Schuld

Op televisie zie je steeds vaker het onderwerp ‘scheidingen’ voorbij komen. Zo zag ik laatst in een programma een situatie waarin kinderen hun vader niet zagen. Er werd contact gezocht met de moeder en haar gevraagd waarom zij die beslissing had genomen. De moeder kreeg meteen de schuld. Wat de programmamakers alleen vergaten, was de mening de kinderen. Ze hadden de kinderen niet gevraagd of ze hun vader wel wilden zien. Uiteindelijk bleek het dus de beslissing van de kinderen te zijn en niet die van de moeder.

Dit voorbeeld laat zien hoe snel de schuld aan de ouder wordt gegeven in plaats van naar het kind te luisteren. Zelf heb ik dit ook meegemaakt. Ik zie mijn vader al een paar jaar niet meer en dat is mijn eigen keuze. Ik was op vakantie in het buitenland en kreeg een sms van mijn vader. Ik heb die niet beantwoord omdat de sms-kosten zo hoog zijn. Vervolgens kreeg mijn moeder sms’jes van mijn vader met daarin ‘Waarom heb je mijn nummer bij Rebecca verwijderd?!’ en ‘Waarom mag ze van jou geen sms terug sturen?!’ Mijn vader gaf dus direct de schuld aan mijn moeder terwijl mijn moeder er helemaal niets mee te maken had.

Soms worden problemen binnen een gezin of familie verkeerd geïnterpreteerd en wordt de schuld op de verkeerde persoon geschoven. Dat is zonde en zorgt voor nog meer problemen. Ik denk dat kinderen soms de kans niet krijgen om uit te leggen hoe ze in een bepaalde situatie staan en ze dat dus ook niet kunnen uiten tegenover hun ouders. Programmamakers, en mensen in het algemeen, moeten beter naar elkaar luisteren en vooral de kinderen niet vergeten.

Rebecca (16)