Verscheurde moeder (36 jaar) in Vragen van ouders
Belang van mijn kinderen
Ik zit met een lastige situatie.
De scheiding duurt inmiddels jaren en hoe graag ik ook zou willen dat m’ n
kinderen weinig merken van het gedoe….. helaas krijgen ze daar de laatste tijd
meer van mee dan goed is en hebben ze er echt last van.
We wonen al jaren niet meer in hetzelfde huis dus het zou niet hoeven gebeuren
maar omdat de papieren niet opschieten en de kinderen bijna als spionnen worden
gebruikt is in mijn ogen het verdrietige dieptepunt bereikt.
Ik weet dat de kids altijd de verliezer zijn in een scheiding maar het moet geen jaren
duren en een kind moet wel kind mogen blijven….
M’ n oudste is vandaag in huilen uitgebarsten en vroeg wanneer de scheiding eindelijk klaar is. Of er dan niets is wat ik kan doen om te zorgen dat we allebei een handtekening zetten.
Helemaal fout, maar ik ben ook maar een mens, zeg ik dat ik vorig jaar al het advies
had gekregen om dan zolang er geen medewerking aan een scheiding was, gewoon de kids niet naar hun vader te laten gaan.
Omdat hij dan wel in gesprek zal gaan om tot een getekende scheidingsakte te komen.
Nou mama doe dat dan maar want dit is echt niet leuk meer.
Dat zei m’ n ventje van 10.
Ik word daar echt heel verdrietig van want zo een machtsmiddel heb ik nooit willen gebruiken omdat ik mijn ex daarmee misschien wel dwing, maar ik doe daar denk ik vooral m’ n kids waar ik zielsveel van houd pijn mee.
En hoe graag ik ook dingen wil….. ik wil ze niet ten koste van m’ n kids.
Alleen raak ik nu in tweestrijd, ze weghouden bij hun vader tot hij meewerkt aan scheiding doet ze pijn omdat ze hem niet zien, maar alles laten zoals het nu is doet ze ook elk papaweekend meer zeer….. Wat is nu de beste beslissing in het belang van m’ n kids ?????
Hallo allemaal en bedankt voor de reacties.
Ik dacht dat ik geen reactie had gekregen en kon m’ n bericht niet terugvinden.
Nieuw op Villa Penedo vandaar.
Bedankt voor de feedback en helaas was m’ n mening dat het niet slagen van een scheiding aan hem ligt wel objectief.
In 2010 is hij vertrokken, dat jaar is er contact met een mediator geweest maar toen het punt van tekenen van de afspraken dichterbij kwam heeft hij de stekker daaruit getrokken.
In 2012 heb ik een advocaat ingeschakeld, zomer 2013 heeft de rechter tijdens een zitting zijn verontwaardiging kenbaar gemaakt dat wanneer er al 3 jaar omgang is die beide goed vinden waarom die dan niet op papier stonden.
Ik had toen met mijn advocaat al 9 versies aangeboden steeds aangepast aan zijn bezwaren. Hij weigerde zelf een concept te maken en de dingen die we de ene keer moesten aanpassen wilde hij de keer daarop in de oorspronkelijke versie zien.
Zomer 2013 heeft de rechter opdracht gegeven binnen 4 weken een getekend stuk op zijn bureau te hebben.
Helaas…. oudjaarsdag 2013 zaten wij opnieuw in de rechtzaal waarbij de rechter opnieuw zijn ongenoegen kenbaar maakte en opnieuw 4 weken de tijd gaf.
Uiteindelijk heeft de rechter afgelopen augustus uitspraak gedaan dat ik voor de burgelijke stand gescheiden ben ondanks het ontbreken van een ouderschapsplan bij gebrek aan respons van m’ n expartner.
Nu zat daar ook alimentatie bepaling in en hij tekende de akte van berusting dus verbaasd als ik was dacht ik dat het klaar was.
Vervolgens weigert hij de opgelegde betaling, de opgelegde vetplichting binnen 4 weken ook de boedelscheiding rond te maken én eist hij nu ineens alsnog een omgangsregeling op papier.
Ondertussen komt er weer helemaal geen voorstel van die kant, kan ik geen sint of kerstkado betalen en krijgen de kids voor de kerst plots ieder een dure tablet van ze.
Het mij zwart maken gaat vrolijk door……
En ik probeer ondertussen alles wat ik niet in spullen heb met m’ n liefde en tijd te compenseren en zoveel mogelijk m’ n mond te houden over alles wat er gebeurd.
