En dan ga je zelf trouwen

Na bijna zes jaar samen heeft mijn vriend mij ten huwelijk gevraagd. Tijdens een romantisch weekend in Brugge ging hij op zijn knieën. En ik zei ja, zonder enige twijfel. Want ook al blijkt uit onderzoek dat de kans dat je zelf gaat scheiden groter is wanneer je uit een gescheiden gezin komt, toch waag ik de gok.

En dan kan het plannen en dromen beginnen. Trouwen op een supermooie locatie. Een kasteel of landhuis. Een winterbruiloft met een warme en intieme sfeer. En ja, de jurk. Een prachtige jurk waar elk meisje van droomt. Een witte lange jurk. Ik kan uren in alle trouwblaadjes kijken.

Maar tegelijkertijd merk ik ook dat ik tegen dingen aanloop. Dingen die je nou eenmaal hebt als je ouders gescheiden zijn. Het uitzoeken van de trouwjurk bijvoorbeeld. Als ik mijn zusje vraag voel ik mij bijna verplicht mijn stiefzus ook te vragen, omdat ik niet wil dat zij zich buitengesloten voelt. En dit geldt ook voor mijn stiefmoeder. Kortom, als ik iedereen meevraag omdat ik bang ben dat ze zich buitengesloten voelen dan zijn ik straks een heleboel mensen bij. Ook weer niet de bedoeling.

En dan het weggeven. Het lijkt mij mooi als mijn vader mij weggeeft. Maar dan is er dus een probleem, want ik heb twee vaders. Tenminste zo voelt het voor mij. Dus dat wordt een locatie uitzoeken met een extra breed gangpad. Want ik zal daar lopen met twee vaders aan mijn zijde.

Michelle