Gedachten en gevoelensSteun

Niet jouw taak!

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO | FOTO: BEELDBANK VILLA PINEDO

Geplaatst op: 10-01-2023

Als kind houd je van beide ouders. Dat gaat vanzelf. Je bestaat namelijk voor 50% uit het DNA van je vader en voor 50% uit het DNA van je moeder. Daarom voel je je altijd verbonden met hen. Als je ouders verdrietig zijn of boos op elkaar, doet dat jou pijn. Je wilt dat het goed gaat met je ouders. Als dit niet zo is, gaan de meesten van ons voor hen zorgen.

Je houdt je gevoelens verborgen, zodat ze zich geen zorgen over jou maken.Je doet je best op school, zodat het lijkt alsof alles goed gaat.Jij regelt het contact tussen je ouders, zodat ze niet met elkaar hoeven te praten.Je vertelt niet hoe leuk het bij de andere ouder was, zodat je ze geen pijn hoeft te doen.Of je blijft meer bij de ouder zonder nieuwe partner, zodat die ouder niet alleen is.

Herken jij dit ook? Of heb je een andere manier om je ouders te helpen? Het is heel normaal om dit te doen. Maar het is belangrijk om te weten: het is niet jouw taak! Jij hoeft dit niet te doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders.

Wil je weten waarvoor je nog meer niet verantwoordelijk bent? Kijk dit filmpje!

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Voornaam *

Leeftijd *

E-mailadres *

Woonplaats *

Reactie *

Relevante blogs of vlogs

(Geen) contact

📖 HOE BLIJF JE IN CONTACT MET JE OUDER

Ben je bang om het contact met je ouder te verliezen? Dat is helemaal niet gek! Dit kan namelijk veel verschillende gevoelens oproepen. Je kunt je verdrietig voelen omdat je je ouder mist, of boos omdat de situatie niet eerlijk aanvoelt. Misschien voel je je zelfs bang: wat als ik helemaal geen contact meer heb? Verwarring kan ook een rol spelen, vooral als je niet snapt waarom dingen ineens anders zijn.

Het belangrijkste om te weten: wat je ook voelt, het is oké. Zorg goed voor jezelf en kijk wat jij kunt doen om contact te houden op een manier die bij jou en je ouder past.

WEES EERLIJK OVER JE GEVOELENS

Als je je zorgen maakt over het contact, probeer dit dan eerlijk te bespreken met je ouder. Misschien weet je ouder niet hoe jij je voelt, of vindt hij/zij het zelf ook lastig. Door je gevoelens te delen, kunnen jullie samen naar oplossingen zoeken. Je hoeft niet direct een groot, zwaar gesprek aan te gaan. Het kan simpel zijn, bijvoorbeeld:

"Ik mis je soms best wel, zullen we binnenkort iets samen doen?"

Lukt het niet om er met je ouder over te praten? Probeer het dan met iemand anders in je omgeving, zoals een vriend of familielid. Of misschien wil je liever met een Buddy van Villa Pinedo praten. Deze Buddy’s hebben een soortgelijke ervaring en kunnen je handige tips geven.

PLAN KLEINE MOMENTEN IN MET JE OUDER

Een moment plannen met een ouder hoeft niet altijd een grote afspraak of een lange dag samen te zijn. Kleine, losse momenten zijn ook heel waardevol! Plan bijvoorbeeld een korte wandeling, tijd voor een spelletje of een belmoment in. Zo blijf je op een relaxte manier in elkaars leven, zonder dat er veel druk op zit.

VIND EEN MANIER OM VERBONDEN TE BLIJVEN

Soms lukt het niet altijd om elkaar in het echt te zien, maar dat betekent niet dat je het contact hoeft te verliezen. Misschien kun je af en toe een appje sturen, videobellen, een foto delen of een grappig filmpje doorsturen. Allemaal kleine dingen die het contact warm houden.

HET CONTACT KAN VERANDEREN

Het contact met je ouder kan soms veranderen. Dat kan moeilijk zijn, maar het betekent niet dat jullie band verloren is. Soms is het zoeken naar een nieuwe manier die voor jullie allebei werkt. Dat kost tijd en dat is helemaal oké.

WAT WERKT VOOR JOU?

Misschien heb jij wel een tip die jou helpt om het contact met je ouder fijn te houden. Deel je ervaring hieronder! #jehoefthetnietalleentedoen

03-03-2025

Tip lezen

Gedachten en gevoelens(Geen) contact

📖 ‘Lieve papa en mama, het voelde als een spagaat tussen jullie in.’

Lieve papa en mama,

Nu ik 26 jaar oud ben en terugkijk op mijn jeugd, de keuzes die ik gemaakt heb en waar ik nu sta, wil ik jullie hier iets over vertellen.

Ik ben opgegroeid als meisje, puber en jongvolwassene die het graag goed doet voor de mensen om zich heen. Het liefst wilde ik dat iedereen tevreden en gelukkig is. Dit ging regelmatig ten koste van mijn eigen geluk. Ik hield me bezig met wat jullie van mij nodig hadden en gebruikte al mijn voelsprieten om aan te voelen wat dat was.

Het is inmiddels 25 jaar na jullie scheiding en al deze jaren voelde ik me als een spagaat tussen jullie in. Ik heb in deze 25 jaren het contact met jullie beiden een tijdje verbroken. Deze periodes gaven me enerzijds rust, want ik hoefde eindelijk niet te kiezen. Jullie wilden elkaar namelijk niet zien en dat voelde alsof het mijn probleem was. Anderzijds voelde ik een grote afwijzing vanuit jullie, ondanks dat ik het contact zelf verbrak. Het voelde alsof jullie er best oke mee waren om mij niet te zien. Ik begreep niet waarom het jullie niet lukte om jezelf over de strijd met elkaar heen te zetten. Het voelde voor mij alsof jullie haat richting elkaar belangrijker was dan hoe het met mij ging.

