Mark (50) in Vragen van ouders
Doe ik hier goed aan?
Beste jongerenteam,
Ik ben Mark, vader van een dochter van 17 en een dochter van 20.
Ongeveer 5 jaar geleden heb ik besloten om te scheiden van mijn vrouw.
De scheiding kwam destijds bij mijn ex maar ook bij de kinderen als een verrassing, dit hadden ze niet verwacht.
We hebben een omgangsregeling, zoals de kinderen dit wilde , met elkaar afgesproken maar het contact met de kinderen is in de loop van de tijd steeds minder geworden. Het heeft er helaas alle schijn van dat mijn ex m`n dochters geen keuze laat contact met me te hebben. Ze wonen allebei bij mijn ex. Met mijn ex heb ik geen contact meer omdat ze dat niet wil.
Sinds de scheiding is het contact met de kinderen minder geworden. Ik heb van alles gedaan en geprobeerd om het contact met de kinderen te leggen: ik heb gebeld, geappt, ben naar school gegaan, bij de voordeur gestaan, gesprek met mijn ex gezocht etc. In het begin zeiden ze dat ze aandacht wilden. Dat geef ik ze op alle mogelijke manieren maar wat ik iedere keer terugkrijg is: papa, laat me met rust, ik wil geen contact met je. Nu heb ik ze ruim 3,5 jaar niet meer gesproken. Ik denk nu dat ik er goed aan doe om met verjaardagen en kerst en zo te laten weten dat ik er voor ze ben, dat ik van ze hou en dat m`n deur altijd open sta. Verder wil ik de kinderen niet meer opzoeken omdat ik denk dat dit beter voor hun is.
Mijn vraag is: doe ik hier voor de kinderen goed aan?
Alvast bedankt voor jullie meedenken!
Vriendelijke groeten, Mark
Beste Mark,
Wat goed dat je deze vraag stelt. En wat vervelend dat je geen contact meer hebt met je beide dochters. Ik vind het heel goed dat je ondanks alles je best doet om wel nog steeds van je te laten horen. Ik denk dan ook zeker dat je hier goed aan doet, want je laat ze weten dat je aan hen denkt. Ik persoonlijk heb ook geen contact met mijn moeder, zij zoekt nooit contact, behalve met mijn verjaardag en geeft alleen dan aan dat ze me weer eens zou willen zien. Ik moet zeggen dat ik dat persoonlijk lastig vind, omdat ik juist op mijn verjaardag een leuke. dag wil hebben met alle mensen die gedurende het hele jaar naast me hebben gestaan en op die dag niet geconfronteerd wil worden met het verdriet van gemis. Ik krijg dan de gedachte: “Oké.. op mijn verjaardag kan het blijkbaar wel, ik ben toch al die andere 364 dagen van het jaar ook je kind? En in plaats van dat de boodschap dan lief en gemeend overkomt, wekt het irritatie op. Natuurlijk is dit míjn gedachtegang en hoeft dit helemaal niet te zijn wat jouw dochters ook denken, want dat kan niemand weten van een ander. Ik zou hier ook absoluut niet mee stoppen, ik zou alleen aanraden om het juist ook eens op een hele normale dag te zeggen. Een simpele boodschap als: ik denk aan je en de deur staat altijd open” is denk ik al voldoende.
Ook zou ik de gevoelens die jij hebt eens op papier zetten, of je de brief uiteindelijk verstuurt of niet, dat is sowieso fijn om eens te doen. Mocht je deze brief uiteindelijk toch versturen, dan zou ik ervoor zorgen dat je puur bij jezelf blijft, niet in details treedt over het verleden en vooral niet uitspreken dat de verwijdering tussen jullie aan hun moeder ligt. Ook zou ik de kinderen los van elkaar een brief sturen en geen gezamenlijke. Je zou ze aan het einde van de brief misschien kunnen vragen of zij een brief terug willen sturen.