Veel vaders worden bij een scheiding veel dingen afgenomen, geloof me ik neem hem niks af omdat ik daarmee m’ n kinderen iets afneem….
Maar zo denkt hij helaas niet 🙁
Toch bedankt nogmaals want weten dat velen met mij een strijd als dit strijden sterkt mij.
Succes ook voor jullie en zeker ook voor vaders die hun kids niet zien.
Dat middel heb ik niet aangegrepen en ook uit m’ n hoofd gezet want dan verlaag ik me alleen maar tot zijn niveau ten koste van de kids en ik hoop nog steeds dat de pen sterker is dan het zwaard.
Hallo,
Uit je verhaal maak ik op dat je situatie aardig vast zit. Modder niet door, maar zoek hulp. Jullie zouden een scheidingsmediator moeten zoeken om de scheidingspapieren rond te krijgen. Je ex zal toch ook begrijpen dat deze situatie niet jaren mag duren. Als hij helemaal niets wil, zal er niets anders opzitten dan een advocaat in de armen te nemen. Bedenk wel dat je dan meestal helemaal als strijdende partijen tegenover elkaar komt te staan.
Wat jullie ook gaan doen, betrek de kinderen NIET in jullie strijd. Bij alles wat je doet bedenk of het in het belang van jullie kinderen is. Ze weg houden van hun vader is dat absoluut niet, tenzij hij een slechte vader voor ze is.
Ik weet dat je je soms helemaal vast kunt bijten in een slepende zaak, maar probeer afstand te houden en een zo goed mogelijk normaal leven met je kinderen op te bouwen. Belast ze niet met jullie problemen.
Heel veel sterkte en zoek alsjeblieft hulp.
Gescheiden moeder met 2 kinderen en co-ouderschap
Beste verscheurde moeder van 36.
Wat je beschrijft eindigt niet door tekenen van de papieren.
Dat eindigt pas wanneer jullie beiden inzien wat je de kinderen aandoet en hier in het belang van hen rekening mee gaat houden.
Kijk naar wat je zelf in de situatie als beste kunt doen, doe dat en vraag dat ook van de ander. Lukt dat niet dan heb je de hulp van een mediator nodig.
Een goede scheiding gaat niet om krijgen maar om geven. Op de lange termijn is dat wat werkt.
Hiervoor is wederzijds begrip, respect en onvoorwaardelijke vrijgevigheid de sleutel voor jullie allebei.
Dwingen helpt niets!
Sterkte
Steven (9 maanden verstoten vrijgevige vader).
Op het moment dat je de kinderen weghoudt bij de vader, dan gebruik jij de kinderen als pion, niet hij. Simpeler kan ik het niet zeggen (ik ben vader).
De mail impliceert dat het ‘vanzelfsprekend’ de schuld is van de vader dat er geen overeenstemming is tussen jullie over de scheiding en er geen handtekening komt. Dat kan ook objectief waar zijn – ik kan dat niet beoordelen – maar dan kan je toch naar de rechter stappen in plaats van met de kinderen bespreken dat hun vader de schuldige is die niet meewerkt? Hij zal dat ongetwijfeld anders zien.
Hallo,
Wat een lastige situatie. Ik snap goed dat je in tweestrijd zit.
Ik ben van mening dat kinderen weg houden bij een vader of moeder nooit goed is. Nu zijn er natuurlijk uitzonderingen.
Ik vind het hartverscheurend om te lezen dat je oudste zoontje zo verdrietig er van is. Zo erg dat hij zelfs zegt dat hij zijn vader niet meer wilt zien tot dat hij de papieren voor de scheiding tekent. Alles om maar te zorgen dat de ruzies en het ‘spion’ zijn te laten stoppen.
Maar ik vraag me af. Zou het tekenen voldoende zijn om alle ruzies etc. te stoppen?
Ik snap je tweestrijd goed. Vooral ook omdat je zoontje het zelf aan geeft. Maar zal je ex dit accepteren. Zal hij hier door wel tekenen? Of zouden er alleen maar meer ruzies ontstaan?
Misschien is het een idee om een mediator in te schakelen? Als je dat natuurlijk niet al geprobeerd hebt. Het is denk ik van belang om vader duidelijk te maken dat het belang van de kinderen voorop te zien. Dat zal hij vast ook wel doen. Maar door alle emoties en dergelijke gaat dat soms helaas naar de achter grond. Misschien kan een mediator jullie daarbij helpen.
Ik wens je veel succes. Als je nog vragen hebt dan kan je hier altijd terecht.
Groetjes evi