<h2>Bij jou</h2>Thuis valt alles uit elkaaren voelt het vaak te veelmaar als ik dan bij jou komlijkt even alles weer heel Er is ruzie, er zijn tranenik weet soms niet wat ik moetmaar bij jou kan ik weer ademenen voelt het even goed We grappen en we lachenik dacht dat ik dat nooit meer konmaar bij jou is de storm heel even overen schijnt weer volop de zon Jij raapt me zachtjes open houd de stukjes bijeenal is het thuis ingewikkeldbij jou voel ik mij nooit alleen

Gedicht over vriendschap: Bij jou 

Lieve Jos,Zo’n twee jaar na de scheiding ontmoetten jij en mama elkaar. En niet vlak daarna ontmoetten wij elkaar voor het eerst. Ik was pas 6 jaar oud en van die ontmoeting kan ik mij niets meer herinneren. Maar blijkbaar ging het goed, want niet lang daarna ontmoette ik jouw kinderen en een half jaar later verhuisden wij, mama, mijn zusje en ik, naar jou. Vanaf dat moment heb jij ons volledig in je hart gesloten.&nbsp;<h2>EEN LEVEN ZONDER JOU</h2>Inmiddels zijn we bijna 20 jaar verder, en kan ik mij een leven zonder jou niet meer voorstellen. Jij bent degene die ik bel als ik hulp nodig heb bij het vervangen van een stopcontact, of als ik een ingewikkelde mail moet schrijven en niet goed weet hoe ik iets moet verwoorden. Ik bel je als mama haar telefoon niet opneemt, of als ik een creditcard of grotere auto nodig heb. ;)Ik wil je bedanken voor alle tijd, voor de momenten dat je hielp met huiswerk of om mijn <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.villapinedo.nl/verhaal/mijn-ouders/mijn-woonsituatie/ik-kreeg-een-fijne-nieuwe-slaapkamer">slaapkamer</a> meer naar mijn zin te maken. Om te helpen met klussen of verhuizen, of gewoon gezellig te kletsen. Ik wil je ook bedanken dat je er altijd voor mij was, als het nodig was. Maar dat je op andere momenten ook gewoon de ruimte bleef geven aan papa. Je hebt nooit zijn positie willen innemen of hem willen vervangen. Je was (en bent) echt de bonusvader. En daar ben ik je erg dankbaar voor. &lt;3<h2>LIEFVADER</h2>Inmiddels raak je zelfs licht beledigd als ik alleen mama bericht en niet jou. Je bent een onmisbaar onderdeel in mijn leven. Je vertelde mijn nieuwe buren dat jouw dochter hier kwam wonen. En dat voelt best bijzonder. Nu ik erover nadenk, besef ik eigenlijk pas echt hoe gezegend ik ben met jou!De scheiding van mijn ouders heeft een hoop vervelende situaties met zich meegebracht, een <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.villapinedo.nl/verhaal/mijn-ouders/rechten/ruzie/rechtszaak-breekt-mijn-leven-in-twee">rechtszaak</a>, ruzies, verhuizingen en onenigheid. Maar jij bent een van de meest positieve dingen die eruit voort is gekomen. Wat een geluk dat ik jou als stiefvader (of in jouw woorden: liefvader) mag hebben. Het is bewonderenswaardig hoeveel je voor ons over hebt. En afgezien van een discussie over het eten van patat vroeger, heb ik mij nooit achtergesteld gevoeld bij jouw eigen kinderen.&nbsp;Je bent en was er altijd voor mij. Je bent de beste bonusvader die ik mij had kunnen wensen!Liefs,Giovi

