(36 jaar) in Vragen van ouders
Klap verwerken
Lieve allemaal,
Mijn man en ik liggen in scheiding. We hebben twee prachtige kindjes, een zoon van 7 en een dochter van 5. Ongevraagd krijgen zij nu een behoorlijke klap te verwerken. Iets waar ik me heel erg veel zorgen over maak.
Met name zoonlief zit er erg mee. Huilt veel tijdens de avonden, slaapt daardoor laat, geeft zichzelf de schuld, vind het oneerlijk, is verdrietig etc etc.
HELP…….. Wat kunnen we doen?
Wat fijn dat deze website er is. Als moeder van 2 dochters van 8 en 5 heb ik hier echt veel aan. Wat ik graag tegen deze mama wil zeggen: probeer het verdriet van je kinderen niet op te lossen, maar geef ze de ruimte om verdriet te hebben en boos te zijn en het op hun manier te verwerken. Ik en mijn ex zijn ongeveer 9 maanden uit elkaar. In het begin wilde ik graag dat mijn dochters zich zo snel mogelijk weer goed zouden voelen, met als gevolg dat mijn jongste dochter zich aan mij ging aanpassen en ik met de oudste ontzettend botste.
Als mijn jongste dochter huilt omdat ze ons alle 4 weer bij elkaar wil hebben en ze snikt dan ook nog “maar dat gebeurt nooit meer”, breekt dat mijn hart, vooral omdat ik haar geen hoop kan geven op dat het goed komt. Maar nu, na 9 maanden, zie ik ook dat er wat meer rust komt. Mijn oudste dochter, die altijd heel veel moeite had om haar emoties te uiten, kruipt wat meer uit haar schulp en mijn jongste dochter durft weer gewoon 5 te zijn (dus soms tegendraads en ondeugend) omdat ze geen rekening houdt met hoe ik me voel.
Veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties!
Het boek heb ik via bol.com besteld…
Merk dat ik echt zoekende ben. Onze zoon stelt soms zulke rake vragen… En doet dat me intens veel verdriet..
Hallo,
Wat goed om te lezen dat je je kinderen graag wilt helpen bij het verwerken van de scheiding.
Ik denk inderdaad ook dat elk kind op zijn eigen manier er mee omgaat. De ene sluit zich af, trekt zich terug terwijl de ander juist heel boos is of verdrietig.
Het beste wat je als ouder kunt doen is denk ik er voor je kind zijn. Geef hem de ruimte om verdrietig te zijn en praat erover. Dat hielp bij mij ook. En daarnaast heeft het ook gewoon een beetje tijd nodig. Om alles een plekje te geven en te wennen aan de nieuwe situatie.
Misschien is de tip van tessa ook nog een idee. De online workshop. Dat geeft misschien nog wat meer inzichten en informatie!
Groetjes evi
Wat fijn om te lezen dat je in ieder geval hier je vraag stelt aan jongeren om zoveel mogelijk verdriet te besparen bij je kinderen.
Verdriet, boosheid en schuldgevoelens zijn vrij normaal bij kinderen van gescheiden ouders. Zeker in het begin. Elk kind gaat er weer anders mee om, maar over het algemeen zijn dit wel gevoelens die veel voorkomen bij kinderen van gescheiden ouders.
Het belangrijkste is denk ik om gewoon veel te praten met je kinderen, als je merkt dat ze er erg mee zitten. Het moet eenmaal een plekje krijgen bij ze, en dat heeft tijd nodig. Door erover te praten krijgen ze in ieder geval de mogelijkheid om hun gevoelens en verdriet en onbegrip te uiten, wat zal helpen bij het verwerken. Maar het zal eenmaal tijd nodig hebben. Het ene kind zal veel meer in zichzelf verdriet hebben, terwijl het andere kind wel uit dat het verdriet heeft. Maak het daarom bespreekbaar. Kijk waar je ze kunt helpen. Dat zal altijd goed doen.
Ik zou je willen aanraden om eens te kijken voor de online workshop die wij voor ouders aanbieden. Dit is een prachtige workshop vol met verhalen en tips van jongeren. Ook krijg je het boek ‘Aan alle gescheiden ouders’ erbij, dat ook weer vol staat met verhalen van jongeren. Je krijgt een heel goed beeld waar je wel en niet goed aan doet als ouders in een scheiding. Kijk hier voor meer informatie: http://villapinedo.nl/online-workshop/
Veel sterkte in ieder geval. Het feit dat je hier je vraag stelt aan jongeren geeft mij in ieder geval wel een goed gevoel dat je je kinderen zo goed mogelijk wilt begeleiden in dit proces. Dat is een goed teken. Verdriet is normaal; het is zoals je zegt nou eenmaal een grote klap die ze moeten verwerken. Maar daar komen ze wel weer bovenop. Zeker als ouders gewoon ouders blijven 🙂