Beste Anoniem,

Hartelijk bedankt voor het delen van je verhaal. Ik kan me voorstellen dat het voor jou vervelend moet zijn om tussen je ouders in te staan. Het beste wat je kunt doen is wat je nu al doet. Dat is klaar staan voor zowel je vader als je moeder. Aangezien je zegt dat je moeder eraan kapot gaat zou ik haar meer steun geven. Wat ik je wil adviseren bij je vader is dat je echt moet luisteren naar wat hij zegt. Laat blijken dat je snapt waarover hij het op dat moment over heeft. Er is helaas verder niet veel wat je aan het proces kan doen. Steun en liefde geven aan je beide ouders is wat ze nu het meest kunnen gebruiken.

Beste anoniem,

Ik begrijp dat dit zeer vervelend voor je is. Zelf had ik hetzelfde. Mijn moeder is werkloos en ze is dus eigenlijk het ''slachtoffer'' in deze situatie - dat zou zijn, als er ''slachtoffers'' en ''winnaars'' zouden zijn. Ik weet niet hoe de financiële situatie van jouw moeder is, maar mijn moeder heeft zich ingeschreven bij een gemeente voor een huis (ze zit nu in de bijstand, geloof ik). Omdat ik me bij haar heb ingeschreven, krijgt ze boven alimentatie ook nog eens kinderbijslag. Ook kreeg ze meer punten voor een huis omdat er iemand onder de 18 jaar bij haar woonde, daardoor kon ze gelijk een flat appartement krijgen.

Ik denk dat het belangrijk is dat je niemand iets moet gaan verwijten. Je vader wilde dit waarschijnlijk ook niet. Voor mij klinkt het alsof je ouders nog wel van elkaar houden, maar gewoon niet meer op die manier.

Ik zou proberen om een soort verdeling in de week te gaan creëren. Dan breng je de ene helft van de week door bij je vader en de andere bij je moeder, zodat je wel met allebei nog gewoon contact hebt. Je kan natuurlijk ook één week bij je moeder en de andere bij je vader doorbrengen of zoiets - wat voor jou het beste voelt. Wel is het belangrijk dat je bij allebei gewoon je spullen hebt (kleding, tandenborstel, enzovoorts) zodat je niet heel de tijd met je tas heen en weer moet. Op een gegeven moment gaat dat namelijk voelen alsof je niet echt meer een huis hebt, maar dat je gewoon bij beiden aan het logeren bent zoals je bij je opa en oma bijvoorbeeld doet.

Misschien kan je aan je moeder vragen of ze niet eens online hulp wilt zoeken? Er zijn heel veel andere ouders in deze situatie die haar vast wel een arm om de schouder willen slaan. Het is wel belangrijk dat jij niet haar afvoerputje wordt, want daar ga jij dadelijk zelf kapot aan. Voor de rest zou ik gewoon proberen om goed te luisteren naar allebei, want meer kan je eigenlijk ook niet doen.

Heel veel succes, Groeten, Liz

Hallo anoniem,

Wat vervelend om te lezen dat jij zo het gevoel hebt tussen je ouders in te staan. Dat kan echt niet de bedoeling zijn :-(. In geen geval mag het kind de dupe worden van de situatie tussen ouders.

Daarom moet ik ook eerlijk zeggen dat ik het niet eens ben met Bob, want natuurlijk mag je er zijn voor je ouders. Maar dit is niet 'het beste wat je kunt doen'. Dat zou namelijk betekenen dat jij als een soort psycholoog dient voor zowel je vader als je moeder, dat maakt het gevoel wat je nu hebt nog erger, lijkt me.

In jouw situatie zou ik er juist voor willen zorgen dat ik niet meer tussen mijn ouders in hoef te staan. Het is al moeilijk genoeg voor je en de zorgen die jij je maakt over je moeder bevordert het vervelende gevoel.

Zelf heb ik het namelijk ook gehad (alleen dan op een ander vlak: mijn ouders zijn allebei werkloos en hebben niet meer genoeg geld om rond te komen) en die zorgen hebben ervoor gezorgd dat ik niet meer kon slapen, alles probeerde weg te stoppen en daardoor kon ik me niet meer concentreren op school enzo. Ik ben toen zelf naar een psycholoog gegaan en ze vertelde me dat het niet goed voor me was, dat ik al die zorgen had over mijn ouders. Dat ik me moest focussen op mezelf en dat ik er op moest vertrouwen dat het wel goed zou komen met mijn ouders.

Dus wat ik aan jou wil meegeven: vertel je ouders dat je het gevoel hebt tussen hen in te staan en dat je je daar niet prettig bij voelt. Misschien kun je ze allebei tippen om naar een psycholoog te gaan, omdat je je zorgen maakt. Jij kunt ze verder niet helpen, dat moeten ze zelf doen.

Net als dat jij nu het beste moet doen voor jezelf ;-).

Liefs, Femke

Hallo Anoniem,

Teruglezend op mijn verhaal merk ik dat het misschien anders kan overkomen dan wat ik eigenlijk ermee bedoel te zeggen. Ik bedoel natuurlijk niet dat je tussen je ouders moet blijven staan, maar dat je het best een gesprek met ze kunt hebben. Heb je al een gesprek gehad met je ouders over wat dit met je doet? In dit gesprek zou jij je zorgen kunnen uiten en zeggen wat het met je doet. Het is natuurlijk niet goed voor jou om tussen je ouders te staan. Dus zo'n gesprek zou je waarschijnlijk wel goed doen.

Ik hoop dat het al is goed gekomen in de tussentijd, maar als dat niet het geval is dan kun je nog altijd op Villa Pinedo terecht voor steun of voor tips.

Met vriendelijke groeten,

Bob