in de trapkast stond. Of ze kon ineens exploderen. De aanleiding was vaak dat we niet “loyaal” of braaf genoeg waren (toch iets aardigs hebben gezegd over mijn vader of niet goed genoeg hebben opgeruimd). Dus veilig denk ik niet dat je het kan noemen al was het wel mijn thuis met mijn eigen kamer dus voelde het wel vertrouwd.”

Heb je een fijne herinneringen aan je ouders samen?

“Nee.”

Kun je je iets positiefs herinneren wat je ouders over elkaar hebben gezegd?

“Mijn vader over die handcrème.”

Hoe gaat het nu met jou?

“Nu gaat het goed met mij! Ik heb geleerd te leven met vroeger als een nare gebeurtenis en mijzelf los te zien van mijn ouders. Klinkt misschien een beetje triest maar dat is het totaal niet! Het is juist een fijn gevoel dat ik regie heb over mijn eigen leven en niet langer geleefd hoef te worden door anderen. Ik mag nu zelf bepalen en de keuzes die ik maak zijn ook helemaal van mij. En ik weet in ieder geval hoe het zeker niet moet, ook een belangrijk leermoment;).”

Wat zou je je ouders willen vragen vanuit je kind-zijn?

“Zouden jullie mij willen zien als je kind en niet als gelijke? En dat ik echt heel veel behoefte heb, ook al zijn jullie uit elkaar, leuke dingen te horen over elkaar. Wees ook lief voor jezelf en heb oog voor het positieve want als het goed gaat met jou als mijn vader/moeder voel ik mij ook goed!

En ik geloof er erg in dat zoals je zaait, zul je oogsten. Mijn moeder was vroeger alleen maar negatief, daardoor was ik er toen onvoorwaardelijk voor haar maar nu ik mijn eigen keuzes kan maken houdt die onvoorwaardelijkheid op. Hierdoor zie ik haar bijna niet meer maar geheel vanuit mijn eigen gemaakte keuze. Mijn vader is begonnen met een mega achterstand maar door zijn positieve gedrag is die achterstand nu helemaal weggewerkt en heb ik het fijn met hem.”

Meer lezen over ouderverstoting?

Ook een volwassen man en een andere een volwassen vrouw die dit hebben doorgemaakt en hun verhaal opgeschreven.