Gedachten en gevoelensSteun

Niet jouw taak!

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO | FOTO: BEELDBANK VILLA PINEDO

Geplaatst op: 10-01-2023

Als kind houd je van beide ouders. Dat gaat vanzelf. Je bestaat namelijk voor 50% uit het DNA van je vader en voor 50% uit het DNA van je moeder. Daarom voel je je altijd verbonden met hen. Als je ouders verdrietig zijn of boos op elkaar, doet dat jou pijn. Je wilt dat het goed gaat met je ouders. Als dit niet zo is, gaan de meesten van ons voor hen zorgen.

Je houdt je gevoelens verborgen, zodat ze zich geen zorgen over jou maken.Je doet je best op school, zodat het lijkt alsof alles goed gaat.Jij regelt het contact tussen je ouders, zodat ze niet met elkaar hoeven te praten.Je vertelt niet hoe leuk het bij de andere ouder was, zodat je ze geen pijn hoeft te doen.Of je blijft meer bij de ouder zonder nieuwe partner, zodat die ouder niet alleen is.

Herken jij dit ook? Of heb je een andere manier om je ouders te helpen? Het is heel normaal om dit te doen. Maar het is belangrijk om te weten: het is niet jouw taak! Jij hoeft dit niet te doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders.

Wil je weten waarvoor je nog meer niet verantwoordelijk bent? Kijk dit filmpje!

Reacties (1)

Chelsea

11 jaar

9 dagen geleden

Ik maak het zelfde mee als dit verhaal ik woord verantwoordelijk gehouden voor mijn moeder en mijn zusje mijn moeder is 2'5 jaar geleden op het ijs gevallen en moet ik mijn moeder helpen met dingen en ik heb heel vaak ruzie met mijn moeder en dan woord ze weer boos op mij en als mijn zusje wat doet en ik wat terug doe krijg ik straf en mijn zusje een waarschuwing en zij mag dan gewoon weer alles doen terwel ik straf krijg.

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Voornaam *

Leeftijd *

E-mailadres *

Woonplaats *

Reactie *

Relevante blogs of vlogs

Mijn oudersGedachten en gevoelensSteun

📖 Hoe het psychisch welzijn van mijn ouders invloed had op mij

Misschien herken jij het wel: steeds meer taken in het huishouden oppakken of je eigen (negatieve) emoties verstoppen. Allemaal met het doel om thuis de sfeer zo goed mogelijk te houden, om te proberen te voorkomen dat je vader of moeder weer boos of verdrietig wordt. Voor mij was het normaal, ik had het nodig om te overleven.

Pas later besefte ik dat ik eigenlijk de rol van ouder op mij nam, terwijl ik eigenlijk nog maar een kind was. Dit wordt ook wel parentificatie genoemd en daar kan sprake van zijn als een kind te maken heeft met de psychische problemen van een ouder. Ook wel een KOPP-kind genoemd. Psychische problemen is een term die voor mij best wel zwaar voelt. Ik wil mijn ouders geen psychische problemen toezeggen. En wanneer heeft iemand eigenlijk een psychisch probleem? Maar aan de andere kant herken ik wel wat voor invloed het psychisch welzijn van je ouders op jou zelf kan hebben. Als kind probeerde ik altijd zo stil mogelijk te zijn en dat ik alle emoties die ik had voor mezelf hield. Want als papa of mama niet zag dat ik verdrietig was, dan zouden ze ook niet boos of verdrietig worden.

WAAROM HET MOEILIJK IS OM LOS TE LATEN

Ik vind het heel moeilijk om hierover te praten, want ik geloof ook wel dat mijn ouders hebben gedaan wat zij konden. Maar ik denk ook dat zij niet goed in staat waren om te kunnen doen wat ze graag zouden willen doen. In elk geval niet zonder hulp. En het is heel moeilijk, want wij als kinderen zijn niet de aangewezen persoon om die hulp te bieden. Daar zijn andere mensen voor. En toch doet het ons als kinderen pijn, toch willen wij zorgen voor onze ouders. En ook dat is niet gek. Want wij zijn een deel van onze ouders, maar onze ouders zijn ook een deel van ons. En hen niet helpen voelt alsof ik ze in de steek laat. Ook al heb ik soms de wens dat ik even helemaal los kan zijn van allebei mijn ouders.

