Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 1 jaar was

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik ongeveer een jaar oud was. Ik was nog zo klein dat ik er weinig echte herinneringen aan heb.

VERHUIZEN NA DE SCHEIDING

Toen ik vijf was, veranderde alles. Mijn vader kreeg een nieuwe vriendin en ongeveer tegelijkertijd kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Plotseling stond mijn wereld op zijn kop. Mijn vader verhuisde naar een klein dorpje en ging bij zijn vriendin wonen. Dat betekende dat hij verder van mij vandaan woonde. Mijn moeder verhuisde daarna ook, naar een dorpje dichter bij mijn vader. Ze deed dat voor mij, maar voor mij voelde het alsof ik alles achterliet.

Ik moest mijn vriendjes en vriendinnetjes loslaten, vooral mijn buurmeisje met wie ik iedere dag speelde. Ik weet nog precies hoe vervelend ik dat vond. Ik moest ook naar een nieuwe school, in een klas waar ik niemand kende. Ik was verlegen en vond het moeilijk om nieuwe vriendjes te maken. Die hele periode was verwarrend en ik voelde me onzeker.

LICHTPUNTJES NA DE VERHUIZING

Toch kwamen er ook lichtpuntjes. Langzaam leerde ik het nieuwe dorp kennen. Ik ging op hockey en daar zaten klasgenoten in mijn team. Ik maakte nieuwe vriendinnetjes, van wie er twee heel belangrijk voor me werden. Bij hen voelde ik me thuis. Dankzij hen werd die moeilijke tijd toch een beetje zachter.

NIET MEER ENIGKIND

Toen ik net gewend was geraakt aan mijn nieuwe leven, veranderde alles weer. Mijn vader ging trouwen en een half jaar later ook mijn moeder. Vanaf dat moment had ik officieel een stiefmoeder en een stiefvader. 

Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ik in korte tijd ook een halfzusje en een halfbroertje. Een meisje bij mijn vader en een jongen bij mijn moeder, ongeveer een half jaar uit elkaar. Ineens was ik geen enig kind meer. De aandacht werd verdeeld, en ik voelde me minder gezien. Maar ik vond het ook heel leuk om grote zus te zijn en dat vind ik natuurlijk nog steeds. 

Toen mijn zusje er een tijdje was, veranderde de tijd hoe vaak ik naar mijn vader ging. Eerst was ik om de week bij hem, maar daarna werd het weekend plus maandag en dinsdag. Niet veel later werd het alleen nog maar om het weekend. Voor mij voelde dat pijnlijk. Ik zag hem minder en mijn vader is nooit iemand geweest die uit zichzelf veel contact zoekt. Ik woonde vanaf dat moment eigenlijk alleen nog maar bij mijn moeder.

Ook al gebeurde er heel veel en voelde ik me soms verdrietig of onzeker, ik ontdekte dat ik eigenlijk heel sterk ben. Elke keer dat er iets veranderde, leerde ik nieuwe mensen kennen en vond ik toch weer mijn plek. Dat laat mij zien dat moeilijke momenten ook nieuwe kansen kunnen brengen. En dat ik altijd weer opnieuw kan beginnen.