Gedachten en gevoelensSteun

Niet jouw taak!

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : VILLA PINEDO | FOTO: BEELDBANK VILLA PINEDO

Geplaatst op: 10-01-2023

Als kind houd je van beide ouders. Dat gaat vanzelf. Je bestaat namelijk voor 50% uit het DNA van je vader en voor 50% uit het DNA van je moeder. Daarom voel je je altijd verbonden met hen. Als je ouders verdrietig zijn of boos op elkaar, doet dat jou pijn. Je wilt dat het goed gaat met je ouders. Als dit niet zo is, gaan de meesten van ons voor hen zorgen.

Je houdt je gevoelens verborgen, zodat ze zich geen zorgen over jou maken.Je doet je best op school, zodat het lijkt alsof alles goed gaat.Jij regelt het contact tussen je ouders, zodat ze niet met elkaar hoeven te praten.Je vertelt niet hoe leuk het bij de andere ouder was, zodat je ze geen pijn hoeft te doen.Of je blijft meer bij de ouder zonder nieuwe partner, zodat die ouder niet alleen is.

Herken jij dit ook? Of heb je een andere manier om je ouders te helpen? Het is heel normaal om dit te doen. Maar het is belangrijk om te weten: het is niet jouw taak! Jij hoeft dit niet te doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders.

Wil je weten waarvoor je nog meer niet verantwoordelijk bent? Kijk dit filmpje!

Reacties (1)

Chelsea

11 jaar

3 maanden geleden

Ik maak het zelfde mee als dit verhaal ik woord verantwoordelijk gehouden voor mijn moeder en mijn zusje mijn moeder is 2'5 jaar geleden op het ijs gevallen en moet ik mijn moeder helpen met dingen en ik heb heel vaak ruzie met mijn moeder en dan woord ze weer boos op mij en als mijn zusje wat doet en ik wat terug doe krijg ik straf en mijn zusje een waarschuwing en zij mag dan gewoon weer alles doen terwel ik straf krijg.

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Voornaam *

Leeftijd *

E-mailadres *

Woonplaats *

Reactie *

Relevante blogs of vlogs

Gedachten en gevoelensOp schoolSteun

📖 Hoe school een veilige plek werd na de scheiding

Het was maandagochtend. Een ochtend na weer een weekend overleven. Ik wist niet meer wie ik was of waar ik bij hoorde. Het was niet fijn om thuis te zijn en op school moest ik mijn plekje in de nieuwe klas nog vinden. Die bewuste maandag hield ik het niet meer. Achter in de klas, in mijn eentje aan een tafel en een documentaire op het digibord. De tranen stroomden over mijn wangen. Mijn verzet was gebroken. Maar een beter vangnet had ik niet kunnen wensen. Een school met mentoren, docenten en begeleiders, die mij uit lieten huilen en ondersteunden, maar die vooral aanwezig waren wanneer ik dat nodig had.

KIND VAN GESCHEIDEN OUDERS

Als kind van gescheiden ouders is het soms lastig. Je maakt iets mee wat niemand anders meemaakt. Ja, er zijn (helaas) meer kinderen met gescheiden ouders. En ja, er zijn (helaas) ook meer kinderen die zich thuis niet fijn of veilig voelen. Maar er wordt vaak weinig over gesproken en elk verhaal is anders.

Ik probeerde dit als kind zelf op te lossen. Verstand op nul en gaan. Huilen in bed en de volgende dag weer ‘beter’. Maar de pijn, het verdriet, de eenzaamheid en de last waren meer dan mijn (kinder)schouders konden dragen. Een last die ik niet kon delen met anderen omdat het bijna niet uit te leggen was wat er pijn deed.

