'Als je één keer niet komt, hoef je nooit meer te komen.'

Ondanks dat mijn ouders al meer dan 20 jaar gescheiden zijn, heb ik altijd contact gehouden met allebei. Dit was iets wat ik zelf graag wilde. Mijn ouders hebben altijd hun best gedaan om goede ouders te zijn voor mij en mijn zusje. Toch raakt het onderwerp contactverlies me nog altijd. Aan de ene kant ben ik dankbaar dat ik die situatie niet heb meegemaakt, maar aan de andere kant voel ik nog steeds de angst voor contactverlies die ik als kind had.

DE impact

Een paar jaar na de scheiding verhuisden we met mijn moeder naar een plek zo’n 60 kilometer verderop. Vanaf dat moment kregen we een omgangsregeling waarbij we elk weekend naar mijn vader gingen. Dit werkte prima toen ik op de basisschool zat, maar op de middelbare school liep ik tegen problemen aan. Ik wilde in het weekend ook op stap met vriendinnen, zoals naar de benefietavond op school.

Ik herinner me nog dat ik het een keer probeerde te bespreken met mijn vader. Ik wilde graag op een zaterdagavond naar de benefietavond, wat een groot ding was bij ons op school. Maar de reactie die ik kreeg, kwam hard aan: ‘Als je één keer niet komt, hoef je nooit meer te komen’.

Die woorden raakten me enorm. Het was helemaal niet mijn bedoeling om mijn vader pijn te doen of het contact te verbreken, ik wilde gewoon een leuke avond met mijn vriendinnen en toevallig was dat in de stad van mijn moeder. Het voelde voor mij alsof ik geen eigen keuzes mocht maken en de wensen en regels van mijn ouders voor mijn eigen wensen kwamen.

DE ANGST VOOR CONTACTVERLIES BEÏNVLOEDDE MIJN KEUZES

De angst voor contactverlies heeft mij nog jaren achtervolgd. In diezelfde periode werd ik actief bij de reddingsbrigade, ook in de stad waar ik met mijn moeder woonde. Regelmatig hielpen we bij evenementen in het weekend - en als ik er toch was - ging ik op vrijdagavond of zaterdag graag mee. Op een dag vroeg iemand of ik op zondag kon helpen. Toen ik uitlegde dat ik dan bij mijn vader was en dus niet kon, reageerde diegene: ‘Dan ga je toch een keertje niet?’.

Een onschuldige opmerking, maar het raakte mij diep. Diegene had geen idee van mijn situatie, of van wat er eerder was gebeurd toen ik naar de benefietavond wilde. Ik durfde het simpelweg niet eens te vragen aan mijn vader, uit angst dat ik dan echt nooit meer hoefde te komen. En dat wilde ik niet laten gebeuren.

"Door dat ene moment plande ik jarenlang alles om het vaste schema heen. Als ik ergens niet kon zijn, zei ik vaak meteen dat het niet mogelijk was, zonder zelfs maar te kijken naar andere opties. Alles om ervoor te zorgen dat mijn angst voor contactverlies geen werkelijkheid werd."

Ben jij soms ook bang om het contact met je ouder(s) te verliezen? Bij Villa Pinedo zijn er jongeren die dat gevoel ook hebben gehad. Praat er over, dat lucht op! Klets bijvoorbeeld met een Buddy van Villa Pinedo.