Beste Luca,

Ik wil je eerste en compliment geven over hoe duidelijk je alles hebt verwoord! Ik heb meteen een heel erg helder beeld van hoe je je voelt en wat je dwarszit, wat goed dat je dit zo duidelijk hebt beschreven! :)

1) Mensen die positieve dingen over een scheiding zeggen, zijn meestal ouderen die jou willen 'troosten' omdat je gescheiden ouders hebt. Dit proberen ze dan te doen door de 'positieve' kanten te benoemen. Het is inderdaad ook erg vervelend om dit aan te moeten horen, terwijl je er helemaal niet mee eens bent. Misschien is het goed om dit aan te geven, wanneer iemand dit tegen je zegt! Je kan dit op een vriendelijke manier doen, door bijvoorbeeld te zeggen dat er ook veel negatieve kanten aan zitten en dat je et liefst had gewild dat je ouders helemaal niet gescheiden waren geweest!

2) Fijn dat je nu ook tijd kunt doorbrengen in de stad, terwijl je daarvoor altijd in een dorp hebt gewoond! Lijkt me ook een erg fijne afwisseling van druk naar rustig. :) Ik kan heel goed begrijpen dat dat heen en weer fietsen als je iets vergeet erg frustrerend kan zijn! Mijn tip is om een lijstje te maken met de vaste dingen die je altijd nodig hebt en bij je moet hebben als je weer gaat verplaatsen. Daarnaast is het misschien ook goed om een soort krat te zetten in allebei je kamers, waar je al de belangrijke spullen bij elkaar kunt zetten. Zo raak je dingen minder snel kwijt en heb je ze altijd netjes bij elkaar!

3)Het klinkt helemaal niet raar, want iedereen op de wereld kan last krijgen van psychische klachten, dapper van je dat je dat aangeeft! Het is altijd goed om e signalen bij je ouders aan te geven, vooral wanneer je merkt dat je je weer zoals toen voelde. Ook erg goed dat je dingen aan het opzoeken over het dwangmatig handelen, hierdoor leer je ook hoe je ermee om kunt gaan! Dit zou mijn volgende tip zijn: Lees vooral veel over de dingen waar jij last van denkt te hebben. Op die manier leer je ook hoe je er het beste mee om kunt gaan en vergeet niet om op tijd hulp te vragen bij je ouders!

Tot slot wil ik adviseren om je goed te kijken op het forum, want er zitten zeker ook kinderen van 15 en ouder waarvan de ouders pas zijn gescheiden. Je bent zeker niet de enige! Ik zou zeggen, kijk het forum door en je zult het tegenkomen!

Over de tip met ervaring met twee fietsen wil ik graag het woord aan een andere lezer overlaten. Maar ik hoop dat je wat zult hebben aan mijn bericht!

Nogmaals bedankt voor je duidelijke verhaal en ik wens je veel succes.

Liefs,

Mehtab

Hallo Luca,

Zo wat een verhaal zeg. Duidelijk en goed;). Ik herken er veel in wat jij ervaart.

1) mensen zeiden ook tegen mij dat je van alles 2 hebt en dat dat leuk is en beter. Maar wat ik persoonlijk het ergste vond was. (dat mijn ouders gingen hertrouwen met een ander) dat mensen zeiden: jaahh dan heb je een vet grote familie en dus meer cadeaus op je verjaardag. Deze mensen die dit zeggen zowel ouders als kinderen kennen de gevoelens en de situatie niet van dichtbij. Ze kijken naar wat je krijgt en niet naar wat je had. Dat is vaak lastig, want jij wilt je gezin compleet hebben, terwijl zij zien dat je nu meer dingen krijgt (materialistisch oogpunt).

2) Het 2 huizen principe kan ik je een kleine tips in geven (werkte ook voor mij);). Als je van het ene naar het andere huis gaat bedenk dan, bijvoorbeeld voor school, wat je nodig hebt en mee wilt nemen maak hier een lijstje van en streep alles af tijdens het inpakken ;). Ik heb mijzelf ook vaak voor mijn kop geslagen dat ik dan iets vergeten was om mee te nemen :P Maar bijvoorbeeld een toilettas bij de ene ouder laten en wat kleding wat je vervolgens bij de ander ook hebt liggen scheelt je inpakwerk;).

3) Het dwangmatige pulken kan misschien verergerd zijn omdat er nu zoveel veranderd in jouw dichtbije omgeving. Of door de spanning in je leven. Probeer iets te doen wat je leuk vindt waar je 2 handen voor nodig hebt ;) misschien dat je dan iets minder ermee bezig bent. Zelf heb ik vroeger ook wel tics gehad. Dingen dwangmatig tellen, of een geluidje continu maken door op mijn lip te bijten. Probeer je alleen niet teveel in te lezen op internet over symptomen en dergelijke. Soms wordt je daar echt niet vrolijk van. En niet alle informatie van internet is op waarheid gebaseerd.

Maar de informatie die wij hier verstrekken uiteraard wel :) ;)

Het is erg knap van je dat je dit alles zo weet te verwoorden. Het zal het iets makkelijker maken voor je om ermee om te gaan en te verwerken. Knowing is half the battle (zoals ze wel zeggen;) Door er zo bewust mee bezig te zijn kan je op zoek gaan naar antwoorden en ik hoop dat je die zal vinden;).

Je kan altijd de verhalen op deze site lezen en soms kan je ook rust vinden in de reacties.

Succes,

Jonathan

Beste Luca,

Wat goed dat je hier je verhaal doet! Ik snap dat het lijkt alsof ouders alleen scheiden als kinderen nog klein zijn. Het komt inderdaad vaker voor op die leeftijd maar het komt nog steeds heel vaak voor als kinderen ouder zijn. Ik was bijvoorbeeld 19/20 toen mijn ouders gingen scheiden.

Wat betreft het twee huizen probleem zou ik een inpaklijst maken. Ik ging ook regelmatig op en neer tussen huizen en ik had 1 vaste tas met alles wat sowieso steeds mee moest. Handiger is om gewoon een lijst te maken;)

Ik hoop dat je psychische problemen gauw minder worden als je wat meer rust hebt in de nieuwe situatie. Als het belemmert blijft voor je zou ik adviseren om even langs te huisarts te gaan om te horen hoe hij erover denkt.

Veel succes, Het komt goed. Liefs Pascalle