MIJN VERHAAL DELEN

Bij mijn mentoren en mijn docenten kon ik mijn verhaal delen. Ik hoefde niet woord voor woord uit te leggen wat er was gebeurd. Ik hoefde geen oplossing te hebben voor de periode daarna. Ik hoefde niet weken van tevoren een afspraak te maken. Ik mocht aankloppen wanneer dat nodig voelde, ik mocht de pijn laten zien en mijn verhaal mocht er zijn. Maar het allerbelangrijkste: ik werd geloofd, ik werd serieus genomen en ik mocht er zijn. En tot op de dag van vandaag is dit zeer belangrijk voor mijn zelfvertrouwen. Het was voor mij de eerste stap om (een beetje) te gaan geloven in mijzelf. Een start om te leren mijn verhaal te delen. Dat hoeft niet altijd door te herhalen wat er is gebeurd, dat kan ook met het beschrijven van mijn emoties, het uiten van mijn emoties en de steun van mensen om mij heen.

EEN VEILIGE PLEK

Een veilige plek is voor iedereen anders. Voor mij was en is het heel belangrijk dat mijn emoties er mogen zijn. Of ik wel of niet kan verklaren WAAROM ik pijn voel, ik voel de pijn. Linksom of rechtsom, ik heb verdriet. Op mijn school was er ruimte voor deze emoties. Bij mijn mentoren mocht ik deze emoties tonen. Ik kreeg geen straf, maar ik kreeg een bemoedigende glimlach en ik kreeg tijd. Een moment om bij te komen, op te laden en daarna weer door te kunnen. En daarom was school, maar in het bijzonder mijn mentoren en mijn docenten, mijn veilige plek. Hun woorden kan ik me niet precies meer herinneren, maar wat ik nooit zal vergeten, zijn de deuren die altijd open stonden. Een praatje in de pauze of een extra mentorgesprek.

Vanaf die maandagochtend in de tweede klas, had ik altijd iemand om mee te praten, om mijn verhaal te kunnen delen, om de last even niet alleen te dragen. Ik zal mijn mentoren en docenten hier altijd dankbaar voor blijven.

EN HOE NU VERDER?

Inmiddels is het 8 jaar geleden dat ik ben afgestudeerd aan mijn middelbare school. Ik spreek mijn mentoren niet meer, maar het veilige gevoel wat zij mij gaven, dat neem ik nog elke dag mee. Tegenwoordig werk ik zelf met kinderen, jongeren, jongvolwassenen en anderen die soms een steuntje in de rug, een luisterend oor of een veilige haven wensen. Ik hoop dat ik anderen (een deel van) de steun kan bieden zoals die ik vroeger gekregen heb van mijn mentoren en docenten.

Ps. misschien hoor jij, als kind van gescheiden ouders, ook wel bij de groep die een luisterend oor kan gebruiken of zou wensen. Daarom wil ik JOU graag wat meegeven. Omdat jij er mag zijn, omdat jouw emoties er mogen zijn, omdat jij het niet alleen hoeft te doen. Weet dat er altijd mensen zijn die naar jou willen luisteren. Villa Pinedo kan daarbij helpen, maar soms is het fijn als iemand fysiek bij jou is, jou echt ziet. School is daarvoor een fijne plek. Er zijn op school vaak veel mensen waar jij zelf de goede persoon voor jou kan kiezen. Van docenten tot mentoren, maar ook coördinatoren en zorgcoördinatoren. Mensen die er voor jou willen én kunnen zijn. Jij mag naar die hulp, dat luisterend oor vragen. Iemand waar JIJ een goed gevoel bij hebt. Soms kan die persoon op school jou niet helpen, maar dan zoeken jullie samen verder naar iemand die jou WEL kan helpen. Want ook JIJ verdient een veilige haven.

06-08-2025

Verhaal lezen

Mijn oudersGedachten en gevoelens

📖 Mijn ouders gingen scheiden in de zomervakantie

De dag dat mijn ouders besloten te gaan scheiden is inmiddels al negen jaar geleden. Toch herinner ik mij die dag alsof het gister was. Het was de laatste schooldag in mijn derde jaar van de middelbare school. Hoera! Het was zomervakantie. Het moment dat ik thuis kwam en de oprit opfietste, wist ik het meteen. Er was iets mis, ik kon het aan alles voelen. Ik liep naar binnen en mijn moeder vertelde mij meteen het nieuws. Papa en mama gingen scheiden.

