Mijn oudersOp schoolBelangrijke momenten

Sophie over haar diploma-uitreiking #samentrots

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : SOPHIE | FOTO: PERSOONLIJK

Geplaatst op: 06-07-2023

Binnenkort zijn de diploma-uitreikingen weer. De dag waarop ik 10 jaar geleden zó naar uitkeek. Eindelijk klaar met de middelbare, op naar het volgende hoofdstuk van mijn leven, een nieuw begin in een nieuwe stad met voor het allereerst één eigen plek. Ik kon niet wachten.

Wat ben ik dankbaar als ik naar de foto met allebei mijn ouders kijk. Dat ik deze mijlpaal met mijn ouders naast me mocht meemaken. Twee ouders samen trots op de voorste rij. Zoals het hoort. Maar wanneer je ouders gescheiden zijn is het helaas niet vanzelfsprekend. Het lijkt misschien normaal, maar het was een heel groot cadeau. Dat mijn hart nog steeds met veel warmte vult. Als ik terugkijk op die dag, die symbool stond voor het einde van de ene fase en het begin van een nieuwe, herinner ik me mijn twee ouders die trots naast me staan. En ik weet; als het om mij gaat, kan ik op mijn ouders samen rekenen.

Pssst… Download de Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat’!

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Voornaam *

Leeftijd *

E-mailadres *

Woonplaats *

Reactie *

Relevante blogs of vlogs

📖 "Allebei meegenomen naar mijn diploma-uitreiking"

Op dit moment gaan we weer richting het einde van het schooljaar, wat voor veel mensen betekent dat de eindexamens zijn begonnen. Zelf heb ik vorig jaar eindexamen gedaan en ben ik geslaagd voor het VWO. Iets wat volgt op de eindexamens, is natuurlijk de diploma-uitreiking. Ik keek ontzettend uit naar mijn diploma-uitreiking. Ik was zo trots dat ik eindelijk dat papiertje in handen kon nemen! Voor mij was het ook echt een moment waarop ik het liefst al mijn dierbaren om me heen zou willen hebben. Dat betekent dus ook papa én mama. Hoewel mijn ouders wel altijd allebei naar belangrijke momenten van mij en mijn broers kwamen, zaten ze nooit naast elkaar en gingen ze al helemaal niet gezellig samen een praatje maken.

Mijn feestje

Waar ik echter mee zat toen de diploma-uitreiking eraan kwam, was dat ik vanwege corona maar twee mensen mee mocht nemen. Dit vond ik echt een lastige keuze. Ik wilde het liefst allebei mijn ouders erbij hebben, maar ik was heel erg bang dat zij het vervelend zouden vinden om naast elkaar te moeten zitten en om maar met z’n tweeën te zijn. Ik maakte me dus heel erg druk om hoe zij zich zouden voelen, terwijl het eigenlijk gewoon mijn feestje zou moeten zijn. Ik heb het hier met wat vriendinnen over gehad en die zeiden allemaal dat ik gewoon allebei mijn ouders mee moest nemen. Wat mij uiteindelijk dat laatste zetje heeft gegeven, is toch wel de realisatie dat ik niet verantwoordelijk ben voor hoe mijn ouders zich voelen. Zij hebben er voor gekozen om te scheiden, dus dan moeten ze er maar mee dealen dat ze af en toe samen door één deur moeten.

Trots!

Tegen al mijn verwachtingen in ging het eigenlijk best wel heel goed tijdens de diploma-uitreiking. Toen we buiten op het plein stonden te wachten hebben mijn ouders zelfs een normaal gesprek met elkaar gevoerd. Eenmaal binnen ben ik tussen ze in gaan zitten en hebben ze allebei trots naar de diploma-uitreiking gekeken. Het hoogtepunt voor mij was toch wel de foto die is gemaakt met allebei mijn ouders erop. Het was voor mij de eerste foto in 14 jaar waar ik samen met mijn beide ouders op sta. Deze foto is voor mij nu ontzettend veel waard en ik ben super dankbaar dat mijn ouders eindelijk weer zonder gedoe in één ruimte kunnen zijn. Ik ben niet verantwoordelijk voor de gevoelens van mijn ouders. Ik ben heel erg blij dat ik uiteindelijk dat realisatie momentje kreeg dat ik niet verantwoordelijk ben voor de gevoelens van mijn ouders en dat ik ze dus allebei heb meegenomen naar mijn diploma-uitreiking.

