Sporen

‘Ik zie je stralen!’Eén van de meest gehoorde ‘complimenten’ die ik de afgelopen jaren heb gekregen. Mijn shampoo voor glanzende haren zal de boosdoener wel zijn geweest, want ikzelf heb jarenlang het gevoel gehad niet te hebben gestraald. Niet van de zon, niet van vrienden, niet van familie-uitjes en zeker niet van de gebeurtenissen van de afgelopen tien jaar.

Onzekerheid, eenzaamheid en faalangst hebben jarenlang óók mijn leven geteisterd. Oók inderdaad, want naast mij zijn er nog honderden – zo niet duizenden – kinderen, jongeren en jong-volwassenen met problemen die gevormd zijn na de (v)echtscheiding van hun ouders. Ook ik ben daar één van.

Deze schijnbare zelfverzekerde en ambitieuze 22-jarige, slaat na zeven jaar een gat in de hoge muren met dikke deuren. Met een ijzeren knuppel wel te verstaan. Problemen lossen zichzelf niet op. Om die reden bezoek ik sinds kort een psycholoog. Een lieve vrouw die luistert, begrijpt, adviseert en inzicht geeft. Want een echtscheiding is niet enkel een scheiding tussen twee vroegere liefdes, maar is een life-changing gebeurtenis voor ons als kinderen, dat jaren later nog zijn diepe sporen achterlaat.

Mam, pap, zus, broer. Ik hou van jullie. Net als van jou lief vriendje, schoonouders, opa’s, oma’s, ooms, tantes, nichtjes en neefjes, buurvrouw, buurman en collega. Want liefde is geen liefde zonder een schouder om op uit te huilen, een hand om vast te houden, een warm bed om diep in te kruipen. Vandaag de dag spreek ik. En morgen mogen jullie weer. Om diegene toe te spreken die je lief is, waar je van houdt. Omdat niemand alleen hoeft te staan, ook jij niet!

Kelsey