Logo Villa pinedo small
Logo Villa pinedo small
Gedachten en gevoelensSteun

Niet jouw taak!

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO | FOTO: BEELDBANK VILLA PINEDO

1

Geplaatst op: 10-01-2023

Als kind houd je van beide ouders. Dat gaat vanzelf. Je bestaat namelijk voor 50% uit het DNA van je vader en voor 50% uit het DNA van je moeder. Daarom voel je je altijd verbonden met hen. Als je ouders verdrietig zijn of boos op elkaar, doet dat jou pijn. Je wilt dat het goed gaat met je ouders. Als dit niet zo is, gaan de meesten van ons voor hen zorgen.

Je houdt je gevoelens verborgen, zodat ze zich geen zorgen over jou maken.Je doet je best op school, zodat het lijkt alsof alles goed gaat.Jij regelt het contact tussen je ouders, zodat ze niet met elkaar hoeven te praten.Je vertelt niet hoe leuk het bij de andere ouder was, zodat je ze geen pijn hoeft te doen.Of je blijft meer bij de ouder zonder nieuwe partner, zodat die ouder niet alleen is.

Herken jij dit ook? Of heb je een andere manier om je ouders te helpen? Het is heel normaal om dit te doen. Maar het is belangrijk om te weten: het is niet jouw taak! Jij hoeft dit niet te doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders.

Wil je weten waarvoor je nog meer niet verantwoordelijk bent? Kijk dit filmpje!

Reacties (1)

Chelsea

11 jaar

4 dagen geleden

Ik maak het zelfde mee als dit verhaal ik woord verantwoordelijk gehouden voor mijn moeder en mijn zusje mijn moeder is 2'5 jaar geleden op het ijs gevallen en moet ik mijn moeder helpen met dingen en ik heb heel vaak ruzie met mijn moeder en dan woord ze weer boos op mij en als mijn zusje wat doet en ik wat terug doe krijg ik straf en mijn zusje een waarschuwing en zij mag dan gewoon weer alles doen terwel ik straf krijg.

0

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Relevante blogs of vlogs

Hoe ik een people pleaser werd in mijn eigen gezin
Hoe ik een people pleaser werd in mijn eigen gezin
Mijn oudersGedachten en gevoelens

📖 Hoe ik een people pleaser werd in mijn eigen gezin

Heb jij ook het gevoel dat je ouders soms vergeten dat je een kind bent? Ik merkte dat ik door de scheiding van mijn ouders tussen hen in ging staan, waardoor ik niet meer als hun kind werd behandeld. Ze deelden dingen over de andere ouder met mij, die ik als kind van hen beiden liever niet had willen weten. Of vertelde over problemen die ik helemaal niet kon oplossen. Toch kreeg ik een verantwoordelijkheidsgevoel voor het oplossen van de problemen die mijn ouders met elkaar hadden. Daar vertel ik je graag meer over. 

PEOPLE PLEASER

Ik kon me vaak verantwoordelijk voelen voor de gevoelens van mijn moeder, vader en mijn jongere broertje. Als kind had ik niet eens door dat ik gevoelens van de ander overnam, of een verzorgende rol aannam om de ander in zijn behoeften te ontmoeten. Nu ik volwassen ben en goede gesprekken met vrienden en mijn therapeut heb gehad, valt het me sneller op wanneer ik van mijn denkbeeldige plek af stap om een ander te helpen. Als ik dat doe, noem ik dat het 'people pleasende' deel in mij. 

Het woord

people pleasen

is inmiddels voor veel mensen bekend. Voor mij houdt het in dat ik dingen doe voor een ander, zonder rekening te houden met mezelf. Het is natuurlijk een beetje een grijs gebied, want je kan iets liefs doen voor iemand anders zonder meteen een pleaser te zijn. Ik merk dat ik people-please wanneer ik veel energie moet gebruiken om iets voor iemand anders te doen. Vaak doe ik het ook voor iemand die er niet om heeft gevraagd. Dan vul ik in dat iemand een verwachting van mij heeft waar ik aan wil voldoen. 

TUSSEN MIJN OUDERS IN STAAN 

Ik herken dit pleasende deel van mij in veel herinneringen van vroeger. Zo had de scheiding van mijn ouders hier een versterkend effect op. Ik was 17 jaar, mijn ouders botsten al langer thuis en toen een groot geheim van mijn vader ontdekt werd door ons, ontplofte alles en gingen mijn ouders scheiden.