DE VERANDERVAKANTIE

Het nieuws kwam voor mij niet per se als een verrassing, het ging al heel lang niet goed tussen mijn ouders. Maar dat ze zouden besluiten om te gaan scheiden terwijl de zomervakantie echt net was begonnen, zag ik niet aankomen. De zomervakantie die ieder kind zichzelf voorstelt, viel voor mij toen snel in duigen. Geen vakantie en leuke uitjes met z’n allen, maar van alles regelen en wennen aan de situatie hoe die zo plots ineens was. Het was niet meer zomervakantie, maar de grote ‘verandervakantie’.

Hoe de vakantie verder is verlopen is inmiddels een beetje vaag, het is ook alweer negen jaar geleden ondertussen. Wat ik nog wel weet, is dat ik het lastig vond dat het in de zomervakantie gebeurde. Ik kon er met niemand over praten op school en ik bracht veel tijd thuis door, waar het juist niet zo gezellig was. Ik vond het lastig om aan vrienden en vriendinnen te vertellen dat mijn ouders gingen scheiden. Telkens als ik met iemand afsprak moest ik het weer opnieuw vertellen, omdat ik nu niet iedereen tegelijk op school zag. Het heeft echt wel even geduurd voordat ik hier mijn weg in kon vinden.

Sommige dagen bracht ik alleen maar in mijn kamer door, luisterde ik naar muziek en schreef bijvoorbeeld mijn gedachtes op. Op andere dagen wilde ik juist weer met vriendinnen zijn. Al vertelde ik dan niet altijd wat er speelde. Ik wilde soms gewoon even doen alsof alles nog normaal was.

JE VINDT JE WEG

Nu, negen jaar later, kijk ik anders terug op die zomervakantie. Ja, het was de zomer waarin alles veranderde, maar het was ook het begin van mijn eigen groei. In de periode erna leerde ik dat ik sterker was dan ik dacht, dat ik zelf keuzes kon maken, en dat er altijd mensen zijn bij wie je terecht kunt. Als jij nu midden in zo’n ‘verandervakantie’ zit: het is lastig en dat is helemaal oké, maar geloof me, uiteindelijk vind je je weg. Echt waar.

13-08-2025

Verhaal lezen

Stiefouders

📖 5 tips voor je vakantie met je stieffamilie

Vakantie met je stieffamilie kan superleuk zijn. Maar wees eerlijk: soms ook best ingewikkeld. Ineens zit je dagenlang samen met mensen die je eigenlijk nog niet zo goed kent.

Of misschien ken je je stieffamilie al wat langer, maar het blijft een samengesteld gezin. Iedereen is anders, met eigen gewoontes, grapjes en manieren van omgaan met elkaar. En dan moet je ook nog eens gezellig doen. Niet gek toch, dat dat soms voor ongemakkelijke situaties zorgt?

Hieronder 5 challenges voor jouw #scheidvakantie met je stieffamilie - én wat je kunt doen om die awkward momenten te voorkomen:

SAMEN IN 1 HUISJE, CARAVAN, TENT OF KAMER

Een vakantiehuis of hotelkamer delen met je vader, zijn nieuwe vriendin en haar kinderen. Of samen met de stieffamilie van je moeders kant gezellig kamperen op een boerencamping. Dit laatste is vooral een uitdaging als je nog nooit hebt gekampeerd, kan ik je vertellen uit eigen ervaring ;-). Natuurlijk is vakantie vaak gezellig, maar soms weet je even niet goed hoe je je moet gedragen. En de sfeer kan af en toe ook best wat gespannen aanvoelen.

Tip: Probeer kleine stapjes te zetten om mee te doen met de groep, maar zorg ook voor wat tijd voor jezelf. Geef het gerust aan bij je ouder als je het even lastig hebt. Dat is heel normaal. Vaak weten mensen om je heen niet dat jij je zo voelt. Een kort gesprekje met je ouder kan dan al het verschil maken.

