Anoniem (30) in Vragen van ouders
Omgaan met elkaar
Hoi,
Ik ben sinds 2 jaar bonus moeder van 2 kinderen. Meisje van 6 en jongen van 11. Mijn man werkt veel, ook in de weekenden. Eigenlijk vanaf het begin de zorg voor de kinderen gehad als zij er waren omdat mijn man werkte. Het ging allemaal goed.
Ik heb sinds een maand of 2 steeds meer moeite met de jongste. Ze is alles en iedereen aan het uitproberen. Tot de Max gaan. Klaagt over ons tegen haar moeder. Terwijl dit onterecht is. Ik vind het soms heel erg lastig om daar mee om te gaan.
Ik doe alles voor ze, met alle liefde. Ik ben in de 2 jaar ook oprecht van ze gaan houden.
Ik merk aan haar dat zij het lastig vind om met de situatie om te gaan. Ze begrijpt steeds meer van de situatie. Papa is gelukkig met mij. Mama heeft in die tijd een aantal vriendjes gehad.
Heeft er iemand tips om hier mee om te gaan. Ik wil graag goed met ze omgaan. Ze zijn nog zo jong en hebben hier ook niet voor gekozen.
De oudste gaat beter. Die heeft een beetje zijn eigen dingetje. Praat wanneer hij dat wil.
Beste anoniem,
Wat goed dat je je vraag durft te stellen. Dat geeft al aan dat je erg veel om die ukkepukken geeft! Toen mijn ouders gingen scheiden(ik was toen 5) had mijn moeder vrij snel een nieuwe vriend. Ik accepteerde hem eigenlijk niet vanaf het begin al. Ze deden erg hun best door de ontmoeting in de efteling te laten plaatsvinden, en leuke dingen te laten doen, maar ik zag het allemaal niet zo zitten. Ik vertrouwde nieuwe mensen niet snel en mijn stiefvader heeft dan ook te verduren gehad met mij.
Ik hoorde later van mijn stiefmoeder(zij kwam in beeld toen ik 8 was) dat ik een lastig kind was om te peilen en om het vertrouwen van te winnen. De aanhouder wint. Ze bleef geduldig met mij en bleef laten merken dat ik er toe deed en dat ze echt niet mij zou laten vallen. We bleven veel praten over de scheiding en over hoe ik het vond dat zij erbij kwam.
Zou het voor je bonusdochtertje fijn zijn als zij een plek heeft waar ze haar ei kwijt kan? Een groepje bijvoorbeeld met andere kinderen met gescheiden ouders. Vaak worden dat soort groepjes en trainingen gegeven door een wijkteam.
Voor jou zou ik adviseren vooral niet op te geven en haar altijd laten weten dat je van haar houdt en dat je haar niet laat stikken. Blijf leuke dingen doen en ga vooral niet teveel in op haar klagen. Ze is aan het uitproberen tot hoever ze mag gaan om te kijken of je een stabiele factor bent. Blijf leuke dingen doen met haar. Ook zit ze in een enorm loyaliteitsding, waardoor ze mogelijk tegen moeder dingen zegt waarvan ze denkt dat moeder die wil horen. Een deel hoort denkik ook wel bij haar leeftijd en zal met tijd en aandacht ook overgaan.
Ze mag erg blij zijn met een bonusmama als jij!
Succes en liefs,
Malou
Hey! Wat goed dat je je vraag durft te stellen hier 🙂 Wat ontzettend leuk en fijn om te lezen dat je in die 2 jaar van je bonuskinderen bent gaan houden. Ik weet natuurlijk niet meer zoveel van mijn leven toen ik 6 was, maar ik heb wel nog een paar goede herinneringen. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 4 jaar oud was en toen ik 6 werd had mijn vader al een tijdje een nieuwe vriendin. Ik weet nog dat er telkens heel veel verandering plaats vond en ik niet precies begreep wat er gebeurde. Het was dus een hele verwarrende fase, ook omdat ik zo jong was en niet kon begrijpen wat er plaats vond.
Je zegt dat ze steeds meer begrijpt, maar ze begrijpt puzzelstukje voor puzzelstukje van de enorme puzzel. Dit kan enorm frustrerend zijn!
Als ze steeds meer begrijpt kun je/jullie misschien een keertje met haar praten. Misschien kunnen jullie kleine dingetjes uitleggen over jullie relatie en over de scheiding. Over een paar jaar kunnen jullie dan gezamenlijk de puzzel in elkaar leggen 🙂
Hopelijk heb ik je een beetje gerust kunnen stellen! Je kan altijd hier nog een vraag stellen of nog een op het forum.
Liefs,
Myrthe