Joyce (36) in Vragen van ouders
Verhuizen
Goedendag, ik zit met mijn handen in het haar. Ik heb een prachtige lieve zoon van 8. Sinds 2016 zijn zijn vader en ik uit elkaar. Nu ben ik hertrouwd en hoogzwanger, we hebben aan mijn ex meer dan ee half jaargeleden aangegeven dat we zouden willen verhuizen naar Brabant. We wonen nu in Rotterdam, echter mijn zoon kan hier niet buiten spelen, er zinn verschillende steekpartijen geweest en vechtpartijen.
Hij heeft hier geen vriendjes in de buurt, kortom Brabant is rustiger, zinn beste vriendje woont in de buurt van ons nieuwe huis.
Nu wil zijn vader die in Rotterdam blijft wonen, niet dat hij meeverhuisd. Mijn zoon geeft aan dat hij niet bij zijn vader wilt wonen, en al helemaal niet bij zijn nieuwe “stiefmoeder” die maar 12 jaar ouder is dan mijn zoon.
Als ik hem zonder toestemming meeneem kan ik juridisch problemen krijgen.
Mijn zoon ziet zijn vader nu om het weekend, komt afspraken niet na en “dumpt” mijn zoon vaak bij opa of zijn vriendinnetje.
Bij zijn vader heeft hij een heel klein kamertje waar alleen een juniorbedje in staat en wat speelgoed. Bij ons heeft ie een grote kamer, school in de straat, voetbalvereniging tegenover het huis, eigen ps4, kindvriendelijke buurt met veel kindjes. En drie katten en een zusje opkomst.
Ik wil hem zo graag meenemen maar ik weet niet wat ik moet doen, zij vader weigerd iedere medewerking. Ik wil hem ieder weekend bij zijn papa brengen en in vakanties en eventuele studiedagen enz.
Hi Joyce,
Wat fijn dat je ons forum hebt gevonden en een vraag stelt.
Dit lijkt mij een hele lastige situatie zeg! Je wilt natuurlijk het beste voor je zoontje en ook voor jullie kleine meid straks. Je schrijft dat papa geen toestemming geeft om te verhuizen. Jullie nieuwe plek in Brabant klinkt ook wel veelbelovend met al die spullen. Dat is natuurlijk een groot verschil dan wat jullie zoontje bij papa heeft.
Toen mijn ouders gingen scheiden is mijn moeder ruim een uur rijden verderop gaan wonen terwijl ik bij papa bleef. Ik kan mij herinneren dat ik van mama ook veel spullen kreeg. Daar had ik ook een grote kamer, een kat en allerlei computerspellen tot mijn beschikking. Ondanks alle spullen die ik bij mama kreeg bleef ik toch het liefste bij papa wonen want dat was de omgeving waar ik was opgegroeid, daar voelde het voor mij veilig. Ook kan ik mij herinneren dat ondanks dat ik het bij mama heel leuk had, het allemaal zonder twijfel had willen inleveren als dat zou betekenen dat mama in de buurt kon blijven wonen. Die spullen konden mij gestolen worden, als ik beide ouders maar bij mij had. Dit was helaas niet mogelijk.
Hoe denkt jullie zoontje erover? Je schrijft dat hij geen vriendjes in de buurt heeft maar is dat voor hem genoeg om ook te willen verhuizen? Dat heen en weer reizen is natuurlijk ook iets waar hij mee te maken gaat krijgen als jullie gaan verhuizen. Hoe denkt hij daar over? Ik denk dat het momenteel het beste zou zijn om te luisteren naar de wensen van jullie zoontje.
Liefs,
Zara
Hee Joyce,
Moeilijke situatie zit je in als ik dat zo lees. Een verhuizing is niet niks voor zowel een kind als een ouder. Het is jammer om te lezen dat één van de ouders niet mee wilt werken. Ik zelf heb persoonlijk geen ervaring met een vader die geen medewerking wou verlenen. Wel zorgde de verhuizing bij mij voor veel onrust. Ik moest gedwongen ergens anders heen zonder dat ik dat leuk vond. Op dat moment zag ik mijn vader nog 1 keer in de maand. Hij woonde 150 km bij ons vandaan. Dit heeft er mede voor gezorgd dat ik geen contact meer met hem had. Het is best begrijpelijk dat jij het allerbeste voor je kind wilt en dat doe je ook!.
Het zou kunnen zijn dat de vader bang is om zijn kind niet meer te zien als hij verder bij hem vandaan woont.
Probeer het gesprek aan te gaan met hem om tot een juiste oplossing te komen.
Ik vind het mooi om te lezen dat jij en je man jouw kind centraal stellen en hier als volwassen mee omgaan. Mijn complimenten en ga zo door!
Wens jullie, je zoon en de aankomende kleine heel veel goeds.
Groetjes Gerjan