Ook kan het misschien helpen om een neutraal persoon in te schakelen die het er eens met jouw dochters over kan hebben. Ik heb zelf gemerkt dat dat goed kan werken. Het is denk ik wel belangrijk dat jouw dochters deze persoon ook als neutraal zien, misschien wel een familielid die daar over de vloer komt? Of een goede gezamenlijke vriend(in) van jou en je ex? Ik kan natuurlijk niet weten of zo’n persoon er is, maar mocht die er zijn dan kunnen zij zeker een goede rol spelen in het overbrengen van jouw boodschap. Niet zozeer een letterlijke boodschap want dan komt het over op jouw dochters alsof jij die persoon daadwerkelijk gestuurd hebt. Maar meer iemand die jou nog steeds een bespreekbaar onderwerp houdt in gesprekken met je kinderen. “ik sprak je vader laatst nog, hij is er echt kapot van dat hij jullie niet ziet.”. Of misschien kan diegene eens doorvragen over waar ze nou precies zo boos en verdrietig om zijn. Want waarschijnlijk zijn ze niet zozeer boos maar vooral heel verdrietig, en verdriet wordt snel omgezet in boosheid omdat verdriet een moeilijkere emotie is om mee te dealen.
Zo, een heel verhaal. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en hoop ook oprecht dat het contact met je dochters weer zal herstellen.
veel succes en sterkte met de hele situatie.
Liefs,
Anouk
beste mark, wat fijn dat je jouw vraag met ons deelt. maar wat vervelend om te lezen dat je al zolang geen contact meer met ze hebt. ik denk inderdaad dat het fijn is dat je af en toe iets van je laat horen, dat je in ieder geval laat zien dat jij wel graag contact zou willen. ik heb een tijd terug ook een slechte band met mijn vader gehad en bijna geen contant meer gehad. dit heb ik toen destijds opgelost met een brief die ik zelf geschreven had. het was een brief waar precies opstond wat ik voelde. deze brief was 4 paginas lang, en ik vertelde alles wat ik voelde en vond en wat ik graag zou willen. misschien zou je een brief kunnen schrijven naar je dochters toe, en aangeven dat je merkt dat ze sinds de scheiding anders doen richting jou voor je gevoel en dat je bijvoorbeeld graag eens met ze erover wilt praten. wat ik wel zou willen adviseren wanneer je zo een brief schrijft is dat je echt je gevoel uitlegt en ook echt erbij zet dat het jouw gevoel is. en ook alles opschrijft wat op je hart ligt zodat wanneer je geen reactie krijgt of iets, dat je er wel wat meer door bent opgelucht dat je hebt kunnen zeggen wat je in ieder geval wilde zeggen. ik vond het persoonlijk altijd heel fijn om iets van mijn vader te horen, dus in mijn opzicht lijkt het mij zeker goed.
liefs, kaylee
Hallo Mark,
Wat vervelend om dit te moeten lezen, dit lijkt mij als vader of moeder echt een hele vreselijke situatie.
Ik denk dat het heel verstandig is, zoals je zegt, om wel met verjaarden/kerst en dergelijke een kaart te sturen of op een andere manier contact te zoeken. Zo kunnen ze achteraf ook nooit zeggen: ”Hij heeft niet zijn best gedaan” of ”Hij zocht geen contact”.
Mijn moeder deed dit ook met een van mijn zussen, die ook geen contact wilde hebben met mijn moeder.
Ik denk dat het misschien ook goed is om hen een brief te sturen met de vraag waarom zij geen contact willen. Het is namelijk wel te makkelijk voor je dochters, om gewoonweg niets meer te zeggen behalve: ”papa laat me met rust”. Misschien krijg je er niet meteen antwoord op, maar het zet hun wel aan het denken, denk ik.
Dat zou ik in jouw geval doen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt en ik hoop dat je dochters alsnog contact zoeken. Wie weet is het ook een fase en komen zij straks weer vanzelf op je af!
Ik wens je veel liefs,
Anne