Annelies (50) in Vragen van ouders
Contact moeder
Ik ben sinds twee jaar bonus moeder van twee schatten van kinderen. Ik heb zelf een zoon. We zijn op dit moment een fijn gezin. De kinderen hebben zelf gekozen voor co-ouderschap, en daarom ook gekozen om, om de week bij papa en mama te zijn. De kinderen zijn dus om de week bij ons. Sinds vorige jaar oktober is mijn stiefdochter tijdelijk bij ons komen wonen, om tot rust te komen. Mijn stiefdochter had veel ruzie met haar moeder over het slecht praten over haar vader, maar ook het niet verzorgd worden in haar levensonderhoud. ( ook financieel )
Zij was toen 19 jaar en studeert. Er zijn gesprekken met moeder geweest, maar niets heeft geholpen. Zij is nu haar band met haar moeder gelukkig weer aan het herstellen, maar blijft het moeilijk vinden, en voelt het als kind niet geaccepteerd. Omdat ze vindt dat haar moeder ook een kleine bijdrage mag leveren in haar levensonderhoud. En het van mijn stiefdochter vandaan moet komen om haar moeder de band te herstellen. Tot nu toe betalen wij alles. Ook mijn stiefzoon ervaart dit, en maken om hem ook zorgen. Hij gaat nog wel om de week naar moeder. Wat kan ik, en wat kan vader hierin betekenen? We hebben ook toen de advocaat ingeschakeld om te bemiddelen, dit is ook op niets uitgelopen. Moeder krijgt alimentatie, subsidies en kinderbijslag maar besteed dit niet aan de kinderen. Daarom dit berichtje voor advies. Bonusmoeder Annelies.
Hoi Annelies,
Wat Anouk inderdaad ook zegt, wat mooi om te lezen dat jouw stiefkinderen zo’n betrokken stiefouder hebben zeg! Dat lijkt mij echt heel bijzonder. Wat naar ook om te lezen dat de band met hun moeder niet goed gaat op het moment. Hier heb ik zelf ook ervaring mee en ik hoop je een beetje te kunnen helpen:).
Na de scheiding van mijn ouders heeft mijn moeder nooit positief gesproken over mijn vader en zijn nieuwe vrouw. Op een gegeven moment mochten we hem niet eens meer papa noemen maar alleen bij zijn voornaam. Ook mijn broertje en zusje (destijds 16 & 17) zijn op een gegeven moment uit huis gegaan om bij mijn vader te wonen. Ze bleven maar ruzie houden met haar en de thuissituatie was heel naar. Ook mijn moeder heeft toen helemaal haar handen van hen afgetrokken en wilde ook niets meer betalen. Zij vond dat mijn vader toch genoeg geld had (inderdaad kreeg zij ook alimentatie etc.).
Deze situatie was echt onwijs naar en ik vond het altijd heel moeilijk hoe dit allemaal liep. Ondanks dat mijn broertje en zusje bij mijn vader mochten wonen en ik er ook welkom was heb ik toch iets gemist. Heel vaak ging het inderdaad over wat er niet goed ging bij mijn moeder en bespraken we dit. Geldzaken enzo waren ook best een ding, ook omdat wij vonden dat we daar recht op hadden (wat ook zeker zo was). Helaas veranderde dit niets aan de situatie en bleven wij met een naar gevoel zitten. Wat ik het meeste heb gemist is dat mijn vader of zijn vrouw gewoon een keer zouden vragen “hoe gaat het nou met jou?”. Dit klinkt misschien heel simpel maar ik bedoel daarmee dat het nu, als ik jouw bericht lees, heel erg gaat om de praktische zaken. Dit ken ik ook heel erg, hoe lief mijn vader en zijn vrouw dit bedoelden, ik had eigenlijk echt behoefte aan iemand die mij gewoon even een knuffel zou geven. Ik voelde mij toen vaak zo alleen. Dat mijn moeder zich zo gedroeg snapte ik echt niet en ik had heel erg het gevoel dat ik iets verkeerd had gedaan. Ook mijn broertje en zusje hebben dit zo gevoeld. Gewoon even een knuffel en liefdevolle aandacht om ons had ons denk ik heel erg geholpen om te beseffen dat wij meer waren dan alleen die altijd stomme ruzies met onze moeder. Dat wij wel leuk waren:).
