7 miljard verhalen

Een mooie dag in juli. Ik zat samen met een vriendin op een bankje. Lekker mensen kijken in de stad. Er rijdt een meisje langs op de fiets, laten we haar meisje A noemen. Plotseling begint er een ander meisje te roepen, meisje B. Ze scheldt met de naarste woorden en maakt daarmee duidelijk dat ze het niet prettig vindt dat meisje A – per ongeluk, zagen wij net – tegen haar schoen aanreed.

Op zich is het goed dat meisje B er iets van zei, je mag daar immers niet fietsen als het zo druk is. Maar het klonk zo bedreigend, dat meisje A vervolgens van haar fiets afstapte en, op het moment dat meisje B uit zicht was, begon te huilen. Ze ging op de stoep zitten en was ontzettend overstuur.

Wat ik me op dat moment afvroeg: wat is het verhaal van deze meiden? De ene had een grote mond, schoot bij het kleine stootje in de verdediging en bedreigde vervolgens het andere meisje. De andere begon vrijwel meteen te huilen, zich van geen kwaad bewust, dus flink geschrokken.

Waarom was meisje A zo geschrokken? Ze leek me onzeker. Wie weet wat er die dag al was gebeurd. Misschien is ze vroeger gepest door meiden zoals meisje B? Of had ze ruzie met haar ouders, diezelfde ochtend. Het zou zomaar kunnen zijn dat ze issues heeft en daarom in behandeling is voor angststoornissen bij een psycholoog.

Wat is haar verhaal? Het kunnen er duizenden zijn.

Waarom was meisje B zo offensief en bedreigde ze meisje A? Is ze gewoon een dominant type of heeft ze een moeilijke jeugd gehad, waarin ze voor zichzelf heeft moeten opkomen, door de gewelddadige situatie tussen haar ouders? Misschien is ze mishandeld of is ze een paar jaar geleden in de handen gevallen van een loverboy. Of misschien heeft ze vandaag ‘gewoon’ iets aan haar voet en doet het nu extra pijn door dit incident.

Wat is haar verhaal? Het kunnen er duizenden zijn.

Meer dan 7 miljard. Ze zijn er in alle soorten en maten: groot – klein, dik – dun, donker – licht, jong – oud, arm – rijk. Mensen.

Er is een ding wat al die mensen gemeen hebben: we hebben allemaal een verhaal. Soms zie je mensen op straat lopen en dan heb je meteen je oordeel klaar. Of het nu om het innerlijk gaat of het uiterlijk, we vinden overal iets van. Het is logisch, dat gaat vanzelf, maar vaak vergeten we dat al die mensen een rugzak met bagage hebben.

Laten we er ons met z’n allen bewust van worden dat iedereen wel eens zijn of haar dag niet heeft, dat we allemaal dingen meemaken die we niemand zouden toewensen en dat we allemaal ons eigen leven leven en de keuzes maken die daarbij horen. Zo maken we met z’n allen de wereld een beetje positiever en vriendelijker.

Dewi (23)