HET HELPT OM TE PRATEN

Ik heb geleerd om te proberen om te leven, in plaats van alleen maar te overleven. Mijn eigen emoties delen en leren dat ook dat mag en oké is. Voor mij helpt schrijven en praten daarin. Door te praten kan je delen en draag je de last niet alleen. Praten kan jou ook helpen om voor jou te leren wat belangrijk is voor JOU, want voor iedereen is iets anders belangrijk. Het praten zorgt ervoor dat ik even mezelf mag zijn, niet hoef te overleven. Een manier om even voor jezelf te zorgen. Voel jij ook die behoefte om te praten? Bij Villa Pinedo luisteren wij naar jou. Want weet: je bent niet alleen!

07-05-2025

Verhaal lezen

Mijn oudersGedachten en gevoelens

📖 Tips als je niet zo lekker in je vel zit

Soms is alles gewoon even te veel. Je hoofd zit vol, je gevoel gaat alle kanten op en je weet niet zo goed wat je ermee moet. Dat is oké. Echt. We hebben een paar dingen op een rijtje gezet die misschien kunnen helpen. Kleine dingen die je voor jezelf kunt doen, zodat het net een beetje lichter voelt.

SCHRIJF HET VAN JE AF

Soms zit je hoofd zó vol dat het lijkt alsof je gedachten rondjes blijven draaien. Schrijf alles op, zonder na te denken. Boos, verdrietig, in de war? Alles mag. Je hoeft het niet te laten lezen — het gaat erom dat jij het kwijt bent.

Wat mij helpt is om een timer te zetten van 5 minuten en dan non-stop te schrijven. Vaak beginnen de woorden dan langzaam uit je te spoelen en denk je niet lang na.

ZOEK JE VEILIGE PLEK

Heb je een plek waar je even op adem kunt komen? Misschien je bed met een dekentje over je hoofd, een hoekje in de tuin of een fijn plekje op school. Mijn veilige plek was onder mijn bureau, daar kon ik altijd even in mijn eigen wereldje zijn.

PRATEN MAG. ECHT.

Of het nou met een vriendin is, je opa, de moeder van je klasgenoot of een kinderpsycholoog — je hoeft het niet alleen te dragen. Praten lucht op, ook al is het maar een beetje. Je hoeft het niet perfect uit te leggen, gewoon beginnen met “Ik weet even niet wat ik voel” is al genoeg. Het verbaasd mij nog steeds hoeveel mensen zich soms ook zo voelen.

DOE IETS KLEINS VOOR JEZELF

Als je je rot voelt, lijkt alles ineens zwaar. Iets kleins doen voor jezelf kan dan helpen. Je lievelingsnummer luisteren, een kop warme chocomelk, een warme douche. Gun jezelf iets goeds, hoe klein ook.

ONTHOUD: HET IS NIET JOUW RUZIE

Als je ouders veel ruzie hebben, voel je je misschien gevangen tussen twee vuren. Maar jij hoeft het niet op te lossen. Jij bent het kind. Het is niet jouw taak om hun problemen te fixen. Jij mag gewoon kind zijn. Ik vond het te lastig om te zeggen dat ik er niks over wilde horen, dus ik ging er niet op in als iemand iets gemeens zei over de ander. Langzaam stopte het daardoor.

JE GEVOEL IS ER MET EEN REDEN

Boos? Verdrietig? Afgesloten? Alles wat je voelt, mag er zijn. Je hoeft het niet te verstoppen of uit te leggen. Soms zegt je lijf gewoon even: “Het is me te veel." Luister daar maar naar.

ZOEK IETS WAT JE HOOFD LEEGMAAKT

Voor de één is dat tekenen, voor de ander wandelen, dansen of een game spelen. Bij mij is het bijvoorbeeld even in bed liggen met mijn favoriete knuffel of bellen met een goede vriendin. Zoek iets waarin je jezelf even kwijt kunt, zodat je niet steeds aan alles hoeft te denken.

