Anoniem (43) in Vragen van ouders
Heimwee
Hallo
na de echtscheiding is de vader van onze twee kinderen naar het buitenland verhuist. De kinderen zijn 10 jaar en 8 jaar; ze hebben hem het voorbije half jaar maar heel weinig gezien (3 dagen) en zijn nu voor de eerste keer bij hem op bezoek in het buitenland. De jongste van 8 heeft heel veel last van heimwee. Hebben jullie een idee hoe wij haar daarin het beste kunnen steunen? Zelf vraagt ze om terug naar huis te mogen komen maar ik denk dat ze daar achteraf spijt van gaat hebben. Denken jullie dat het goed is dat ik me bereikbaar opstel voor haar? Ik doe dit momenteel & probeer haar vooral wat moed in te spreken. Ik heb haar ook gezegd van haar vader er iets van te zeggen maar dat durfde ze niet. Met haar goedkeuring heb ik hem dan zelf er iets van laten weten & het lijkt nu wat beter te gaan. Ik vermoed dat ze hier nog last van gaat hebben. Hebben jullie tips hoe we haar hierin het best kunnen steunen? Hebben jullie zelf ervaring met heimwee naar de andere ouder & wat hielp dan bij jullie? Hartelijk dank alvast!
Beste anoniem,
Wat goed dat u uw vraag op het forum stelt. Heimwee is enorm vervelend ik had er ook last van maar dan in een net iets andere situatie. Ik was vroeger (en ben nogsteeds) een enorm vaderskindje om het zo maar even te zeggen. Ik woonde echter bij mijn moeder. Toen ik net ging puberen ging mijn vader in Amsterdam wonen en zag ik hem slechts in de weekenden. Ik miste papa dan door de weeks enorm veel en dan om het weekend zag ik hem helemaal niet. Papa en ik belde dan vrijwel iedere dag. En dat is erin blijven hangen. Ik ben nu 22 en iedere dag als mijn vader naar huis rijd dan bellen we elkaar om te bespreken hoe onze dag was (ik woon tegenwoordig bij papa thuis moet je nagaan!) Maar dit heeft mij vroeger wel echt enorm veel geholpen. Ik had vroeger ook allemaal knuffels die ik van papa had bij me. En mijn kamer hing vol met foto’s van vakanties van vroeger en van papa en mij etc.
Liefs Melissa
Beste anoniem,
Wat fijn dat u hier uw vraag stelt en uw dochter zo graag wil steunen. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 6 jaar was. Mama en papa verhuisden allebei met ons van Zwitserland naar Nederland maar gingen vervolgens wel 40 km uit elkaar wonen waardoor er geen co-ouderschap mogelijk was. Ik ging bij mijn moeder wonen en zag mijn vader om het weekend. Hoewel dat meer contact is dan uw dochter heeft met haar vader, begrijp ik wel hoe zij zich voelt. Je bent gewend dat papa en mama altijd samen waren en dan moet je ineens de ene ouder missen. Gelukkig kan ik wel zeggen dat het went, na iets van een jaar kon ik papa goed missen. Wat voor mij heeft geholpen was veel contact met hem. In het begin kwam hij elke woensdag een drankje doen (wat bij jullie natuurlijk niet kan) maar toen dat niet meer lukte gingen we wel vast elke woensdagavond Faccetimen. Zo had ik toch minimaal een keer per week contact met mijn vader en konden we elkaar updaten over alles wat er was gebeurd die week. Dat vaste moment was voor mij een houvast: als ik hem miste dacht ik ‘woensdag kan ik hem weer spreken’. Wat ook hielp was een foto van papa naast mijn bed, zo was hij toch een beetje bij me. Toen hij een keer op zakenreis ging en ik hem lang niet zag kwam hij terug met een kettinkje. Dat is voor mij heel speciaal geworden en was een reminder dat hij bij me was als ik deze droeg. Misschien kunt u haar een foto, knuffel of iets anders kleins geven wat ‘van u is’ zodat ze daar wat houvast aan heeft.
Verder denk ik inderdaad dat het misschien fijn is voor haar om te weten dat ze niet alleen is. Ze is altijd welkom om hier op het forum haar verhaal te vertellen zodat ze herkenning en tips kan krijgen. Vanaf 10 jaar kun je ook een buddy aanvragen: dat is een jongere tussen de 18 en 25 jaar van gescheiden ouders aan wie ze dan gekoppeld kan worden met wie ze kan praten. Zo kan ze met iemand praten die haar situatie goed begrijpt. Hoewel uw jongste hier dus helaas nog niet voor in aanmerking komt kan dit misschien wel hulpzaam zijn voor uw oudste dochter, die wellicht op een ander vlak steun zou willen. https://www.villapinedo.nl/vind-een-buddy/
Hopelijk helpt dit ze een beetje,
Liefs, Amélie
Hallo Anoniem,
Wat fijn dat je de stap hebt genomen om hier je vraag te stellen. Zelf heb ik geen ervaring met een ouder in het buitenland, maar kan me voorstellen hoe dat voelt voor je dochter. Ik heb geen contact meer met mijn moeder en als ik dan een keer een nachtje weg ben mis ik mijn vader en mijn broertje altijd extreem. Ik maak me dan vooral zorgen over hoe het met hem zal gaan, en of alles wel goed gaat. Dit is bij jouw dochter natuurlijk niet aan de orde, maar mij helpt het heel erg om dan veel berichtjes te sturen en regelmatig te bellen met mijn vader. ook sturen wij veel foto’s naar elkaar over wat we aan het doen zijn, zodat we toch een beetje bij de ander zijn. Misschien kunnen jij en je dochter dit ook afspreken (als ze een mobieltje heeft natuurlijk.) . Wat mij vroeger ook veel hielp (toen had ik namelijk ook echt heimwee naar huis) was een shirt of trui van thuis om mijn kussen zodat het naar thuis ruikt en op vaste afgesproken tijden bellen. Dit zou ook nog kunnen helpen voor een volgende keer.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn ideeën en adviezen en dat je kinderen er toch nog een leuke tijd van kunnen maken in het buitenland.
Lieve groet,
Charlotte
Dank je Charlotte voor je erg fijne reactie. Ze heeft een mobieltje maar zonder simkaart waardoor ik haar berichtjes pas s avonds ontvang wanneer ze weer wifi heeft. Ik onthou dat ik voor de volgende keer dus best een simkaart voorzie. Het idee van een shirt of trui voor rond haar kussen ga ik ook meenemen. Bellen op vaste tijdstippen kunnen we misschien nog voor deze periode inlassen. Fijn ook dat je je wat kan voorstellen hoe het voelt voor haar. Dat geef ik haar mee als ze terug is, dat er nog anderen zijn die haar begrijpen ( dat kan ook helpen). Groetjes