Aan alle gescheiden ouders met wie wij het contact (even) zijn verloren

Een open brief geschreven door jongeren die dit zelf hebben meegemaakt

Open brief

Contactverlies

Jaarlijks verliezen ongeveer 16.000 kinderen het contact met één van hun ouders. Twintig procent ziet, eenmaal volwassen, hun vader niet meer. Vijf procent van de kinderen met gescheiden ouders ziet hun moeder niet meer. De aanleidingen voor contactverlies lopen enorm uiteen. Contactverlies na een scheiding kenmerkt zich juist door het feit dat het áltijd anders is.        

Alle kinderen verdienen het dat hun verhaal (h)erkend en gehoord wordt. Daarom deelt Villa Pinedo deze open brief. Geschreven door jongeren die dit zelf hebben meegemaakt en daar nu op terugkijken. En aangevuld met tien persoonlijke brieven van dappere jongeren die hun eigen, kwetsbare verhaal delen. Brieven die raken. Brieven die laten zien dat elke situatie anders is. Soms is het contact intussen weer hersteld, bij anderen niet. Dit zijn hun verhalen, hun gevoelens en hun perspectief. 

Aan alle gescheiden ouders met wie wij het contact (even) zijn verloren

Met deze brief willen wij jou laten weten hoe wij ons voelen. ‘Wij’ zijn de jongeren die na de scheiding het contact met jou voor een korte of langere tijd zijn verloren. Een bewuste keuze. Of het is ons overkomen. Maar jij bent, hoe dan ook, een deel van ons. Al kunnen we dat soms nog even niet erkennen.

Het verliezen van het contact met een ouder voelt voor iedereen anders. Sommigen van ons voelen zich onzeker en verward, omdat het zo moeilijk is om te begrijpen waarom ons contact niet lukt.
Anderen voelen zich schuldig en eenzaam, terwijl de keuze voor geen contact tegelijkertijd ook rust geeft. Vaak voelen we duizend dingen tegelijk. Toch verlangen wij eigenlijk allemaal hetzelfde: twee ouders die ons liefdevolle aandacht geven en steunen. Maar dat is voor ons nu niet de realiteit. Omdat het na de scheiding onmogelijk voelt om met allebei onze ouders een goede band te hebben. Of omdat we ons niet meer veilig voelen. Of omdat jij juist óns niet meer wil zien...

pexels-hassan-ouajbir-1535244

Uit de brief van Jules

aan haar moeder

“Het is al vijf jaar geleden dat wij niet op de hoogte waren van elkaars leven. Een tijd waarin ik niet mijn hoge cijfers kon delen met jou. En ook niet mijn gescoorde doelpunten van elke zaterdag. Ik miste je op de momenten waar ik mijn moeder nodig had. En toch bracht de ‘pauze’ in ons contact ontzettend veel rust. Want die hoge cijfers en doelpunten had ik niet kunnen halen als ik niet voor mijzelf had gekozen. Naast de rust, bracht het ook veel slapeloze nachten met zich mee. Want hoe kan een vijftienjarige tiener echt rust vinden door haar moeder niet meer te spreken?"