Moeder (45) in Vragen van ouders
Wat doet dat met jullie?
Beste allemaal,
Allereerst wat fijn, dat er een platform bestaat waar jullie als kinderen van gescheiden ouders steun kunnen vinden.
Ik ben zelf een gescheiden moeder van twee dochters. Inmiddels zijn ze 10 en 9. Ze waren 5 en 4 toen hun vader en ik uit elkaar gingen.
Op dit moment is de situatie tussen hun vader en mij dusdanig verslechterd, dat hij mij al maanden negeert. Zelfs bij een kinderwissel zegt hij geen “hallo” tegen mij en doet alsof ik er niet ben. In de eerste 2 jaar na de scheiding maakte hij altijd vervelende opmerkingen naar me. Ik probeer zoveel mogelijk niet in te gaan op zijn gedrag, maar ik maak me wel zorgen over wat dit met mijn kinderen doet.
Het negeren betreft ook antwoord geven op vragen, die ik hem stel ten aanzien van de kinderen, of waar hij de kinderen mee naartoe neemt op vakantie.
Heeft iemand van jullie ervaring met een ouder, die de andere ouder negeert? Wat doet dat met jullie? En hoe gaan jullie hier mee om? Hebben jullie tips voor mijn dochters (of voor mij) hoe hier mee om te gaan?
Lieve Moeder,
Dank voor het stellen van u vraag. Ik vind het altijd fijn om te lezen dat ouders zich bekommeren om hun kinderen, en hier ook advies aan ons in durven vragen! Mijn ouders hebben elkaar nooit echt genegeerd, maar er zijn wel periodes geweest van ruzies waarin ze niet normaal tegen elkaar konden doen. Ik was toen al wat ouder (15/16) en voelde dit haarfijn aan, wat ik heel vervelend vond. Ik vond het altijd heel sterk van mijn mama dat ze nooit iets negatiefs zei over mijn vaders gedrag tegen ons, zelfs niet als ik aangaf dat ik het belachelijk vond. Hierdoor heeft ze de deur heel erg open gehouden, en mij echt zelf laten bepalen hoe ik ermee omging. Door neutraal te blijven, heeft ze me eigenlijk dus onwijs gesteund. Toen het na slechtere periodes weer beter ging, heb ik op die moment ook nooit een naar of schuldig gevoel naar mijn moeder gehad over dat ik weer blijer was met en bij papa.
Los van hoe het voor je kinderen is, lijkt het me voor jou ook heel vervelend. Heb je enig idee waar het vandaan komt? Is het misschien een optie om er met hem een keer over te praten als de kinderen er niet bij zijn. De open brief die Jamie voorstelt vind ik een heel goed idee, en kan misschien een opening bieden tot een gesprek over de situatie. Hopelijk komen jullie samen steeds wat verder hierin, en onthoudt dat scheiden niet iets kleins is! Het is denk ik heel menselijk dat dat tijd nodig heeft, dus gun jezelf (en de papa van je kinderen) dit ook.
Ik hoop, en heb er vertrouwen in, dat je een weg gaat vinden hierin, en de situatie ook voor jou wat fijner wordt.
Succes lieve dappere moeder, dat je zo met de toestand van je kinderen bezig bent voelt misschien voor jou heel natuurlijk en normaal aan, maar ik vind dit echt een compliment waard; ga zo door!
Liefs,
Madelief
Dank je wel Madelief, voor je lieve woorden.
Ik ben blij voor jou dat je zowel van je vader als je moeder houdt. Dat zij destijds ruzie hadden is niet jouw verantwoordelijkheid geweest en ik hoop, dat je dat vandaag ook zo voelt.
Ik neem je waardering voor hoe je moeder het heeft gedaan ter harte.
Liefs,
moeder
ps de brief waar jullie allebei over spreken ken ik. De vader ook.
Beste moeder,
Wat fijn dat u Villa Pinedo ook gevonden heeft! Steun voelen is voor iedereen fijn en als ik uw situatie lees, kan ik mij voorstellen dat het moeilijk is om hier een rationeel antwoord op te vinden. Aan de hand van mijn ervaring van een ouder die eigenlijk nog steeds heel boos is op de ander, wil ik meegeven dat degene die lelijk doet, vanzelf door de mand valt. En ik heb dit als jong meisje zeker heel persoonlijk opgevat. Later heb ik geleerd dat iedereen zn best doet op zn eigen manier. Dit klinkt wellicht wat kort door de bocht, maar misschien dat deze gedachte u ook wat rust kan brengen? Het komt over alsof de vader van uw dochters meer nare gevoelens heeft dan u. Dit als negeren opvatten, helpt dat verder? Ligt het echt aan u? De kinderen hebben er misschien ook zelf wel een mening over? Misschien dat vader hen wel een goede verklaring geeft voor zijn gedrag? Misschien kunt u de open brief voor ouders van Villa Pinedo aan hem sturen ? Ik had graag gewild dat mijn ouders het samen op hadden gelost. Dat is het fijnst. Mocht dat niet lukken, laat dan alsjeblieft niet doorschemeren dat we moeten kiezen, dat vond ik namelijk het naarste ooit. Ik hoop dat u hier verder mee kunt en hoop dat de vader snel wat gemakkelijker in de omgang gaat zijn. Dat is toch prettiger voor iedereen!
Liefs,
Jamie
Beste Jamie,
Dank je wel voor je warme reactie. Je komt op me over als een sterke jonge vrouw en dat sterkt me wel. Ieder kind heeft natuurlijk een eigen pad te bewandelen en ik als moeder wil mijn dochters heel veel liefde meegeven, zodat zij ook als zelfverzekerde dames de wijde wereld in gaan. Ik had het ze zo gegund om ouders te hebben die liefdevol met elkaar zouden omgaan. Dit kan ik hen nu laten zien, door de liefde die op mijn (en indirect ook hun) pad is gekomen.
De vader zal helaas niet anders worden, dan hij is. Hij zegt uiteraard dat hij het beste met de kinderen voor heeft en legt deze verantwoordelijkheid ook weer net zo makkelijk alleen bij mij.
Blijf zo liefdevol als je nu op me overkomt en ik neem ter harte wat je zegt: degene die lelijk doet, valt vanzelf een keer door de mand.