Beste Anoniem,

Wat ik kan ik goed begrijpen dat jij het gevoel hebt dat je jezelf kwijt bent. Stress op school, boulimia en dan de plek waar je je thuis moet voelen en alles kwijt moet kunnen, ook daar zijn spanningen. Dat je moeder chronisch ziek en afgekeurd is brengt natuurlijk zorgen met zich mee en dat je vader dit als kostwinner op moet vangen is voor hem natuurlijk ook niet makkelijk. Ik begrijp heel goed dat wanneer hij thuis komt en hij niks tegen jullie zegt dat dit niet leuk is voor jullie, maar uit eigen ervaring weet ik ook dat wanneer ik een werkdag heb gehad van ‘maar’ 12 uur, dat ik dan soms ook even rustig thuis wil komen en de werkdag even van me af laat glijden. Dat ik dan niet altijd de gezelligste ben, dat weten ze hier thuis nu ook, maar dan laten ze me even met rust en dan ben ik zo weer bijgetrokken. Misschien heeft jouw vader dat ook even nodig, dat wanneer hij een lange zware dag op werk heeft gehad dat er thuis voor hem de mogelijkheid is om even bij te komen. Want ik begrijp eerlijk gezegd best dat hij met de stress op zijn werk overspannen is. Dat hij even rustig kan douchen, een krant kan lezen of iets anders waar hij even van ontspant.

Ik begrijp heel goed dat jij als dochter er wat van zegt nu je ziet dat de spanningen tussen je ouders oplopen. Dat er dan wordt geslagen/gevochten kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Probeer eens op een rustige manier tegen je vader te zeggen hoe jullie het ervaren wanneer hij thuiskomt en luister ook naar zijn verhaal, zonder gelijk in de verdediging/verwijten te vervallen. Mocht je dit lastig vinden, dan kun je er ook voor kiezen om je emoties op papier te zetten en dit later aan je vader te geven. Zo kan hij het op een voor hem geschikt moment rustig lezen en op zich in laten werken.

Daarnaast heb ik het idee dat je ouders op dit moment de spanningen die ze hebben ook een beetje op elkaar afreageren, onder andere doordat je aangeeft dat ook zij naar elkaar schreeuwen. Misschien is het een idee dat zij weer een keer tijd voor hun tweeën samen hebben, even weg uit de omgeving van alledag. Al is het maar een wandeling in het bos/op het strand, een diner voor twee, een dagje sauna, of misschien een nachtje weg. Weer even helemaal tijd voor elkaar zorgt er vaak voor dat je je weer ontspant en ik denk dat je ouders dit op dit moment best goed kunnen gebruiken. Je zou dit aan hen voor kunnen stellen of je zou zoiets ook als verrassing kunnen regelen.

Toch vind ik het heel erg fijn om te horen dat je in januari de sleutels van je eigen huisje krijgt. Dan kun je daar voor jezelf je eigen veilige omgeving creëren waar jij je helemaal thuis voelt. En dit betekent helemaal niet dat je je moeder alleen laat, met de al die technologieën van tegenwoordig, kunnen jullie continue contact houden en dat je op jezelf woont zal echt niet betekenen dat je nooit meer bij je moeder op bezoek mag/gaat. Stel aan je moeder een activiteit/moeder-dochterdag voor waarbij jullie alle tijd hebben voor elkaar en weer bij kunnen kletsen.

Hartstikke goed dat jij je verhaal hier hebt gedeeld en mocht je ooit nog ergens mee zitten, dan mag je het altijd weer hier kwijt.

Ik wens je heel veel moois in de toekomst en ik denk dat je eigen huisje in januari 2015 hierbij een hele mooie start is.

Hoi Anoniem,

Dankjewel dat je jouw verhaal hier hebt geschreven :-). Ik kan ook goed begrijpen dat de situatie die jij hebt meegemaakt absoluut niet fijn is. Mijn eigen ouders hebben ook in een lange periode van spanning/stress gezeten, voordat ze gingen scheiden. Ondanks dat ik het me heel kan voorstellen dat je je zorgen maakt, is het niet de taak van het kind om voor zijn/haar ouders te zorgen in zo'n situatie. Nu jouw verhuizing dichterbij komt, komt daarmee ook het moment van loslaten/afstand van 'thuis' naar voren. De angst die jij beschrijft om je moeder 'alleen' te laten met jouw vader ken ik ook. In mijn geval heeft het bespreekbaar maken van mijn angst richting mijn vader heel erg geholpen. Dat kan in een echt gesprek, maar natuurlijk ook in een brief. Ik hoop oprecht dat het bespreekbaar maken ook jou in dit geval kan helpen :-). En als het moment van verhuizen daar is, betekent dat nog niet dat je helemaal geen contact meer hoeft te hebben met je moeder. Integendeel, je kunt bijvoorbeeld een dagje uit gaan of iets anders luchtigs. Op die manier is je moeder er ook even uit.

Ik sluit me verder ook aan bij de adviezen van Isabel, zeker op het punt dat je ouders wel eens heel veel baat zouden kunnen hebben bij samen een dagje 'eruit' zijn.

Voor nu heel veel succes met de situatie thuis, maar ook heel veel geluk bij het bewonen van je eerste eigen huis :-).

Beau