5 reacties

1. Renee op 7 april 2020 om 15:26

   Lieve Marije,

   Wat ontzettend fijn om een reactie terug van u te horen! Wat een uitgebreid bericht, heel fijn. Ik ga proberen er zo goed mogelijk op te reageren en dat het een beetje overzichtelijk blijft.

   Ik begrijp dat de situatie erg lastig is wanneer een van de ouders zover weg van elkaar wonen. Ik kan mij daar deels in verplaatsen omdat mijn moeder sinds 2 jaar ook 1,5 u van mij vandaan is gaan wonen. Ik heb niet het probleem meer van spullen mee te moeten nemen omdat ik op mijzelf woon en daar dus niet hoef te slapen. Maar kan mij hier enorm op inleven. Wanneer ik een weekend bij mijn vader was was het ook altijd weer puzzelen wat ik mee ging nemen want wat als ik naar een feestje zou gaan of we onverwachts uiteten zouden gaan. Daar komen voor P nu natuurlijk andere situaties bij kijken, zoals in de toekomst met schoolboeken.
   Een scheiding is zo enorm complex er komen zoveel meer dingen bij kijken dan alleen het van huis naar huis wisselen voor een kind. Het gevoel dat pappa en mamma niet meer bij elkaar zullen komen kan enorm eenzaam voelen en dat zal P geheid mee maken nu. Ik zelf heb erg veel last gehad van loyaliteitsconflicten. Ik wilde mijn vader niet het gevoel geven dat ik het leuk heb gehad bij mijn moeder of andersom omdat ik dan dacht dat ik ze daarmee zou kwetsen. Ik denk dat P hier ook last van heeft. Hij voelt zich zo schuldig tegen over zijn moeder en wilt haar het gevoel geven dat hij haar niet vergeet door nu het besluit te nemen bij mamma te willen wonen. Heel erg begrijpelijk, maar vanuit uw kant, heel lastig.

   Wat ik enorm lastig vindt is de houding en woorden (die u omschrijft) die moeder gebruikt tegen over P. Deze zou zij niet moeten kiezen. Helaas is zij niet degene aan wie ik nu advies kan geven op dit moment. Zij moet niet vergeten dat het uiten van gemis absoluut niet erg is, zelfs heel fijn voor P. Maar het mag nooit de overhand nemen. Ik had haar graag het advies gegeven zich meer te beseffen wat woorden met een kind kunnen doen. Hoe belangrijk de gevoelens van ouders voor kinderen zijn. Ik raad u wel af dit zelf tegen moeder te zeggen. Zeker omdat u aangeeft geen goed contact meer te hebben met moeder.
   Wat ik dus nu lastig vindt aan deze situatie is dat ik het gevoel heb moeder zich anders zou moeten opstellen en zich misschien meer zou kunnen verdiepen in de gedachtes van kinderen en de effecten van een scheiding op een kind, maar ik haar dat nu niet kan vertellen. Nogmaals wil ik u vragen hier verder ook niet met moeder over in discussie te gaan, om te voorkomen dat de situatie nog meer uit de hand zal lopen.
   U verteld dat het contact er niet beter op is geworden de afgelopen tijd. Ik hoop dat er toch via misschien de mail nog contact is. Mocht dit het geval zijn, zou u kunnen overwegen haar een rustige mail te versturen. Misschien nog beter als het bericht alleen vanuit vader komt zodat moeder niet het gevoel heeft dat het een aanval is of 2 tegen 1. Hierin zou vader zijn zorgen over P kunnen omschrijven. Zónder verwijten te maken. Ik snap dat als ouder er misschien wat woede naar boven kan komen door de situatie maar laat deze alstublieft rusten in dit bericht, want alleen dan denk ik dat u haar kunt bereiken. Wanneer iemand boos is, schiet de ander vaak in bescherm modus en luistert dus nog maar beperkt naar wat er daadwerkelijk gezegd wordt. Dit willen we in dit bericht voorkomen. Moeder moet in zien wat deze situatie met P áls de vader/moeder band doet. P’s vader zou kunnen uitleggen, dat hij zich zorgen maakt om P omdat hij thuis niet zichzelf is, hij niet meer met vriendjes wilt afspreken en ook niet meer naar sport wilt. Ook maakt hij zich zorgen over het feit dat P altijd zo verdrietig is wanneer hij mamma achter moet laten. Hij niet weet of het klopt maar dat P verteld hoe nadrukkelijk mamma altijd verteld P zo te missen. Dat dit natuurlijk erg lief bedoeld is maar je het gevoelt hebt dat P hierdoor een enorm schuld gevoel heeft opgebouwd. Dat zou al een goed begin zijn. Een conflict ontstaat natuurlijk altijd vanuit twee kanten, nu snap ik dat u uw verhaal doet en we het nu voornamelijk hebben over wat moeder zoal zou kunnen veranderen. Toch zullen er ook dingen zijn waar u en vader misschien op kunnen aanpassen. Hier kunt u zelf over nadenken, ik ken de situatie natuurlijk totaal niet tot in de puntjes. Als u hier uit bent zou vader hier ook iets over kunnen schrijven in het email bericht. Dit zorgt vaak voor evenwicht waardoor moeder niet het gevoel heeft een lijst opgestuurd te krijgen met alle dingen die zij verkeerd doet/heeft gedaan. Ik hoop dat u hier uit komt.