Misschien is dit niet helemaal het antwoord waarop je hoopte maar ik wilde jullie dit heel graag meegeven. Jouw stiefkinderen zijn onwijs bijzonder en lief en leuk. Dat dit speelt met hun moeder is helemaal niet hun schuld. En ook al geven jullie ze dat gevoel volgens mij heel erg, soms wil je dat als kind gewoon even letterlijk horen. Dat jij leuk bent en dat iets niet jouw schuld is:). Dat is zoveel belangrijker dan al dat geld, echt waar!
Heel veel liefs
Hi Annelies,
Wat boffen jouw bonuskinderen met zo’n lieve, begane bonusmoeder zeg. Wat fijn dat jullie het zo goed hebben met z’n allen als gezin. Voor mij komt deze situatie heel erg bekend voor. Ik heb zelf ook geen contact meer met mijn moeder en dat is inderdaad begonnen bij vergelijkbare redenen.
Hoewel ik van de juridische zaken geen verstand heb, heb ik misschien wel een aantal tips. Ook mijn moeder weigerde mee te betalen aan zaken voor mij en mijn broer, wij waren toen nog een stuk jonger en mijn vader heeft ons daar toen niet mee willen belasten. Toen wij ouder werden heeft hij wel aangegeven dat zij niet meebetaalde. Als het goed is, gunt hun moeder het de kinderen wel dat zij het krijgen en gaat zij er ook vanuit dat zij dit toch wel zullen krijgen van hun vader, of zij nou betaalt of niet. Wij hebben destijds bedacht dat zowel mijn vader als mijn moeder een deel overmaakte naar ons zodat wij de zaken zelf konden regelen. Misschien beseft zij dan dat zij haar kinderen benadeelt en niet haar ex. Bijvoorbeeld: heey mam, kan jij dit en dit bedrag overmaken voor mijn studie? Papa heeft mij zijn deel al betaald. Het nadeel is natuurlijk wel dat de kinderen dit dan op zich moeten nemen. Maar een rechtszaak is natuurlijk ook naar voor kinderen.
Misschien is het wel fair, dat zij de helft van de kinderbijdrage in ieder geval overmaakt naar jullie, omdat zij nu ook zorg draagt voor een kind ipv voor twee.
Verder is het een zakelijk verhaal waar ik geen expert in ben. Wat ik wel weet is dat het heel zwaar kan zijn als je geen goed contact heb met een van je ouders en je je door die ouder in de steek gelaten voelt. Het enige wat jullie kunnen doen is haar heel goed steunen, kijken waar zij behoefte aan heeft en haar het gevoel geven dat jullie haar in ieder geval nooit zullen laten vallen. Misschien vindt ze het wel fijn om te praten met iemand over de situatie. Ikzelf kropte heel veel op omdat ik ook mijn moeder niet totaal zwart wilde maken bij mijn vader. Dat heet loyaliteitsconflict en daar hebben veel kinderen van gescheiden ouders last van.
Bij Villa Pinedo heb je ook het buddy-project. Dan kun je in contact komen met kinderen van gescheiden ouders en je ervaringen met hen delen en tips vragen. Je wordt dan gekoppeld aan iemand die ongeveer dezelfde dingen heeft meegemaakt en/of ervaren. Misschien lijkt dat haar fijn?
Het is een lastige vraag omdat niemand natuurlijk het gedrag van een ander kan beïnvloeden. Misschien kunnen de kinderen een keer met moeder om de tafel of een brief aan haar schrijven waarin ze uitleggen wat de hele situatie met hen doet.
Verder raad ik aan om niet negatief te praten over de moeder in het bijzijn van de kinderen en ook niet te veel pushen in het herstellen van de band. Uit je verhaal maak ik op dat jullie zelf ook geen beste band hebben met de moeder? Sorry als ik dit verkeerd heb opgevat. Maar als dit klopt, denk ik dat de kinderen er ook ongelofelijk veel baat bij zullen hebben als vader en moeder de band proberen te herstellen. Natuurlijk hoeven ze geen beste vrienden meer te worden, maar een normaal contact is wel heel fijn. Mocht de band wel goed zijn: nodig haar dan eens uit op de koffie, zodat dochter haar af en toe ziet in een veilige vertrouwde omgeving.
Hopelijk heb je hier iets aan. Als mijn reactie nog meer vragen oproept, laat het me vooral weten!!
Ik hoop dat jullie eruit komen en dat de band tussen moeder en dochter hersteld kan worden.
Veel liefs,
Anouk