Robert (53) in Vragen van ouders
Hoe krijg ik het goed?
Ik ben sinds 2016 weg bij mijn ex-vrouw en ben sinds dat moment weggehouden bij mijn 2 dochters. Mijn ex heeft mediation en TRIAS van tafel geveegd en het heeft geresulteerd in een rechtzaak waar de rechter aangegeven heeft dat de omgangsregeling moet bestaan uit een weekend, om de week, per maart 2020 bij vader (ik) om de week. Vanaf 2016 tot aan nu zijn mijn dochters(9 en 11) volledig gevormd door hun moeders invloed, loyaliteitsconflict en mijn geforceerde afwezigheid. Dit alles heeft mij financieel en emotioneel uitgeput. Mijn dochters hebben het loeizwaar en hebben mij eigenlijk verstoten, omdat ze hun moeder niet willen kwetsen. In de tijd dat ik ze zie doen ze ook nog eens een dansopleiding(zonder mijn instemming opgestart door moeder) die nagenoeg een hele zaterdagochtend of middag in beslag neemt: dans gaat voor namelijk. Dit gaat van de tijd af die ik hard nodig heb om weer te verbinden. Moeder ondersteunt alleen vanuit haar visie, deelt ongepast volwassen zaken met de meisjes en ondermijnt de papa-weekenden .
Volgens mijn dochters ben ik de schuld van alles en moet ik me telkens weer verdedigen / verklaren. Ze geven aan al uit te kijken naar het moment van 12 jr dagt ze zelf mogen bepalen of ze naar papa gaan of niet. Hoe krijg ik dit in godsnaam weer goed , want ik sta 100 – 0 achter na 4 jaar?
Hi Robert,
wat goed dat je ons forum hebt gevonden en dat je je vraag hier stelt. Het klinkt als een complexe situatie, zowel voor jou als voor jouw twee dochters.
Ikzelf heb als kind van gescheiden ouders nooit last gehad van een loyaliteitsconflict, maar zie dit wel terug bij mijn jongere halfbroertje. Waar iedereen negatief afgeeft over onze vader, wil hij hem juist graag een kans geven. Het is voor hem ontzettend lastig om constant negatieve verhalen te horen en erin meegezogen te worden. Ondertussen doet onze vader hetzelfde over mijn halfbroertje zijn moeder. Het negatieve gepraat van beide ouders maakt dat mijn halfbroertje inmiddels flink met zichzelf in de knoop zit en hij in een constant dilemma is van ‘wie of wat kies ik’. Terwijl hij helemaal geen keuze hoeft te maken! Als zus zijnde doet het mij heel veel verdriet dit bij hem te zien, omdat ik het hem zo zou gunnen om rust te hebben in het zijn bij en houden van beide ouders. Ik hoop daarom dat, ondanks dat het andersom wel gedaan wordt, jij niet negatief praat over jouw ex-partner tegen je dochters, want dat is voor een kind heel verwarrend en verdrietig. Probeer daarentegen juist neutraal te blijven en open. Wees geïnteresseerd in wat de meiden bezig houdt (zoals dans!) en vraag misschien zelfs of ze jou iets kunnen leren erover.
In de situatie die jij beschrijft lees ik vooral terug hoe graag jij wil dat er een goede band ontstaat met jouw twee dochters. Ik denk dat dat je als vader onwijs siert en sterk maakt. Wat ik allereerst daarover zou willen zeggen is: geef nooit op! Hoe uitzichtloos het ook lijkt. Ooit zullen je dochters hierop terugkijken en voelen dat jij hen nooit hebt opgegeven en er onvoorwaardelijk bent geweest. Dat is dan ook wat ik als ‘advies’ zou willen geven: zorg dat je er bent. Naast alle nare gevoelens tussen jou en jouw ex-vrouw, zit er (als ik het goed lees) ook echt heel veel liefde in jou naar jouw dochters toe. Ik kan me voorstellen dat het zwaar is en dat het veel van je vraagt, maar ik geloof dat het uiteindelijk verschil kan maken. Zelf had ik graag gewild dat mijn vader altijd en onvoorwaardelijk voor mij was blijven knokken, dus ik spreek hierbij vanuit mijn eigen onvervulde wens.
Ik hoop dat je een weg vindt met jouw dochters om te werken aan jullie band en dat jullie daarin rust krijgen. En hopelijk heb je iets gehad aan mijn ervaring.
Liefs,
Nikki
Beste Robert,
wat fijn dat je je vraag hier stelt. Dat laat zien dat je echt een extra stap wilt doen voor je dochters. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, hebben mijn broertje en ik onze ouders even veel gezien in een duidelijke regeling. Er waren wel wat onenigheden, maar ik denk dat die er altijd bij bleven. Negatieve opmerkingen werden hier en daar wel gemaakt, maar dat heeft ons nooit beïnvloed zoals in jouw situatie.
Ik lees dat je graag de band met je dochters weer wil opbouwen, maar dat je dans als een obstakel ziet. Wat nou als je de dans als een manier ziet om de band te versterken? Support ze, kijk mee, is er een film over de dansstijl die ze doen? Misschien kun je die met ze kijken met veel popcorn en chocola en dekens en kussens? Stel ze vragen over dansen. In het begin zal dat misschien moeilijk zijn, maar geduld is een schone zaak :). Heb je een broer of zus of vrienden met dochters? Die hebben vast wel een voorstel voor gepaste films.
Over het loyaliteitsconflict, ik heb nooit zo’n conflict gehad, maar ik heb wel meegemaakt dat er negatief over de andere ouder wordt gepraat. Er is als kind echt niets vervelender dan dat. Ik zou je dan ook op het hart willen drukken om daarin niet mee te gaan. Als jouw kinderen zien hoe jij bent, en dat jij hun grootste fan bent, dan zal dat mettertijd vast afnemen.
Ik hoop dat dit je lukt.
Veel succes. Groetjes Anne