Freya (43) in Vragen van ouders
Nieuwe vriendin
Wij leven sinds 2,5 jaar gescheiden en eigenlijk ging dat heel goed. We wonen bij elkaar in de buurt, hebben een co-ouderschap en konden alles met betrekking tot de opvoeding goed met elkaar bespreken. Onze zoon had zijn draai gevonden in dit nieuwe leven, onze dochter hoopte nog altijd dat we weer bij elkaar zouden komen, Sinds 3 maanden heeft hun vader een nieuwe partner. Ik heb nooit voorzien dat dit zo’n impact zou hebben. Hij heeft onze kinderen na 2,5 week aan zijn nieuwe vriendin voorgesteld, ze bleef meteen bij hen slapen. Hij is ervan overtuigd dat hij juist handelt, gaat volledig op in zijn verliefdheid, maar ik maak me zorgen om de kinderen. Tegen mij zeggen ze hoe lastig ze het vinden, bij mij uiten ze hun verdriet/boosheid/frustratie. Wanneer ik er iets van zeg, voelt hij het als een aanval. Hoe kan ik dit op een goede manier bespreekbaar maken? Heeft iemand van jullie ervaring op dit vlak? Het voelt alsof er heel veel meer gaat veranderen.
Beste Freya,
Wat goed dat u uw vraag stelt op ons forum. Ik heb op een gegeven moment ook moeten leren omgaan met het feit dat mijn ouders niet alleen uit elkaar waren, maar dat een van hen ook nog een nieuwe relatie kreeg. Ik kan me daarom ook heel goed voorstellen dat deze nieuwe situatie bepaalde emoties oproept bij uw kinderen. Ik denk dat het heel fijn voor ze is dat ze weten dat ze deze emoties bij u thuis kunnen uiten en dat ze dit ook doen. Ik vind het ook heel logisch dat dit iets met u doet en dat u hierover in gesprek wilt gaan met uw ex.
Mijn ervaring met het voeren van een gesprek zonder verwijten te maken is om zoveel mogelijk vanuit je eigen ‘ik’ te praten, in plaats van de zinnen te beginnen met een ‘jij’. Verder heb ik zelf als kind in zo’n situatie ervaren dat het wennen aan de verandering voor mij redelijk snel beter ging. Ik denk dat het voor uw kinderen heel fijn moet zijn dat ze hun emoties bij u kwijt kunnen en als het gesprek aangaan niet goed mocht uitpakken, helpt u ze op deze manier alleen al enorm.
Liefs,
Nina
Beste Freya,
Wat fijn dat jij je verhaal met ons wilt delen! Ik herken de situatie zelf heel goed. Mijn vader kreeg al snel een nieuwe vriendin en ik had daar altijd wat moeite mee. Alleen durfde ik dit niet aan mijn vader te vertellen, dus zei ik alles maar tegen mijn moeder. Mijn moeder wilde er ook altijd wat van zeggen tegen mijn vader, maar dan kreeg hij het gevoel dat het van haar afkwam en niet van mij. Ik weet natuurlijk niet hoe oud jouw kinderen zijn, maar misschien dat hun dit zelf kunnen bespreken met hun vader? Misschien kunnen ze hem vertellen dat ze nog moeten wennen aan deze situatie en dat ze zich er niet op hun gemak bij voelen. Als ze dit lastig vinden zouden ze hem ook samen een brief kunnen schrijven. Dit heb ik zelf ook gedaan toen ik hier mee zat, omdat ik het niet zo aan mijn vader durfde te vertellen.
Ik hoop dat je wat aan mijn advies hebt!
Liefs,
Esmée
Hoi Freya, dankjewel voor je berichtje op het forum. Fijn dat je deze vraag hier stelt! Ik herken me erg in jullie situatie, dus ik hoop dat je wat hebt aan het delen van mijn ervaring op dit vlak.
Heel kort na de scheiding van mijn ouders had mijn vader een nieuwe vriendin. Hij stelde haar ook gelijk aan mij en mijn zusje voor, we moesten gelijk met haar kinderen optrekken. Ik zag hoe verliefd mijn vader was en ik durfde eigenlijk niet te zeggen dat ik het heel stom en lastig vond. Om mijn vader met een andere vrouw te zien dan mijn moeder, en dan ook nog zo blij, terwijl ik verdrietig was. Bij mijn moeder thuis kwam dit er allemaal uit en reageerde ik me af. Ik realiseerde me toen ook wel dat ik haar daarmee in een lastige positie bracht, want zij was natuurlijk de ex-vrouw van mijn vader en als zij het voor ons opnam en er iets van zei tegen hem, vond mijn vader dat gezeur. Daardoor heb ik alle veranderingen (het samenwonen, trouwen, stiefkinderen, enzovoorts) moeten doorstaan terwijl ik dit enorm lastig vond. Ik durfde niks te zeggen want het nieuwe leventje van mijn vader was voor hem en zijn nieuwe vrouw zo ‘perfect’, dat ik het gevoel had dat ik dat verpeste. En als je als kind iets niet wil, dan is dat het geluk van (één van) je ouders verpesten. Ik heb daardoor ook een tijdje geen contact gehad met mijn vader en zijn nieuwe gezin. Achteraf kan ik inzien dat dit allemaal voorkomen had kunnen worden als (1) mijn ouders konden communiceren als ouders in plaats van exen en/of (2) ik gesteund werd in het zelf communiceren van mijn gevoelens naar mijn vader (en zijn vrouw).
