Lieve anoniem,

Wat een verhaal! Ik kan begrijpen dat jij je zo ongelukkig voelt. Zo erg zelfs dat je denkt dat de dood misschien beter is dan het leven. Soms voelt dat inderdaad zo.... maar uiteindelijk komt het weer goed, en gaat de zon ook weer voor jou schijnen. Ook al lijkt het op dit moment niet zo.

Ik denk dat niet alleen jij hulp nodig heeft. Maar ook jouw vader en moeder. Jouw moeder heeft een handicap en heeft denk ik moeite om dat te accepteren. Daar heeft ze het misschien heel moeilijk mee en reageert dat dan af op jullie terwijl ze dat niet meent. Ik weet zeker dat ze van jullie houd. En dat geldt ook voor je vader. Ik denk dat hij ook zo zn problemen heeft. Het valt natuurlijk niet goed te praten en daarom denk ik dat het goed is dat jullie gezin hulp krijgt om weer een leuk en gezellig gezin te worden.

Op school zijn er vaak vertrouwenspersonen bij wie je terecht kan en die ook voor hulp kunnen zorgen voor jullie hele gezin. Bijvoorbeeld een maatschappelijk werker of iemand van bureau jeugdzorg. Ik hoop dat je ouders hier voor zouden kunnen open staan.

Ik wil je complimenten geven dat je hier je verhaal gedeeld hebt. En dat je er al eens eerder boven op bent gekomen. Die periode dat je niet meer at. Je bent ongelofelijk sterk en ik weet zeker dat je hier ook weer boven op komt. Ik vind het knap dat je aan de toekomst denkt en wilt sparen om op je zelf te wonen. Misschien is dat een goed idee als je iets ouder bent.

Ik hoop dat het allemaal snel goed komt. Trek je van dat pesten niks aan. Jij bent beter en sterker dan dat! Haal kracht uit de dingen die jij leuk vindt en waar jij gelukkig van wordt. Misschien is er toch een vriendin die je kan vertrouwen en die er voor jou wilt zijn.

Ik en de rest van villa pinedo zijn er in ieder geval voor jouw! Als je nog vragen hebt of je willen dingen kwijt dan kan je bij ons terecht.

Liefs Evi