15-05-2025

Tip lezen

Belangrijke momenten

📖 Tips voor het vieren van je verjaardag als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen

Jarig zijn moet leuk zijn. Maar als je ouders gescheiden zijn en ze liever niet samen op jouw feestje willen (of kunnen) komen, dan kan dat best ingewikkeld voelen. Dat kan druk geven: wie nodig je wanneer uit? Moet je het überhaupt wel vieren? En wat als je een van je ouders kwetst? Kortom: ingewikkeld. Daarom geven we je 5 tips voor het vieren van je verjaardag, als je ouders niet samen op 1 feestje kunnen komen.

TWEE FEESTJES? MAG GEWOON!

Bekijk het eens van deze kant: je kan je verjaardag namelijk ook gewoon twee keer vieren! Bij de ene ouder eet je bijvoorbeeld taart met opa en oma en met de andere ouder ga je wat leuks doen. Zo vier je je verjaardag dubbel zo goed, gewoon zoals jij dat wilt. Het is tenslotte jouw verjaardag.

ZEG WAT JE NODIG HEBT

Je ouders willen ongetwijfeld allebei het beste voor jou, maar ze kunnen niet in jouw hoofd kijken. Zeg tegen je ouders dat je niet wil kiezen, ook niet als het aankomt op het vieren van je verjaardag. Vertel wat jij nodig hebt en wat je van je ouders verwacht. Zo weten zij waar ze aan toe zijn en haal je de druk er voor jezelf af. Je hoeft je namelijk niet verantwoordelijk te voelen voor het gevoel van je ouders.

MAAK EEN VERJAARDAGSPLAN

Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt hoe je het wil vieren. Vind je het lastig om te bedenken hoe je dat het liefste doet? Maak een verjaardagsplan! Schrijf op wat je graag doet op jouw dag en wie je daarbij wil hebben. Dit zorgt voor rust in je hoofd. En laten we eerlijk zijn: het zorgt ook voor wat voorpret.

VRAAG HULP AAN EEN VOLWASSENE DIE JE VERTROUWT

Maken je ouders ruzie over je verjaardag en kom je er niet samen met ze uit? Vraag dan hulp aan een volwassene die je vertrouwt. Misschien kan een oom, tante, opa, oma, juf of bonusouder iets regelen of met je meedenken. Je hoeft het niet allemaal alleen op te lossen.

VIER JEZELF, OP JOUW MANIER

Soms voelt het alsof verjaardagen vooral draaien om anderen: wie komt wanneer, wie geeft wat, wie zegt wat. Maar uiteindelijk draait jouw verjaardag om jou. Dit is hét moment om even stil te staan bij wat jou zo bijzonder maakt. Je bent al zo ver gekomen en daar mag je hartstikke trots op zijn. Dus de laatste tip: vier jezelf!

JOUW FEESTJE, JOUW DAG

Je hoeft je verjaardag niet altijd groot te vieren om het speciaal te maken. Soms zit het juist in kleine dingen die jou blij maken. Het is jouw verjaardag, dus jij bepaalt wat bijzonder voelt.

Kom je er niet helemaal uit? Dan kun je altijd praten met een Buddy van Villa Pinedo - iemand die zelf gescheiden ouders heeft en precies weet hoe dit voelt. Je verjaardag mag namelijk gewoon je verjaardag blijven, zonder ingewikkeld gedoe.

27-05-2025

Tip lezen

Mijn oudersFamilieOp schoolBelangrijke momentengroep 8 musical eindmusical groep 8 musical rapport middelbare basisschool lagere school aardig opa's oma's naast elkaar

📖 Aan alle gescheiden ouders met een kind in groep 8

Vandaag is een belangrijke dag voor ons. De musical van groep 8. Na deze dag zijn wij definitief geen ‘kleintjes’ meer, want na de zomer gaan we naar de middelbare. We hebben teksten geleerd, dansjes geoefend en kostuums gepast. We zijn er helemaal klaar voor. We maken ons alleen nog zorgen over een ding: jullie. We durven het eigenlijk niet te zeggen, dus vandaar deze brief.In ons hoofd zien we namelijk steeds voor ons hoe jullie allebei aan de andere kant van de zaal gaan zitten. En dat wij da...

Bekijk brief