Mijn moeder probeerde van alles om het voor me op te nemen en mijn vader duidelijk te maken dat al deze snelle veranderingen niet goed voor mij waren. Maar mijn vader interpreteerde dit als een ex die zijn geluk in de weg zat of misschien zelfs jaloers was op zijn nieuwe leven, dus luisterde daar niet naar. Daardoor werden de ruzies erger. Ik had zo graag gewild dat ze zouden communiceren als ouders, want dat blijven alle ouders gewoon, ondanks de scheiding. Ze hebben nou eenmaal kinderen. Villa Pinedo heeft een training ontwikkeld voor gescheiden ouders in samenwerking met kinderen van gescheiden ouders. Deze training biedt inzicht en handvatten om jezelf en je kinderen zo goed mogelijk te begeleiden in en na het scheidingsproces. Je krijgt bijvoorbeeld inzicht in wat er nu écht in het hoofd van kinderen omgaat, hoe je ze kunt steunen en begeleiden en hoe je handelt vanuit de rol als ouder in plaats van de rol als ex-partner. Er zijn bepaalde hoofdstukken die volgens mij goed kunnen aansluiten bij de situatie die je hierboven omschreef, zoals de hoofdstukken “Veranderingen” en “Nieuwe partners”, maar ik denk ook wel de hoofdstukken “Communicatie” en “Loyaliteit”. Meer informatie vind je via deze link en onder het kopje ‘cursusaanbod’: https://training.villapinedo.nl/.
Daarnaast had ik het (achteraf gezien) fijn gevonden als ik door mijn moeder, maar misschien ook wel door iemand met meer afstand (een leraar, niet-oordelend familielid enz) werd gesteund in het uiten van mijn gevoelens naar mijn vader toe. Natuurlijk vind je het als kind ontzettend fijn als ouders kunnen communiceren vanuit hun rol als ouders en dit allemaal goed gaat. Maar soms lukt dat niet, zoals bij mij, en ik heb gemerkt dat een boodschap dan vooral pas écht binnenkomt bij een ouder als je het als kind verwoord. Ik heb mijn vader uiteindelijk een brief geschreven met daarin al mijn gevoelens en gedachten over de nieuwe situatie. Eerst niet eens met het idee om deze naar hem te sturen maar om alleen maar van mij af te schrijven. Uiteindelijk verstuurde ik hem, en heeft het geholpen. Na in eerste instantie wat weerstand en het idee dat dit alsnog van mijn moeder kwam, nam hij uiteindelijk de moeite naar mij te luisteren en mee te denken over een oplossing. Alleen was dit pas 5 jaar later en heb ik 5 jaar met frustratie en verdriet gelopen. Daarom kan ik je vanuit mijn ervaring het advies geven om je kinderen te steunen en te begeleiden dit op een prettige manier naar hun vader te communiceren (bijvoorbeeld door het op te schrijven, te mailen, bellen, één op één met hem af te spreken, als broer en zus samen of alleen, enzovoorts).
Ik wilde nog wel eventjes zeggen dat ik het heel fijn vind om te lezen dat jullie het in ieder geval met co-ouderschap en alles met betrekking tot de opvoeding zo goed geregeld hebben. Een nieuwe partner brengt veranderingen mee en die zijn misschien niet altijd direct positief. Maar er is eigenlijk altijd wel een weg om een negatieve verandering om te zetten in iets positiefs, zodat de veranderingen die daarna weer komen ook te doen zijn voor iedereen. Jullie hebben goed contact na de scheiding (in ieder geval voor de nieuwe vriendin in beeld kwam) en dat is naar mijn idee jullie basis voor een verder goed verloop van alle veranderingen. Niet met extreme ruzie als ouders uit elkaar gaan scheelt al een hoop. Ik wens je veel succes met alles, en weet dat je altijd opnieuw welkom bent op het forum.
Liefs,
Demi
Beste Freya,
Wat fijn dat je hier een berichtje plaatst.
Ik snap dat het voelt alsof er vanalles gaat veranderen, en opzich gaan er ook dingen anders worden. Maar dit hoeft niet negatief te zijn.
Mijn vader had een nieuw vriendin nadat m’n ouders gingen scheiden en ging daar ook meteen wonen. Ik vond dat toen wel moeilijk, maar ik was vooral heel blij dat ik mijn vader weer gelukkig zag en had minder het idee dat ik voor hem moest ‘zorgen’, want nu keek er iemand anders naar hem om. Ik vond het dus vooral positief. Ik had overigens nooit het idee dat mijn ouders weer bij elkaar zouden komen dus dat had wel invloed. Ik kan begrijpen dat je je zorgen maakt over jullie kinderen, maar ik denk dat je ze het best kan vertellen dat ze het hier over hebben met hun vader. Als zij met hem praten, kan hij uitleggen hoe en waarom en kunnen zij hun gevoelens ook uiten. Ik zou er met de kinderen op een positieve manier over praten, maar hun gevoelens wel erkennen. Ik kon en kan er nooit met mijn moeder over praten omdat zij jaloers is op de vriendin van mijn vader. Daardoor voel ik me altijd schuldig als ik het naar m’n zin heb bij m’n vader en zijn vriendin. Een tip van mij is dus om te zorgen dat de kinderen geen problemen krijgen met hun loyaliteitsgevoel.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Liefs Pascalle