   Ook vraagt u mij of ik nog tips of adviezen heb over hoe u P het gevoel kunt geven dat hij absoluut niet hoeft te kiezen tussen beide ouders. Dat vindt ik een lastige vraag omdat ik dus nooit het gevoel heb gehad bij beide ouders dat ik alles kon vertellen en heb altijd het gevoel gehad dat ik moest kiezen. Toch kan ik u misschien uitleggen wat ik denk dat ik nodig had in die tijd.
   Wat u en vader (zover ik weet) al goed doen is het vele spreken met P, zo openlijk mogelijk. Dit zal hij in de toekomst nooit vergeten en het zal hem een gevoel geven van veiligheid. Mijn vader sprak vaak erg negatief over mijn moeder waardoor ik het gevoel had het met hem eens te moeten zijn. Daardoor dus het gevoel had een keuze te moeten maken. Doe dit dus alstublieft niet!! Dit is, ondanks dat het een van de meest bekende problemen is tijdens/na scheidingen, nog steeds een van de meest voorkomende problemen. Vaak verzeilen ouders zo in hun eigen emotie/woede/verdriet/frustratie etc. dat zij niet door hebben dat de kleinste opmerkingen over de andere ouder al kwetsend kunnen zijn. Ik zou u dit dan ook, ondanks dat u en vader er geheid al rekening mee houden, extra op het hart willen drukken. Daarnaast natuurlijk gewoon zoveel mogelijk liefde geven, knuffelen, complimenten geven alles om hem zo zelfverzekerd mogelijk te maken/houden. Én niet te vergeten, (kan het niet vaak genoeg zeggen) blijf praten !

   Lieve Marije, ik heb zo uitgebreid mogelijk geprobeerd te antwoorden en hoop u, vader, P en hopelijk uiteindelijk ook moeder zoveel mogelijk te hebben geholpen. U kunt altijd wanneer u nog vragen heeft deze blijven stellen op het forum. Ook mag u weer onder dit bericht een reactie achterlaten, dat zou ik ook hartstikke fijn vinden!

   Nogmaals heel veel sterkte en heel veel liefs,

   
   
   
2. Marije op 7 april 2020 om 13:53

   Lieve Danique,

   Wat fijn dat je de link van het filmpje met ons deelt! We gaan deze week met P praten en hopen dan inzicht te krijgen in zijn motivatie om bij mama te gaan wonen. We zijn zelf best overvallen door deze vraag van P, want wij hebben het fijn en gezellig met elkaar. Misschien zien we iets over het hoofd? Praten lijkt ons daarom ook heel goed. Er lijkt heel wat in P om te gaan en waarschijnlijk is dit ook de reden dat hij momenteel wat meer teruggetrokken is en ook afstand neemt van vriendjes. Gisteren heeft hij sinds een paar weken een super leuke middag gehad met drie vriendjes in de tuin. Dat gaf hem ook gelijk energie 🙂

   In mijn reactie aan Renee heb ik wat meer kunnen toelichten over onze situatie. Het blijft wel lastig om in te kunnen schatten of hij op deze leeftijd inderdaad al weet of goed kan overzien wat hij echt wil of wat dat dan verder voor consequenties heeft. Zou het goed zijn om hem te helpen dat stukje inzichtelijk te maken? En hoe doe je dat het beste zonder de andere ouder te passeren?