Het voelde voor mij alsof we met z’n drietjes zijn geheim hadden ontdekt, maar eigenlijk speelde ik daar een grotere rol in dan ik toen dacht. Ik nam namelijk veel initiatief om het geheim te ontrafelen, door bijvoorbeeld in mijn vaders telefoon te spieken. Ik voelde mij verantwoordelijk voor mijn moeder, zij voelde zich slecht en was bang beschuldigingen te maken naar mijn vader en daar vervolgens ruzie om te krijgen. Ik dacht: als ik het voor haar uitzoek, kan mijn vader niet boos worden op haar. Ik ging dus op haar plek staan. Ik dacht het voor haar ‘op te lossen’, terwijl zij me nooit op die manier om hulp had gevraagd. 

OVER MIJN GRENS HEEN

Een situatie van een aantal jaar geleden staat me nog heel goed bij, omdat ik toen flink over mijn eigen grens ben gegaan. Mijn vader had al voordat mijn ouders gescheiden waren een relatie met een vrouw en ik vond die relatie en haar niks, omdat ik beiden associeerde met de scheiding en de leugens van mijn vader. Mijn vader had graag gewild dat ik zijn vriendin zou ontmoeten, maar dat wilde ik niet. Ik wilde niks met haar te maken hebben. 

Gedurende deze periode was de relatie tussen m'n vader en mij niet geweldig, maar ook niet slecht. Mijn broertje en ik zouden hem die week opzoeken. Toen kreeg ik plotseling een berichtje van mijn vader dat zijn relatie uit was gegaan, hij had het niet aan zien komen en hij was er helemaal kapot van. De dag ervoor had hij nieuws gehad van een familielid dat mijn opa - zijn vader waar hij al jaren geen contact meer mee had – was overleden. Het ging dus ineens heel slecht met mijn vader. Ik besloot toen om mijn vader op te zoeken en er voor hem te zijn. Ik heb hem hard zien huilen, mij grote levensvragen horen stellen en het zelfs gehad over hoe zijn ex-vriendin het met hem had uitgemaakt. Ik voelde me in conflict: ik wilde er graag voor hem zijn (de pleaser in mij?), maar ik voelde me heel erg ongemakkelijk in de rol waarin ik bij hem was: een trooster, verzorger, therapeut, vriendin? Ik zat duidelijk niet in mijn kind-rol op dat moment. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn vader was op dat moment veel sterker dan mijn wens om kind te zijn, dus ging ik over mijn grens.

WAT MIJ NU HELPT

Mij heeft het enorm geholpen om de people pleaser te herkennen in mijn gedrag, door er met een therapeut over te praten. Ik kwam bij haar om heel ergens anders over te praten, maar uiteindelijk bleek dit een onderliggend thema te zijn. Mijn people pleasen zorgde er vaak voor dat ik me niet fijn voelde, omdat ik mijn grens overging.

Ik ben de pleaser in mij niet gaan wegdrukken, maar ik ben gaan zoeken naar een oorzaak van haar aanwezigheid in mijn hoofd. Ik probeer nu goed te luisteren naar mijn onderbuikgevoel. Wanneer mijn keel dik voelt, er tranen in mijn ogen opkomen of mijn maag draait in mijn buik, weet ik dat er iets gebeurt waar ik me angstig bij voel. Mijn eerste reactie is vaak om te pleasen: op zoek gaan naar wat ik denk dat de ander van mij verwacht en dan die verwachting nastreven. Nu leer ik om eerst het angstige gevoel op te zoeken en te ontdekken wat ik dan precies niet fijn vind. 

Als jij je herkent in deze gevoelens wil ik je meegeven dat je niet de enige bent. Het kan soms heel erg helpen om met iemand over een spannende situatie te praten, zodat de ander je kan helpen te relativeren, in plaats van te people-pleasen. Dus praat lekker met een vriend(in), je partner, een therapeut of docent. Dat kan enorm opluchten. Daarbij biedt Villa Pinedo ook veel mogelijkheden om te praten, of je ei kwijt te kunnen, zoals bij een Buddy chat of op het Forum. Kies vooral een manier die voor jou veilig voelt. Je hoeft het niet alleen te doen!

