Yous (32) in Vragen van ouders
Wat kan ik doen?
Hallo, ik zit met het volgende probleem. Mijn partner heeft in zijn vorige relatie 2 kinderen gekregen die wij met alle liefde bij ons thuis ontvangen. Nu is het zo dat ik in een korte tijd zo een goede band heb opgebouwd met zijn zoontje en dochtertje dat ze me van alles in vertrouwen vertellen voor het slapen gaan. Zij willen dan “even praten”. Hij is 6 jaar oud en enorm pienter voor zijn leeftijd. Hij heeft me een aantal zaken ik vertrouwen verteld die ik wel met mijn partner gedeeld heb, maar die mij zo erg storen en dwarszitten dat ik er gewoon niet van kan slapen. Zo wil zijn zoon graag 14 dagen per maand bij ons slapen en snapt hij niet waarom hij maar 1 of 2 nachten bij ons slaapt (zijn moeder vertelde hem dat wij ze niet willen hebben). Hij vertelde me ook dat hij zijn moeder heeft horen zeggen dat papa een andere vriendin heeft en daarom geen tijd/zin heeft in hen (ze heeft ze 4.5 maanden afgepakt en weggehouden van mijn partner). Ik ben hier heel erg van geschrokken en heb hem natuurlijk gerustgesteld. Hij bevestigde ook dat hij onze liefde voelde en wist dat mama jokte, want wij doen alles voor hen. Wanneer mijn partner mailt krijgt hij geen reactie en wanneer ze voor de deur staat schreeuwt ze waar de kinderen bij zijn tijdens het ophalen van de kinderen. Ik ben zo erg van haar geschrokken dat ik mij echt zorgen maak om de kinderen. Wat kan ik doen behalve een luisterend oor bieden? Ik voel me machteloos en ik vind het zielig voor de kleintjes.
Hoi Yous,
Wat fijn dat je het forum hebt gevonden, Ik herken je precies in deze situatie. Sinds mijn ouders uit elkaar zijn heeft mijn moeder een nieuwe vriend. Hij heeft ook twee dochters en alles ging goed tot hun moeder aan ze ging trekken. Blijkbaar was mijn stiefvader slecht en wilde hij hun niet zien. Daardoor hadden zijn dochters er heel veel moeite mee om nog naar ons te komen. Wat ik je wel als tip wil mee geven is ondanks dat je het heel goed bedoeld je er niet te veel mee te bemoeien. Mijn moeder heeft de strijd proberen mee te voeren en wordt nu gezien als boeman. Ik zou tegen de kinderen zeggen als ze bij jullie zijn dat je ze heel graag ziet en graag leuke dingen met ze doet. Dit is voor de kinderen ook fijn. Verder zou ik er veel met je vriend over praten het is voor hem ook geen fijne situatie help hem waar je kan, probeer te helpen bij het voorbereiden van gesprekken die hij kan voeren met zijn ex. Laat hem vertellen dat de kinderen ook graag bij hem zijn. Maar pas op met dingen tegen zijn ex zeggen uit mijn eigen ervaringen kan dit alleen maar tegen je werken. Hopelijk heb je wat aan dit verhaal gehad. Als je nog vragen hebt of er verder over wil praten hoor ik het graag! Liefs Lola
Lieve Yous,
Bedankt voor je vraag hier bij het forum. En wat een lastige situatie zeg, als ‘bonusmoeder’! Het is natuurlijk ongelofelijk fijn dat de kinderen van je partner zich veilig bij jullie voelen en open kunnen zijn over hun gevoelens. Des te moeilijker is het dat je aan moet zien hoe de moeder zich opstelt tegenover jullie in bijzijn van de kinderen. Dat is natuurlijk heel erg fout. Het lijkt erop dat ze de kinderen manipuleert, wat verscheurend is voor zowel jullie als voor de kinderen.
Zelf heb ik ook een moeder die ons (ik heb een zusje en een broertje) continu vertelde dat m’n vader ons niet wilde doordeweeks, en dat we daardoor maar 1 weekend in de 14 dagen daar naartoe gingen. Vanuit daar begon ze dingen te vertellen over de scheiding, die totaal niet relevant waren voor ons, maar waardoor het slechte beeld van mijn vader wel versterkt werd. M’n moeder nam daarin een slachtofferrol aan, waardoor we medelijden kregen en uiteindelijk niet meer naar onze vader wilden. Als ik dan bij m’n vader was, merkte hij dat er slecht over hem werd gepraat en ging hij slecht terug praten over mijn moeder, waardoor we nog bozer werden. Ik heb mijn vader daardoor zo’n vijf jaar niet goed gekend, en dat vind ik nog steeds erg jammer.
Wat ik met dit verhaal wil zeggen, is dat het belangrijk is dat jullie als stel blijven liefde blijven geven en klaar voor je kinderen staan op een neutrale manier, en dat jullie de situatie die jij beschrijft niet bestrijden met slecht gepraat over de moeder. Dat geeft de kinderen ademruimte bij jullie, en als ze uiteindelijk echt vaker naar jullie willen, kan je daar werk van maken. Het is gewoon lastig dat je niet biologisch aan ze verbonden bent. Je zou wel je zorgen extra duidelijk kunnen blijven maken aan je partner, zodat hij misschien ook in gaat zien dat er wat moet veranderen. Om te beginnen met een goed gesprek tussen beide ouders, misschien zelfs met jou erbij als betrokkene.
Je wilt echt niet dat je kinderen vast komen te zitten tussen beide ouders, dat is het aller lastigste want je houdt van allebei. Ik heb dat zelf ook later ingezien, en ik heb nu een hele goede band met mijn vader.
Heel veel succes lieve Yous,
Liefs,
Daniëlle