   Fijn dat jullie er zijn hier op het Forum!! P heeft vorig jaar veel steun gehad aan de coach die wij voor P hebben kunnen aanstellen via het Sociaal Team van onze gemeente. Helaas is dit traject al enige tijd afgelopen en is P nog net te jong voor een online Buddy. Dankzij het forum en jullie inzet om hier te reageren voelen wij ons gesteund! Het boek ‘Aan alle gescheiden ouders’ en de open brieven op deze site hebben ons ook enorm geholpen. Helaas zijn we daarin wel een hoop herkenbare situaties tegengekomen.

   We hebben het idee dat iemand die zijn situatie begrijpt en onpartijdig met P kan praten extra steun kan geven aan P. Ik hoop dat hij later een Buddy heeft die hem kan helpen en dat we het zelf ook goed doen….Ik ben erg begaan met P en hoop op een mooie tijd voor iedereen!

   Dankjewel voor je steun en advies! Het heeft ons echt geholpen en wellicht zijn er meer ouders/opvoeders die er iets mee kunnen.

   Liefs Marije

   
   
   
3. Marije op 7 april 2020 om 12:21

   Lieve Renee,

   Wat onwijs fijn dat je zo snel en uitgebreid hebt gereageerd op mijn vraag. Je geeft me veel goede tips en hebt me ook wat gerust kunnen stellen. Dankjewel!

   Het is echt een extra obstakel dat de afstand tussen de moeder en vader van P zo groot is. Je kan dan niet zo makkelijk even langs de andere ouder of bijvoorbeeld je spullen ophalen als je iets bent vergeten mee te nemen. De situatie was vast heel anders geweest als zijn moeder dichtbij had gewoond. Ze hebben in het begin een poging gedaan om samen week op week af voor P te zorgen. Helaas was dit voor zijn moeder niet vol te houden, want haar werk en familie was te ver weg en daarom heeft ze er uiteindelijk voor gekozen daar een huis te kopen en te gaan wonen, 1,5 uur van vader vandaan. P was al een beetje gewend dat zijn moeder niet altijd in de buurt was, want ze was ook in de tijd dat papa en mama nog samen waren een paar dagen per week van huis om te gaan werken. Dat maakt het gemis na de scheiding er niet minder op, want het idee dat papa en mama niet meer samen komen is heel verdrietig. Het dilemma dat je altijd de andere ouder moet missen is heel moeilijk en verdrietig.

   Je verteld in je verhaal dat je zelf ook echt even je verdriet kwijt moest als je bij papa weg ging. Dat heeft P ook en we geven hem dan ook echt de ruimte om zijn tranen te laten gaan, knuffelen hem en steunen hem door begrip te tonen voor zijn verdriet. Waar ik/wij best wel moeite mee hebben, is dat P bovenop het eigen gemis van zijn moeder ook met een schuldgevoel bij mama weggaat. Zijn moeder (en ook bijvoorbeeld oma) legt zo veel de nadruk op hoe verdrietig zij is als P er niet is en hoe alleen ze zich dan voelt, wat maakt dat hij zich daar ook nog verantwoordelijk voor voelt. Dat doet mij en zijn vader veel verdriet en we vinden het ook best lastig om P hierin te ondersteunen. Dingen als … mama kan je alleen maar 4 dagen om de week zien, worden heel erg benadrukt, in plaats van mama ziet je snel weer en we hebben in het weekend dan weer heel veel tijd met elkaar. We hebben het idee dat mama P aan het voorbereiden is voor een verhuizing die kant op en dat P daarom wat teruggetrokken is en niet meer uit zichzelf met vriendjes wil afspreken.In elk geval blijft mama duidelijk uitspreken dat ze niet achter de huidige situatie staat. Dat maakt alles best wel lastig.

   Je vroeg of de afstand de enige reden is dat moeders verzoeken meermalen zijn afgewezen door de rechtbank. Er zijn meerdere redenen natuurlijk, maar het heeft niets te maken met dat ze geen lieve moeder zou zijn hoor. Vooral door werk is de zorg moeilijk te combineren en daarbij is een verandering van school en sociale omgeving ook een reden geweest om ervoor te kiezen de woon en verblijfplaats van P te houden zoals die was. Dat zal dus ook een behoorlijke impact hebben als P nu toch bij mama gaat wonen, want dan zal hij inderdaad naar een andere school moeten en zijn vriendjes achterlaten.