0

15-05-2025

Verhaal lezen
Hoe thuis praten over gevoelens een positief effect had
Hoe thuis praten over gevoelens een positief effect had
Mijn oudersMijn woonsituatieGedachten en gevoelens

📖 Hoe thuis praten over gevoelens een positief effect had

Na de scheiding van mijn ouders - vier jaar geleden - ervaarde ik een rollercoaster aan gevoelens en emoties. Je herkent je daar misschien wel in: er komt veel op je af wanneer je ouders uit elkaar gaan. Zo verandert er bijvoorbeeld veel in je leven; je verhuist en gaat ook nog eens wisselen tussen twee (nieuwe) huizen. Deze en andere veranderingen hebben veel invloed gehad op mijn gevoelens en emoties.

JOUW GEVOEL IS NOOIT FOUT

Na een half jaar wisselen merkte ik dat ik moeite had met de wisseldagen. In het begin durfde ik dit niet uit te spreken naar mijn ouders. Hierdoor voelde ik me gespannen en had ik een vervelend gevoel in mijn buik. Daarnaast zou ik volledig bij mijn vader willen wonen. In die tijd had mijn moeder nog geen nieuwe partner en ik had al een schuldgevoel als het wisselmoment van m’n moeder naar vader was. In mijn gedachten spookte rond dat ik haar veel verdriet zou doen als ik helemaal niet meer bij haar bleef slapen. En mijn schuldgevoelens naar haar toe alleen maar zouden toenemen.

Het opkroppen van deze gevoelens zorgde ervoor dat mijn gedachten die dagen nergens anders heen gingen. Ik dacht de hele dag aan alles wat ik niet uitsprak. Toch had ik voor de scheiding altijd een specifiek zinnetje meegekregen van mijn vader: jouw gevoel is nooit fout. Als ik als kind verdriet voelde en dat uitte, vond ik al snel van mezelf dat ik niet zo vaak moest huilen. 

“Als ik emotie uitte in het bijzijn van mijn vader, vertelde hij mij dat wat ik voel nooit fout is en dat ik verdriet natuurlijk wĂ©l mag uiten. Hij bedoelt dus dat alles wat ik voel er mag zijn.”

Voor, tijdens en na de scheiding heb ik hem ook in tranen gezien. Hij is altijd heel open geweest en toonde en praatte zelf ook over zijn eigen emoties.

OPLUCHTING

Het wisselen werkte dus niet goed voor mij: ik voelde me in beide huizen niet helemaal thuis. Met in mijn achterhoofd dat gevoel nooit fout is, heb ik me uiteindelijk uitgesproken over de wisseldagen. Ik wilde het als eerst graag aan mijn vader vertellen. Ik had nog geen specifiek moment in gedachte wanneer ik dit wilde delen. 

Ik weet nog dat ik een avond alleen was met mijn vader en broertje. Na het avondeten bleven we nog even aan tafel zitten om te kletsen. Doordat het ook ging over hoe het ging met mijn broertje en ik, kwam het topic van de wisseldagen bij mij naar boven. Ik heb die avond tegen mijn vader gezegd dat ik volledig bij hem zou willen wonen. Wat voelde dat als een opluchting om het eindelijk tegen hem te zeggen! 

“Ken je dat gevoel, wanneer je eindelijk een zware rugtas van je schouders mag halen en het gewicht dat je al die tijd hebt gedragen ineens verdwijnt? Zo voelde dat!”

Het gesprek met mijn moeder herinner ik mij minder goed, maar ik weet wel dat ik er meer tegenop zag om het aan haar te vertellen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik bang was dat ik haar verdriet zou doen wanneer ik niet meer bij haar zou wonen. Toen ik het ook aan mijn moeder had verteld, voelde ik net zo’n opluchting als bij mijn vader.

De uitspraak dat je gevoel nooit fout kan zijn, is voor mij nog steeds behulpzaam in situaties waarin ik eigenlijk niet durf te delen hoe ik me ergens bij voel. Ik geloof hier ook echt in, want geen enkel persoon is hetzelfde en er bestaat geen boek waarin staat hoe jij je moet voelen in een bepaalde situatie. Wanneer ik (voor mij vervelende) gevoelens niet opkrop en het deel met anderen, valt er een last van mijn schouders. En er ontstaat weer ruimte in mijn hoofd om aan andere dingen te denken, zoals het bedenken van leuke activiteiten met vriendinnetjes. 

Spreek jij makkelijk je gevoelens uit naar je ouders? Of deel je ze liever met anderen uit je omgeving? Laat het weten in de reacties hieronder.

Wil je je gevoelens delen met een Buddy van Villa Pinedo? Meld je dan hier aan!