Ik miste jullie in de periode dat we geen contact hadden. Ik had juist zo veel behoefte aan een knuffel van mijn papa en mama. Ik wilde door jullie beschermd worden voor wat er tussen jullie speelde. Ik had van jullie willen horen dat jullie van me hielden, ondanks de keuzes die ik maakte. Dat ik altijd welkom was en dat ik niet verantwoordelijk was voor jullie geluk.

Nu heb ik een aantal jaar contact met jullie allebei en ik vertel graag wat ik daarvan vind. Ik heb ontzettend veel geleerd door de jaren heen. Waar ik eerst bezig was met het geluk van anderen, focus ik me nu meer op mezelf en op wat ik eigenlijk vind en wil. Ik heb geleerd dat ik niet verantwoordelijk ben voor jullie geluk, maar wel voor dat van mijzelf. Ik maak daarom nu keuzes waar ik blij van word en ik laat bij jullie wat van jullie is. En doordat ik heb geleerd om aan te geven wat ik van jullie nodig heb, gaat het goed tussen ons! Ik zie jullie vaak, ik voel jullie betrokkenheid en heb het gevoel dat ik kind mag zijn.

Ik ben blij met hoe het nu tussen ons gaat en hoe we hier samen onze weg in gevonden hebben. Ik ben ook heel erg trots op hoe we elkaar uiteindelijk weer gevonden hebben, na alles wat er gebeurd is.

Dank je wel lieve papa en mama, voor hoe jullie met mij samen meegegroeid zijn en je best hiervoor gedaan hebben.

Liefs, Sophia

03-03-2025

Verhaal lezen

Mijn oudersMijn woonsituatieGedachten en gevoelens

📖 'Als je één keer niet komt, hoef je nooit meer te komen.'

Ondanks dat mijn ouders al meer dan 20 jaar gescheiden zijn, heb ik altijd contact gehouden met allebei. Dit was iets wat ik zelf graag wilde. Mijn ouders hebben altijd hun best gedaan om goede ouders te zijn voor mij en mijn zusje. Toch raakt het onderwerp contactverlies me nog altijd. Aan de ene kant ben ik dankbaar dat ik die situatie niet heb meegemaakt, maar aan de andere kant voel ik nog steeds de angst voor contactverlies die ik als kind had.

DE impact

Een paar jaar na de scheiding verhuisden we met mijn moeder naar een plek zo’n 60 kilometer verderop. Vanaf dat moment kregen we een omgangsregeling waarbij we elk weekend naar mijn vader gingen. Dit werkte prima toen ik op de basisschool zat, maar op de middelbare school liep ik tegen problemen aan. Ik wilde in het weekend ook op stap met vriendinnen, zoals naar de benefietavond op school.

Ik herinner me nog dat ik het een keer probeerde te bespreken met mijn vader. Ik wilde graag op een zaterdagavond naar de benefietavond, wat een groot ding was bij ons op school. Maar de reactie die ik kreeg, kwam hard aan: ‘Als je één keer niet komt, hoef je nooit meer te komen’.

Die woorden raakten me enorm. Het was helemaal niet mijn bedoeling om mijn vader pijn te doen of het contact te verbreken, ik wilde gewoon een leuke avond met mijn vriendinnen en toevallig was dat in de stad van mijn moeder. Het voelde voor mij alsof ik geen eigen keuzes mocht maken en de wensen en regels van mijn ouders voor mijn eigen wensen kwamen.

DE ANGST VOOR CONTACTVERLIES BEÏNVLOEDDE MIJN KEUZES

De angst voor contactverlies heeft mij nog jaren achtervolgd. In diezelfde periode werd ik actief bij de reddingsbrigade, ook in de stad waar ik met mijn moeder woonde. Regelmatig hielpen we bij evenementen in het weekend - en als ik er toch was - ging ik op vrijdagavond of zaterdag graag mee. Op een dag vroeg iemand of ik op zondag kon helpen. Toen ik uitlegde dat ik dan bij mijn vader was en dus niet kon, reageerde diegene: ‘Dan ga je toch een keertje niet?’.

Een onschuldige opmerking, maar het raakte mij diep. Diegene had geen idee van mijn situatie, of van wat er eerder was gebeurd toen ik naar de benefietavond wilde. Ik durfde het simpelweg niet eens te vragen aan mijn vader, uit angst dat ik dan echt nooit meer hoefde te komen. En dat wilde ik niet laten gebeuren.

"Door dat ene moment plande ik jarenlang alles om het vaste schema heen. Als ik ergens niet kon zijn, zei ik vaak meteen dat het niet mogelijk was, zonder zelfs maar te kijken naar andere opties. Alles om ervoor te zorgen dat mijn angst voor contactverlies geen werkelijkheid werd."

Ben jij soms ook bang om het contact met je ouder(s) te verliezen? Bij Villa Pinedo zijn er jongeren die dat gevoel ook hebben gehad. Praat er over, dat lucht op! Klets bijvoorbeeld met een Buddy van Villa Pinedo.

06-03-2025

Verhaal lezen

Steun gescheiden oudersstudent vrijwilliger vrijwilligerswerk buddy steunen anderen helpen

📖 Aan alle studenten met gescheiden ouders

Met deze brief laten de 400 vrijwilligers van Villa Pinedo weten dat veel kinderen met gescheiden ouders steun nodig hebben. Als jouw ouders ook niet meer samen zijn, weet je als geen ander hoe dat voelt. Ben jij tussen 18 en 27 jaar? Dan kan ook jij met jouw ervaring iets positiefs doen en kinderen steunen tijdens en na de scheiding.

Bekijk brief