   Je advies om met P in gesprek te gaan en zo een beter beeld te krijgen van zijn emoties en wensen zullen wij zeker gaan proberen. P voelt zich best op zijn gemak en durft hopelijk ook open te zijn. Het risico op sociaal wenselijk antwoorden is best wel aanwezig, want het contact tussen papa en mama is er helaas niet beter op geworden. Heb je daar nog een tip voor misschien? Dat we P het vertrouwen kunnen geven dat hij eerlijk mag zijn en ook dingen mag zeggen waarvan hij denkt dat papa het misschien niet zo leuk vindt om te horen?? We willen hem absoluut niet het gevoel geven dat hij moet kiezen tussen zijn ouders.

   We hebben het fijn samen, dus dat deze vraag van P om bij mama te gaan wonen kwam, overviel mij/ons dan ook best wel. Hem tegen zijn zin bij papa laten wonen is daarentegen het laatste wat wij willen. Hopelijk hebben we snel duidelijkheid.

   Renee, heel erg bedankt voor het delen van jou ervaring! Wat verdrietig om te horen dat het onderlinge contact bij jullie nog altijd moeizaam is. Ik vrees dat het contact tussen de ouders van P en met mij en de moeder/familie niet meer goed komt. We hebben meerdere keren een poging gedaan om het te verbeteren, maar werden daar dan toch weer in teleurgesteld. Je bent dan best wel eens jaloers op mensen bij wie dit wel lukt.

   Jij ook veel sterkte met alles!

   Liefs Marije

   
   
   
4. Danique op 6 april 2020 om 10:43

   Goedemorgen Marije,
   Wat fijn dat je ons forum hebt gevonden, bedankt voor het delen van je vraag.

   Wat sneu voor P dat hij er zoveel last van heeft. Ik kan me voorstellen dat 8 jaar een lastige leeftijd is om zelf te mogen kiezen. Het klinkt alsof hij er wel over praat, klopt dat? Het heeft mij heel erg geholpen om het filmpje ‘niet jouw taak’ te kijken: https://www.youtube.com/watch?v=SORJcrG9WuY
   Misschien is het een idee om samen naar dit filmpje te kijken en daarna een goed gesprek aan te gaan. Je vertelt vooral over hoe hij zijn moeder mist, maar hoe vindt hij het bij vader? Is er iets bij vader wat hij minder leuk vindt, of is het echt omdat hij zijn moeder mist?

   Toen mijn ouders scheidden vond ik het ook heel erg lastig dat ik altijd één van de twee moest missen. Wat mij erg geholpen heeft is dat ik op een gegeven moment met mijn vader ben gaan skypen. Zo kon ik zijn stem horen en hem zien en had ik toch nog een beetje het gevoel dat hij dichtbij was. Toen mijn vader merkte dat ik hem miste, zijn we vaker leuke dingen gaan doen samen. Het is belangrijk om herinneringen samen op te bouwen. Misschien is het een idee als jullie iets leuks met P gaan doen?

   Ik denk dat 8 jaar inderdaad wat jong is om goed te weten wat hij zelf wil. Wel is het belangrijk dat de signalen die hij afgeeft serieus genomen worden, maar volgens mij doen jullie dat al! Hoe komt het dat hij niet meer met vriendjes wil spelen?
   Ik heb vroeger de ‘Kanjertraining’ gevolgd. Ken je die? Hier kun je informatie vinden: https://www.kanjertraining.nl/
   De Kanjertraining heeft mij geholpen steviger in mijn schoenen te staan, makkelijker contact te maken met anderen en ik heb geleerd keuzes voor mezelf te maken. Op de site van de Kanjertraining staan nu ook mooie ’thuiswerkpakketten’.

   Lieve Marije,
   Ik hoop dat mijn reactie je iets verder kan helpen. Mijn complimenten voor hoe je je vraag op het forum verwoord hebt, daarmee straal je echt kracht uit als stiefouder! Ik duim heel erg voor je dat het snel beter gaat met P en dat er snel weer mooiere tijden aankomen.
   Mocht je nog een reactie willen geven, of een volgende vraag hebben, dan kan dat natuurlijk altijd.

