‘Lieve papa en mama, het voelde als een spagaat tussen jullie in.’

Lieve papa en mama,

Nu ik 26 jaar oud ben en terugkijk op mijn jeugd, de keuzes die ik gemaakt heb en waar ik nu sta, wil ik jullie hier iets over vertellen.

Ik ben opgegroeid als meisje, puber en jongvolwassene die het graag goed doet voor de mensen om zich heen. Het liefst wilde ik dat iedereen tevreden en gelukkig is. Dit ging regelmatig ten koste van mijn eigen geluk. Ik hield me bezig met wat jullie van mij nodig hadden en gebruikte al mijn voelsprieten om aan te voelen wat dat was.

Het is inmiddels 25 jaar na jullie scheiding en al deze jaren voelde ik me als een spagaat tussen jullie in. Ik heb in deze 25 jaren het contact met jullie beiden een tijdje verbroken. Deze periodes gaven me enerzijds rust, want ik hoefde eindelijk niet te kiezen. Jullie wilden elkaar namelijk niet zien en dat voelde alsof het mijn probleem was. Anderzijds voelde ik een grote afwijzing vanuit jullie, ondanks dat ik het contact zelf verbrak. Het voelde alsof jullie er best oke mee waren om mij niet te zien. Ik begreep niet waarom het jullie niet lukte om jezelf over de strijd met elkaar heen te zetten. Het voelde voor mij alsof jullie haat richting elkaar belangrijker was dan hoe het met mij ging.

Ik miste jullie in de periode dat we geen contact hadden. Ik had juist zo veel behoefte aan een knuffel van mijn papa en mama. Ik wilde door jullie beschermd worden voor wat er tussen jullie speelde. Ik had van jullie willen horen dat jullie van me hielden, ondanks de keuzes die ik maakte. Dat ik altijd welkom was en dat ik niet verantwoordelijk was voor jullie geluk.

Nu heb ik een aantal jaar contact met jullie allebei en ik vertel graag wat ik daarvan vind. Ik heb ontzettend veel geleerd door de jaren heen. Waar ik eerst bezig was met het geluk van anderen, focus ik me nu meer op mezelf en op wat ik eigenlijk vind en wil. Ik heb geleerd dat ik niet verantwoordelijk ben voor jullie geluk, maar wel voor dat van mijzelf. Ik maak daarom nu keuzes waar ik blij van word en ik laat bij jullie wat van jullie is. En doordat ik heb geleerd om aan te geven wat ik van jullie nodig heb, gaat het goed tussen ons! Ik zie jullie vaak, ik voel jullie betrokkenheid en heb het gevoel dat ik kind mag zijn.

Ik ben blij met hoe het nu tussen ons gaat en hoe we hier samen onze weg in gevonden hebben. Ik ben ook heel erg trots op hoe we elkaar uiteindelijk weer gevonden hebben, na alles wat er gebeurd is.

Dank je wel lieve papa en mama, voor hoe jullie met mij samen meegegroeid zijn en je best hiervoor gedaan hebben.

Liefs, Sophia