Hallo Isa, Wat erg voor je. Ten eerste vind ik het heel goed dat je jou verhaal hierop wilt en durft te vertellen.
Ik snap wat je mee maakt, ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt maar dan om een andere reden.

Het is goed dat je tegen je vader hebt durven te vertellen dat je niet meer naar hem wilt. Je had het alleen misschien niet via de mail moeten doen, maar ik snap dat je het zo gedaan hebt zo had ik het ook gedaan. Ik snap ook dat je vader hier niet mee eens is als ie krijgt te horen dat zijn eigen kinderen niet meer naar hem toe willen, want hij houdt natuurlijk wel van jullie. Het is het slimste om over 2 weken naar hem toe te gaan. Dan kan je vertellen waarom je het niet wilt. Je moet natuurlijk wel goede redenen geven, en het helpt altijd als je dan samen met je broertje gaat dat geeft meer steun. Ook kan je je vader van te voren duidelijk maken dat ie niet boos moet worden en als ie dat wel doet dan je dan bijvoorbeeld zegt dat je anders vertrekt. Ook moet je dan natuurlijk naar je vader luisteren wat die te zeggen heeft.

Misschien komen jullie er zo samen uit. Misschien kan je ook andere afspraken maken want het is natuurlijk ook niet leuk voor je vader als ie jullie nooit meer ziet.

Ik hoop dat ik je heb geholpen en je hier iets aan hebt.

Veel succes, liefs Sophie

Dag Isa,

Zo jammer om te zien dat hij in alle voorgaande jaren geen interesse heeft getoond in je leven. Dat is natuurlijk niet de bedoeling als je vader bent. Zelfs na de scheiding moet een vader zich als een vader gedragen en interesse tonen in zijn kinderen. Ik begrijp daarom volkomen waarom je niet wilt dat je ieder weekend daar moet blijven slapen. Daarbij zeg ik wel dat er personen zijn die ouders worden die geen interesse tonen in de activiteiten van de kinderen, maar wel van hun kinderen houden. Ze willen dan alleen niet meedoen met activiteiten om de een of andere reden.

Het is heel goed dat je hebt aangegeven dat je niet meer naar hem wilt, maar zoals Sophie heeft gezegd, mail was waarschijnlijk niet de beste manier. Je had het beter persoonlijk (met je moeder en/of broertje) kunnen doen. Dan zou hij je emoties/gevoelens kunnen zien. Via een mail is het heel erg onpersoonlijk en kan het hard aankomen.

Zoals Sophie aangeeft, je kan het best met je broertje naar je vader gaan en uitleggen waarom je niet zo vaak bij hem wilt zijn. Je kan aangeven dat je nog wel contact met hem wilt als hij dat wilt en zien hoe dat verloopt. Als het goed verloopt en je hebt er een goed gevoel bij dan kun je bijvoorbeeld meer met je vader optrekken en anders niet. Voor dat gesprek moeten wel duidelijke regels zijn zoals bijvoorbeeld dat niemand boos mag worden of dat niemand gaat schreeuwen en dergelijke. Verder mag iedereen zeggen wat hij/zij wilt zonder dat diegene onderbroken wordt en dat er echt geluisterd wordt naar iedereen. Je kan hem in dit gesprek dan ook overtuigen dat jullie moeder hier niks mee te maken heeft en dat dit allemaal van jullie komt. Ik hoop dat ik je door middel van dit berichtje op weg heb geholpen. Ik wens je een fijne dag en succes met het voorbereiden op het gesprek.

Met vriendelijke groeten,

Bob

Dank je wel voor jullie berichtjes maar ik ben te bang voor papa om het persoonlijk te zeggen :-(...... Ik ga zondag met mijn broertje er naartoe en als ik het dan niet leuk vindt probeer ik samen met mama een gesprek met papa aan te gaan. Hoop dat dat lukt.