   Knuffel,

   Danique

   
   
   
5. Renee op 6 april 2020 om 10:11

   Lieve Marije, wat een enorm belangrijke en goeie vraag is dit. Dit is een enorm lastige situatie die helaas nog veel voor komt.

   Zover ik begrijp woont P momenteel dus bij vader en u en is om de week een lang weekend bij moeder, wat 4 dagen inhoud in de twee weken. U geeft aan dat moeder 1,5 u van vader is gaan wonen en ben dan ook benieuwd of dat de enige reden is dat moeder alle rechtszaken heeft verloren. Maar naast die informatie is dit natuurlijk een enorm vervelende en lastige situatie, misschien juist vooral voor u als bonus/stief moeder van P.

   Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 15 jaar was, wel wat ouder dan dat P is dus. Bij ons was de regeling zo dat ik 1 weekend in de 2 weken bij mij vader mocht zijn. 2 dagen in de 2 weken dus. Mijn vader woonde geen 1,5 u van mijn moeder vandaan maar een half uur fietsen. Dat zijn dus wel wat verschillen. Wat ik wel enorm herken in uw verhaal over P is het verdriet dat erbij kwam kijken wanneer ik en mijn zusje mijn vader weer 2 weken alleen achter moesten laten na ons weekend samen. Ik vond dat altijd zo erg en gelukkig had ik dan vaak altijd even de tijd voor mijzelf om op de fiets terug naar mijn moeder alles eruit te kunnen huilen. Ik heb hier nooit met iemand over kunnen praten, ook niet met mijn ouders. Misschien als ik dat wel had gedaan had ik kunnen besluiten een dag of 2 langer bij mijn vader te zijn. Ik had die keus graag gehad. Wat ik eigenlijk een beetje probeer te zeggen is dat ik het al enorm goed vind dat P zelf aan durft te geven aan u en vader dat hij bij mama zou willen wonen. Dit geeft aan dat hij zich goed voelt bij jullie en open en eerlijk durft te praten met jullie. P is nog best jong, maar ik denk dat wanneer een kind zelf aan geeft wat hij wilt je hier naar moet luisteren. Wel wil ik u mee geven dat u en vader misschien beter in kunnen schatten wat goed is voor P. Ik weet niet waar P naar school gaat en of hij dus al zij vriendjes achter moet laten wanneer hij bij mama gaat wonen of dat hij moet stoppen met sport vanwege de verhuizing etc. Ik persoonlijk zou hier heel goed met P over praten met een open blik. Gewoon, als in dat als hij écht bij zijn moeder wilt wonen hij dat natuurlijk mag maar dat hij wel goed moet na denken wat de consequenties daarvan zullen zijn, wat er dan zal gaan veranderen. Heel belangrijk is denk ik echt het luisteren naar P. Misschien kunt u hem vragen waarom hij zo graag naar mama wilt verhuizen, vindt hij het niet leuk bij papa? mist hij mama te vaak? Vindt hij het moeilijk haar achter te laten? Ik denk dat als mijn ouders meer met mij hadden gesproken over mijn gevoelens mijn leven er nu heel anders uit had gezien. Ook op persoonlijk vlak, want nog steeds durf ik niet over mijn echte gedachtes en gevoelens te praten met mijn ouders. Ik denk dat dat zo een vrij en warm gevoel geeft als je zoveel met je ouders kunt bespreken, dit gun ik P. En deze band gun ik u ook met uw stiefzoon.

   Wel wil ik nog een ding kwijt. Ik weet niet hoe het contact is tussen moeder en vader. U geeft aan dat er sprake was van een vechtscheiding. Ik hoop oprecht dat die ondertussen misschien al wat gestagneerd is, want een vechtscheiding is vreselijk voor kind áls voor ouder. Ik weet er alles van helaas. Mijn ouders hebben ook verschillende rechtszaken gehad en momenteel alleen contact via advocaten. Ik hoop voor u, vader, moeder en voornamelijk P dat het niet zover heeft hoeven komen. P heeft namelijk nooit voor een scheiding gekozen, laat staan een vechtscheiding.

   Lieve Marije, ik ben heel blij dat u deze vraag naar villa pinedo heeft gestuurd en ik hoop dat ik u en daarmee ook P een klein beetje heb kunnen helpen.

   Heel veel liefs en sterkte,