Zijn

Iris van Spierenburg
04 aug 2014

Lieve Papa & Mama,

Allereerst wil ik even zeggen dat ik blij ben dat jullie mij op de wereld gezet hebben. Dat jullie elkaar speciaal hebben uitgekozen om mij tot leven te wekken. Ik ben blij, omdat de wereld zo mooi is. Zonder jullie had ik nooit liefde kunnen voelen, wijze woorden kunnen spreken en een regenboog hoog in de lucht kunnen bewonderen. Dan had ik nooit haat kunnen voelen, mensen kunnen pijnigen of duister kunnen zien. Zonder jullie had ik nooit gelukkig kunnen zijn. Zonder jullie was ik niet wie ik nu geworden ben.

En dan daarbij; ik ben zo trots op jullie. Dat jullie aan elkaar hebben laten zien wie jullie echt zijn. Dat jullie zelf stappen hebben gezet en hebben gedaan wat jullie zelf écht wilden doen. Het is moeilijk om je ware ik te laten zien aan de wereld. En soms ga je een periode door als iemand die je helemaal niet wilt zijn. Bij de meeste mensen is het niet eens ‘een periode’. Bij de meeste mensen duurt dit heel hun leven.

Ik vind het zo knap dat jullie op een bepaald moment het masker hebben afgezet. Gedaan wat jullie wilden doen. Het klinkt misschien heel stom, maar ik vind het goed dat jullie de uiteindelijke keuze hebben genomen om te gaan scheiden. Niet omdat het knap is om te scheiden, maar omdat jullie voelden dat het moest stoppen. Van de buitenwereld trokken jullie je niets aan. Ook niet van mij. Ik heb hier heel erg veel van geleerd.

Soms moeten mensen uit elkaar (ik weet dat jij het niet wilde mam). En het maakt helemaal niks uit of het wel op een goed moment is of niet. Of je kinderen er de dupe van zijn of niet. Of iemand er iets van weet of niet. Op dat moment, moet je gewoon uit elkaar. En wat er omheen gebeurt doet er niet toe. Als kind speel je hier eigenlijk niet eens een rol in. Het gaat om dié twee personen waar het op dat moment niet goed mee gaat. Dát is het probleem. Hoe de kinderen daar mee omgaan is maar de vraag. Uiteindelijk leren ze hier ontzettend veel van op hun eigen manier. Het leven gaat nu eenmaal zoals het gaat. We kunnen niet meer terug. En fouten moet je soms maken.

Ik ben er zelf heilig van overtuigd dat je zo goed mogelijk moet proberen om te komen waar je wilt zijn, wie je wilt zijn en met WIE je wilt zijn. Wees eerlijk en open op de momenten dat dit nodig is. En dát heb ik van jullie geleerd. Misschien wel omdat jullie totaal het tegenoverstelde deden.. Ik ben jullie hier erg dankbaar voor. Ik hou van jullie.

Liefs,

Saar (19)