Het samen zien van mijn ouders maakte de dag nog veel specialer dan hij al was. Ik had eindelijk het gevoel dat het een keer helemaal om mij draaide, zonder dat ik constant op mijn hoede moest zijn of iedereen zich wel goed voelde. Ik wil daarom ook heel graag aan alle andere kinderen en jongeren die dit lezen meegeven dat het oké is om voor jezelf te kiezen en daarbij niet altijd maar rekening te houden met je ouders. Je ouders hebben ervoor gekozen om te scheiden, dus dan zullen ze zich soms moeten aanpassen aan zulke situaties, om jou blij te maken. Dat is namelijk het belangrijkste, dat jij je gelukkig voelt! Liefs Lotte Pssst… Heb jij de Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat’ al gelezen?

27-06-2022

Verhaal lezen

📖 21-diner als ÉÉN team #samentrots

Mijn 21-diner. Ik heb het er nog vaak over. Het voelt namelijk als een verandering in mijn leven met gescheiden ouders. Een 21-diner is een traditie onder veel studenten: samen met vrienden feestelijk eten bij je ouders. Georganiseerd door je ouders. Hoe organiseer je dat als je gescheiden ouders hebt? Bij wie is het feestelijk diner dan? Op 5 augustus 2017 werd ik opgehaald door tien vriendinnen en een roze limousine. Geregeld door mijn moeder. Deze vriendinnen had ik zelf uitgenodigd, maar de verloop van het diner: ik had geen idee!

Door de gezelligheid in de limousine had ik niet door waar we reden. Tot ik naar buiten keek en de omgeving wel heel bekend voorkwam: we reden de straat in van het huis van mijn vader. Daar stonden ze met z’n vieren te zwaaien: mijn moeder en haar partner & mijn vader en zijn partner. De rest van de avond hebben zij in verschillende duo’s het eten klaargemaakt en opgediend. Het voorgerecht door mijn vader en de partner van mijn moeder. Het tussengerecht door mijn moeder en de partner van mijn vader. Het hoofdgerecht door de nieuwe partners van mijn ouders. Het toetje door mijn ouders.

Dit is een moment waarop mijn ouders en hun nieuwe partners het sámen deden. Als een team. Een groter cadeau hadden zij mij niet kunnen geven. Deze waardevolle herinnering pakken ze nooit meer van mij af. Mijn 21-diner was niet het enige moment: ook tijdens mijn diploma-uitreikingen en zelfs mijn verjaardagen de afgelopen jaren waren we samen. Het is een bevestiging dat, ondanks hun scheiding, ze nog steeds samen kunnen komen voor de belangrijke momenten in mijn leven.

Bij Stichting Villa Pinedo hebben wij, jongeren met gescheiden ouders, open brieven geschreven aan twee belangrijke momenten in ons leven. Help je ons mee de boodschap te verspreiden?

Open brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een kind in groep 8’

Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat’

06-07-2023

Verhaal lezen

📖 Dante over de ouderavond #samentrots

De ouderavond in het eerste jaar van mijn studie: een avond waarop ouders een inkijkje krijgen in het studeren aan de universiteit. Een mooi initiatief waar ik als eerste generatie student direct enthousiast over was. Ik wilde mijn ouders graag kennis laten maken met mijn nieuwe wereld, hen laten zien waar ik elke dag rondliep en hoe een college eraan toe gaat. Tegelijkertijd bracht zo’n avond, als kind met gescheiden ouders, spanning met zich mee. Allebei mijn ouders zijn heel betrokken: of het nu gaat om een dansoptreden of mijn diploma-uitreiking, mijn vader en moeder zijn altijd aanwezig. Vaak samen met hun partner. Maar ook allebei aan een andere kant van de zaal.

Tijdens mijn zoektocht naar de juiste studie bezocht ik om de beurt een open dag met één van mijn ouders. Voor de ouderavond was dat geen optie. Daarom had ik zowel mijn vader als moeder uitgenodigd om op een woensdag in november 2019 met mij mee te gaan naar de faculteit Sociale Wetenschappen. We hadden afgesproken op het station, waar mijn vader al stond te wachten. Met z’n drieën namen we de trein richting Leiden. Van tevoren was ik zenuwachtig. Wat had ik mezelf op de hals gehaald? Zullen ze wel aardig tegen elkaar doen? Zal het niet te ongemakkelijk worden? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze allebei een leuke avond hebben?

Achteraf gezien viel het mee en had ik me drukker gemaakt dan nodig was. Ik was opgelucht. Ze deden aardig tegen elkaar en het ongemak zat meer in mij dan tussen mijn ouders. We hebben een leuke avond gehad, die we afsloten met een verse oliebol op het station. Het was een moment waarop ze samen trots waren en dat voelde goed. Dit gevoel was nieuw omdat het niet altijd vanzelfsprekend was. Nog steeds maak ik me wel eens druk over toekomstige mijlpalen in mijn leven, waarbij ik hoop dat ze samen trots zullen zijn. Dan denk ik terug aan deze avond, waarop ik dit gevoel had. Dit gun ik andere kinderen ook die nu bijvoorbeeld hun eindmusical of diploma-uitreiking hebben. Dat zijn belangrijke momenten in hun leven waar ze hopelijk later positief op kunnen terugkijken.