IEDEREEN TREKT Z'N EIGEN PLAN

De een wil vroeg opstaan en veel uitstapjes maken, de ander wil uitslapen en chillen. Verschillende ideeën over wat een leuke vakantiedag is, kunnen voor irritatie in de (stief)familie zorgen.

Tip: Maak aan het begin van de vakantie een planning waarbij iedereen een dag mag kiezen wat jullie gaan doen. Of spreek samen momenten af waarop iedereen lekker zijn of haar eigen gang mag gaan. Zo voelt iedereen zich gehoord en blijft de vakantie voor iedereen écht vakantie.

OP ELKAARS LIP ZITTEN

Op vakantie ben je vaak 24/7 samen. Dat kan soms best intens zijn en kleine dingen kunnen dan snel groot worden. Iemand die steeds aan je spullen zit, te hard praat of jouw plek op de achterbank inpikt.

Tip: Vraag of het oké is als je je soms even terugtrekt van de groep. Even een boek lezen of muziek luisteren in je eentje kan al veel helpen. Irritaties op vakantie zijn hartstikke normaal. Maar lucht kleine irritaties meteen, zodat het niet oploopt tot een grote ruzie.

GEMENGDE GEVOELENS OVER JE ANDERE OUDER

Tijdens vakantie met de ene ouder kun je de andere ouder ineens extra missen. Of je voelt je schuldig dat je het toch best leuk hebt met de stieffamilie, terwijl je het gevoel hebt dat dat eigenlijk niet zou mogen. Ik had bijvoorbeeld het idee dat ik de hele tijd aan de andere ouder moest verantwoorden waarom ik het toch best leuk had met de stieffamilie op vakantie.

Tip: Het is helemaal normaal om je zo te voelen. App of bel gerust even met je andere ouder als je daar behoefte aan hebt. En vertel waar je mee zit. Vaak helpt het al om gewoon even je hart te luchten.

EEN NIEUWE ROL IN HET GEZIN

Het kan voelen alsof iedereen een nieuwe rol heeft in het gezin, behalve jij. Helemaal als je samen op vakantie bent. Zo was ik altijd de jongste en het enige meisje en ineens kreeg ik er een jonger stiefbroertje en stiefzusje bij. Dat was echt wel even wennen. Misschien weet je niet goed waar je bij hoort en meedoen met gesprekken of spelletjes kan daardoor best lastig zijn.

Tip: Geef jezelf de tijd. Het is oké om eerst wat meer aan de zijlijn te staan. En als je er wél aan toe bent: stel zelf een activiteit voor of begin een gesprek. Kleine stapjes helpen om je nieuwe rol in het gezin zélf vorm te geven.

NIET VERGETEN: JE BENT NIET DE ENIGE!

Veel kinderen met gescheiden ouders herkennen deze #scheidvakantie challenges. En weet je? Je hoeft het niet alleen te doen. Op het Forum van Villa Pinedo lees je allerlei #scheidvakantie ervaringen van andere kinderen met gescheiden ouders. Wil je liever met een Buddy praten? We staan voor je klaar!

02-07-2025

Tip lezen

Mijn oudersOp schoolSteun helpen gescheiden ouders aandacht basisschool school steunenleraren leraressen docenten ib-er klas groep 8 groep 7 luisteren

📖 Aan alle leraren en leraressen

Onze ouders zijn gescheiden. Dat valt niet altijd mee en daar hebben we soms best last van. Ook als we op school zitten. Omdat je thuis steeds geconfronteerd wordt met ouders die ruzie hebben. Als je moeder de hele dag moet huilen. Of als je moet wennen aan een nieuw huis met een nieuwe stiefvader. Dan snap je misschien wel dat we ons moeilijk kunnen concentreren op de stelling van Pythagoras. We willen wel, maar het lukt soms gewoon niet. Sommigen van ons gaan keihard werken om maar niet aan he...

Bekijk brief