Begrip

Toen ik een dag nadat ik te horen had gekregen dat mijn ouders gingen scheiden op school aankwam, was ik uiteraard diep bedroefd. Ik vertelde een aantal van mijn elfjarige klasgenootjes dat mijn ouders gingen scheiden. Het intense verdriet dat van mijn gezicht af te lezen was, konden ze niet plaatsen. Ze hadden verwacht dat ik juist blij zou zijn; ik zou immers twee keer zo veel cadeaus krijgen en twee keer zo vaak op vakantie gaan. Ik was in de war. Ik had gedacht dat mijn klasgenoten mijn verdriet wel konden plaatsen; mijn blijdschap konden ze immers ook altijd goed begrijpen.
Dit onbegrip voelde voor mij als een grote klap. Alle vastigheid die ik ooit had, stond namelijk op het punt te verdwijnen en de vastigheid van de vriendschap en het begrip van mijn leeftijdgenootjes, maakte daar onverwacht deel van uit.
Inmiddels is het bijna zes jaar later, maar nog steeds snappen veel leeftijdgenoten niet dat ik nog zit met de gebeurtenissen die de scheiding hebben meegebracht. Het doet pijn te weten dat niet veel mensen mij begrijpen. Daarnaast doet het pijn te weten dat er nu misschien ergens op de wereld een kind zijn klasgenootjes aan het vertellen is dat zijn ouders gaan scheiden en dat hij hoogstwaarschijnlijk met dezelfde onbegrepen, glazige blik wordt aangekeken, als dat ik zes jaar geleden werd aangekeken.

Gelukkig is er voor deze onbegrepen kinderen Villa Pinedo, een plek waar je begrepen en gerespecteerd wordt. Mijn plekje in de villa heb ik inmiddels al gevonden, hopelijk jij ook!

Joëlle (15)