Dus onze boodschap aan alle gescheiden ouders, wees #samentrots!

06-07-2023

Verhaal lezen

📖 Pleun over haar bruiloft #samentrots

Over een week is het zo ver: mijn bruiloft. Een dag waar ik al als klein meisje van droomde. Een dag waar ik mij voor een dag een prinses mag voelen. Met een man die van mij houdt. En alle mensen die ik liefheb om mij heen. Inclusief allebei mijn ouders.

Een bruiloft is een hoop geregel: een jurk vinden, de kapper boeken, locatie bepalen, bedankjes voor de gasten maken, muziek uitzoeken, een stoelindeling kiezen en ga zo maar door. En daarbij komt als kind met gescheiden ouders ook nog eens een loyaliteitsgevoel om de hoek kijken. Juist op zo’n belangrijke dag wil je je ouders niet het gevoel geven dat de andere ouder ‘belangrijker’ is dan de ander. Een gevoel waar je bijna niet onderuit komt als kind met gescheiden ouders, ondanks dat mijn ouders mij nooit een reden hebben gegeven om mij zo te voelen.

En ik besef me nu tijdens het schrijven ook dat er een hoop kinderen met gescheiden ouders zijn die zich op een dag als deze wél druk maken hoe het contact tussen beide ouders verloopt. Gelukkig heb ik het geluk dat dit bij ons altijd goed is gegaan. Ze zijn beiden op belangrijke momenten, zoals verjaardagen, diploma-uitreikingen of bij mijn sportwedstrijden aanwezig geweest. Dus ik kan met een gerustgesteld gevoel zeggen dat ik me hier tijdens mijn bruiloft geen zorgen over hoef te maken. Zij zullen 100% zeker samen op de eerste rij zitten om van mijn grote dag te genieten.

Dus terwijl ik hier zit en schrijf over mijn bruiloft, voel ik me ontzettend dankbaar. Ik kan deze dag delen met allebei mijn ouders samen. Vol opwinding en met een hart vol liefde, zit ik klaar om volgende week mijn droomdag te beleven. Een bruiloft waar ik me in ieder geval geen zorgen hoef te maken over mijn (gescheiden) ouders. En dat maakt me echt gelukkig.

Bij Stichting Villa Pinedo hebben wij, jongeren met gescheiden ouders, open brieven geschreven aan twee belangrijke momenten in ons leven. Help je ons mee de boodschap te verspreiden?

Open brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een kind in groep 8’

Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat’

06-07-2023

Verhaal lezen

📖 Kaja over haar verjaardagen #samentrots

Het voelt voor mij gek om hierover te schrijven. Verjaardagen waarbij beide ouders werden uitgenodigd, waren er niet. Dat was uitgesloten. In elkaars huis komen was echt een ‘no go’ namelijk. Er werd ook nooit gevraagd aan mij of aan mijn zus of we graag zouden willen dat de andere ouder zou komen.

Vroeger vond ik dat niet zo erg. Het scheelde namelijk een hoop spanningen en gedoe. Ik wilde gewoon jarig zijn en niet omgaan met de stress van mijn ouders. Als ik er nu op terugkijk, merk ik dat het mij toch wel dwars zit. Ik was bezig met mijn ouders en ‘hun’ gedoe namelijk. Het ging helemaal niet om mij in zo’n situatie. Ik had graag gewild dat ik beide ouders kon uitnodigen zonder daar gespannen over te zijn. Ik had gehoopt dat ze op z’n minst zouden vragen of ik het leuk zou vinden als de andere ouder erbij is. Het frustreert mij dat mijn ouders zo koppig waren. Het voelt alsof ze alleen aan zichzelf dachten.

Mijn ouders waren er destijds niet klaar voor om hun gedoe aan de kant te zetten voor mij en mijn zus. Wel begint er een positieve verandering in te komen. Ik had laatst het 21-diner van mijn zus bij mijn vader thuis. En wie werd er uitgenodigd? Mijn moeder! Dat was heel onverwachts voor mij. Het maakte me emotioneel om te zien dat mijn ouders naast elkaar stonden met een drankje in hun handen. Ik werd er heel gelukkig van en voelde een soort last van mijn schouders vallen. Het had wat tijd nodig om dit punt te bereiken, maar ik heb gezien dat het wel kan. De volgende keer zal ik daarom ook beide ouders uitnodigen op mijn 21-diner en zal ik genieten van dit soort fijne momenten.