0

12-05-2025

Verhaal lezen
Tips als je niet zo lekker in je vel zit
Tips als je niet zo lekker in je vel zit
Mijn oudersGedachten en gevoelens

📖 Tips als je niet zo lekker in je vel zit

Soms is alles gewoon even te veel. Je hoofd zit vol, je gevoel gaat alle kanten op en je weet niet zo goed wat je ermee moet. Dat is oké. Echt. We hebben een paar dingen op een rijtje gezet die misschien kunnen helpen. Kleine dingen die je voor jezelf kunt doen, zodat het net een beetje lichter voelt.

SCHRIJF HET VAN JE AF

Soms zit je hoofd zó vol dat het lijkt alsof je gedachten rondjes blijven draaien. Schrijf alles op, zonder na te denken. Boos, verdrietig, in de war? Alles mag. Je hoeft het niet te laten lezen — het gaat erom dat jij het kwijt bent. 

Wat mij helpt is om een timer te zetten van 5 minuten en dan non-stop te schrijven. Vaak beginnen de woorden dan langzaam uit je te spoelen en denk je niet lang na. 

ZOEK JE VEILIGE PLEK

Heb je een plek waar je even op adem kunt komen? Misschien je bed met een dekentje over je hoofd, een hoekje in de tuin of een fijn plekje op school. Mijn veilige plek was onder mijn bureau, daar kon ik altijd even in mijn eigen wereldje zijn. 

PRATEN MAG. ECHT.

Of het nou met een vriendin is, je opa, de moeder van je klasgenoot of een kinderpsycholoog — je hoeft het niet alleen te dragen. Praten lucht op, ook al is het maar een beetje. Je hoeft het niet perfect uit te leggen, gewoon beginnen met “Ik weet even niet wat ik voel” is al genoeg. Het verbaasd mij nog steeds hoeveel mensen zich soms ook zo voelen. 

DOE IETS KLEINS VOOR JEZELF

Als je je rot voelt, lijkt alles ineens zwaar. Iets kleins doen voor jezelf kan dan helpen. Je lievelingsnummer luisteren, een kop warme chocomelk, een warme douche. Gun jezelf iets goeds, hoe klein ook. 

ONTHOUD: HET IS NIET JOUW RUZIE

Als je ouders veel ruzie hebben, voel je je misschien gevangen tussen twee vuren. Maar jij hoeft het niet op te lossen. Jij bent het kind. Het is niet jouw taak om hun problemen te fixen. Jij mag gewoon kind zijn. Ik vond het te lastig om te zeggen dat ik er niks over wilde horen, dus ik ging er niet op in als iemand iets gemeens zei over de ander. Langzaam stopte het daardoor. 

JE GEVOEL IS ER MET EEN REDEN

Boos? Verdrietig? Afgesloten? Alles wat je voelt, mag er zijn. Je hoeft het niet te verstoppen of uit te leggen. Soms zegt je lijf gewoon even: “Het is me te veel." Luister daar maar naar. 

ZOEK IETS WAT JE HOOFD LEEGMAAKT

Voor de Ă©Ă©n is dat tekenen, voor de ander wandelen, dansen of een game spelen. Bij mij is het bijvoorbeeld even in bed liggen met mijn favoriete knuffel of bellen met een goede vriendin. Zoek iets waarin je jezelf even kwijt kunt, zodat je niet steeds aan alles hoeft te denken.

0

15-05-2025

Tip lezen
Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat
Mijn oudersFamilieOp schoolBelangrijke momenten oma gescheiden ouders middelbare naast elkaareindexamen eindexamenkandidaat diploma diploma uitreiking school studie leerling leraar docent studeren vwo vmbo havo mavo gymnasium laatste jaar ouders gescheiden broers zus opa zenuwachtig cijferlijst

📖 Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat

Vandaag is onze dag. De dag van onze diploma uitreiking. Voor dit moment hebben we jarenlang huiswerk gemaakt. Woordjes in ons hoofd gestampt. Gezwoegd in een veel te hete gymzaal. Uren zenuwachtig bij de telefoon gezeten en eindelijk het verlossende woord gehoord: “Geslaagd!” Deze dag kan niemand ons meer afpakken. De dag van onze diploma uitreiking. Of toch wel? Wat als we onzeker zijn over wie ons naar de uitreiking brengt? Bij wie onze broers en zussen gaan zitten en welke opa en oma er mee ...

Bekijk brief