Bij Stichting Villa Pinedo hebben wij, jongeren met gescheiden ouders, open brieven geschreven aan twee belangrijke momenten in ons leven. Help je ons mee de boodschap te verspreiden?

Open brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een kind in groep 8’

Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met een eindexamenkandidaat’

06-07-2023

Verhaal lezen

📖 ‘Mijn ouders zaten naast elkaar tijdens de diploma-uitreiking!’

Twee jaar geleden haalde ik mijn havo-diploma. Mijn ouders waren aan het begin van mijn middelbare school gescheiden en mijn vader had inmiddels een nieuwe vriendin. In mijn gedachten was ik tijdens de examens al veel bezig met de diploma-uitreiking. Mijn ouders hadden ten slotte vaak ruzie en konden eigenlijk niet samen door een deur. Naarmate de diploma-uitreiking dichter bij kwam, voelde ik veel twijfel. Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om allebei mijn ouders uit te nodigen. Zo konden ze zelf beslissen of ze wilden komen. Dit was tenslotte voor mij een belangrijk moment, waar ik ze het liefst allebei bij wilde hebben. Uiteindelijk hebben zowel mijn moeder als mijn vader de keuze gemaakt om er bij te zijn. Aan de ene kant gaf dit voor mij veel opluchting, maar het bracht ook extra spanning met zich mee.

"Hoe zou het gaan als mijn ouders elkaar onder ogen komen op de diploma-uitreiking? Zullen ze ruzie krijgen? Zou het mijn klasgenoten opvallen dat mijn ouders elkaar eigenlijk niet mogen? Veel vragen spookten door mijn hoofd."

Een paar dagen voor de diploma-uitreiking kreeg ik een appje van mijn moeder. Mijn moeder heeft nog geen nieuwe vriend. Gelukkig kwam mijn moeder met het idee om haar beste vriendin mee te nemen. Zij is als een tweede moeder voor mij, dus ik vond het fijn dat ze mee ging! Zowel voor mama, als voor mijn eigen gevoel. Ik had het niet fijn gevonden als mama alleen naar deze avond had moeten komen, terwijl papa wel zijn vriendin mee zou nemen. De avond van de uitreiking brak aan. Mijn moeder zou komen met haar beste vriendin en mijn vader met zijn vriendin. Ik reed met papa en zijn vriendin mee naar school. Eenmaal daar aangekomen, zaten mama en haar beste vriendin al op ons te wachten op een bankje. Toen mijn ouders elkaar zagen, deden ze gewoon normaal tegen elkaar! Dit was voor mij zo fijn.

We zijn met z’n allen naar binnen gelopen en mijn ouders namen plaats in de zaal. Wij (de leerlingen) stonden nog buiten te wachten, en zouden naar binnen geroepen worden zodra alle ouders een plekje hadden. Toen ik de zaal binnenkwam, keek ik verbaasd op. Mijn ouders zaten gewoon naast elkaar! Ik had verwacht dat ze allebei op een andere plek zouden zitten. Mijn ouders hadden zelfs met elkaar afgesproken wie er foto’s zou maken. Na de uitreiking konden we op school borrelen. Ik stond bij mijn vriendinnen. Mijn ouders en aanhang stonden om een tafel heen met elkaar te kletsen. Zo had ik ze sinds de scheiding nog nooit samen gezien. Je kon zien dat mijn ouders hun eigen frustratie en pijn opzij hadden gezet. Voor mij. Dit kwam als een groot besef bij mij binnen. Mijn ouders vonden dat het om mij draaide deze avond. Ik voelde me gehoord en gezien. In mijn gedachten denk ik nog vaak terug aan mijn diploma-uitreiking. Dit was voor mij een hele speciale avond.

13-06-2024

Verhaal lezen

Mijn oudersOp schoolSteun helpen gescheiden ouders aandacht basisschool school steunenleraren leraressen docenten ib-er klas groep 8 groep 7 luisteren

📖 Aan alle leraren en leraressen

Onze ouders zijn gescheiden. Dat valt niet altijd mee en daar hebben we soms best last van. Ook als we op school zitten. Omdat je thuis steeds geconfronteerd wordt met ouders die ruzie hebben. Als je moeder de hele dag moet huilen. Of als je moet wennen aan een nieuw huis met een nieuwe stiefvader. Dan snap je misschien wel dat we ons moeilijk kunnen concentreren op de stelling van Pythagoras. We willen wel, maar het lukt soms gewoon niet. Sommigen van ons gaan keihard werken om maar niet aan he...

Bekijk brief

Sophie over haar diploma-uitreiking #samentrots

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : SOPHIE | FOTO: PERSOONLIJK

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

Contact

Socials