Ode aan mijn bonusvader

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 15 was, omdat er geen liefde meer was. Deze liefde vonden mijn ouders gelukkig vrij snel daarna weer terug. <h2>8 NIEUWE MENSEN BIJ MIJN VADER</h2>Mijn vader heeft met twee vrouwen gedate (voor zover ik weet) voordat het met de derde vrouw ‘scheepsrecht’ was. Hij is nu nog altijd samen met deze nieuwe partner: Mirjam. Mijn band met haar is goed. Ze zijn nu al meer dan 10 jaar samen. Mirjam heeft zelf 3 zoons, die ook allemaal al lang een relatie hadden. Ik heb zelf een zus en een zusje, maar er kwamen dus opeens 7 nieuwe mensen bij. Inmiddels hebben zij ook allemaal alweer kinderen, waardoor er nog 4 ‘stiefneefjes- en nichtjes’ bij zijn gekomen. <h2>FAMILIEDAG</h2>Mirjam haar jongste zoon was een jaar ouder dan dat ik was, en ik weet nog goed dat mijn vader flink zijn best deed om ons aan elkaar te ‘koppelen’. Hij had het heel leuk gevonden als wij een band zouden opbouwen, maar ik had daar toen helemaal geen behoefte aan. Mijn vader en Mirjam wilden heel graag een ‘familiedag’, maar dat was na twee moeizame pogingen toch echt een flop. Bij ons als ‘stiefbroers- en zussen’ was hier echt geen behoefte aan. Dat mijn vader dit zo graag wilde, kan te maken hebben met hoe het aan de kant van mijn moeder ging. <h2>15 NIEUWE MENSEN BIJ MIJN MOEDER</h2>Bij mijn moeder was het na de scheiding eigenlijk wel direct raak en ze is nu nog steeds samen met Jan. Ook hij heeft 3 kinderen en ook zij hadden allemaal al een lange relatie waardoor er ook aan deze kant opeens 7 mensen bij kwamen. De kinderen van Jan hebben later ook allemaal nog kinderen gekregen, waardoor er nog eens 8 (!) kleinkinderen bij zijn gekomen. Als je dit allemaal optelt, zijn dat er 15 aan de kant van mijn moeder, en 11 aan de kant van mijn vader. Alleen al aan ‘samengesteld gezin’, zijn er inmiddels dus 26 mensen extra (inclusief aanhang en kleinkinderen van Jan). Wat een bizar aantal mensen waar je opeens rekening mee moet houden. Dan heb ik het niet eens over alle stiefooms, stieftantes, stiefneven en stiefnichten. <h2>VERHUIZEN</h2>In de tijd dat mijn moeder en Jan net samen kwamen, woonde mijn moeder tijdelijk gehuurd in een huis dat te koop stond. Het was daarom praktisch dat mijn moeder toch al vrij snel bij Jan in trok. In die tijd woonde ik nog ‘thuis’. Het ouderlijk huis was inmiddels verkocht, en ik begon me net thuis te voelen in het tijdelijke huis van mijn moeder. Toen verhuisden we weer, en dus naar het huis van Jan en zijn kinderen. Ik weet nog dat ik helemaal geen zin had om mee te helpen met de verhuizing, want ik wilde het niet eens. Maar ook hierin voelde ik geen ruimte om dit te delen, want ik snapte het wel en wilde ook niet het geluk van mijn moeder en Jan in de weg zitten. Het jongste kind van Jan was 1 jaar jonger dan ik en woonde ook nog thuis. De oudste was al uit huis en de middelste was eigenlijk bijna altijd bij zijn vriendin. Om die reden kreeg ik toen ‘zijn kamer’. Achteraf hoorde ik dat hij dit ook helemaal niet fijn vond en dat voelde voor mij daarom ook gek. <h2>PERFECTE SAMENGESTELDE FAMILIE</h2>Mijn moeder en Jan deden er alles aan om er een ‘perfecte samengestelde familie’ van te maken. De termen ‘kadopapa, kadozusjes, en kadobroer’ werden met name vanuit de familie van Jan geregeld genoemd. Er werden familiedagen georganiseerd, er was een fotoshoot (waar ik overigens als enige niet bij was) en feestdagen &amp; verjaardagen moesten vanaf nu allemaal samen gevierd worden. Ook verwachtte de moeder van Jan (‘oma’, maar zo noem ik haar niet want mijn eigen oma’s zijn allebei dood) dat wij vanaf dat moment ook bij haar op bezoek kwamen en hoorden we helemaal bij de familie van Jan en de daarbij horende familiedagen. <h2>OP KAMERS</h2>Hoewel dit heel lief bedoeld is, voelde het voor mij ook erg geforceerd. Dit alles is een aantal jaren zo gegaan, ook omdat ik dacht dat dit er nu eenmaal bij hoorde. Ik voelde ook hierin niet echt ruimte om er iets van te vinden, want dit was nou eenmaal de realiteit van het leven na een scheiding. Toen ik ging studeren, ben ik eigenlijk direct op kamers gegaan. Dat was niet bewust om ‘weg te zijn’ van thuis, maar het was wel makkelijker omdat ik me nergens helemaal thuis voelde. Extra voordeel was dat ik nu een makkelijkere smoes had om niet naar al die verjaardagen van stieffamilie te gaan, want ik woonde verder weg. Ik ging me steeds vaker afmelden voor dit soort dingen en iedere keer met een andere reden, totdat ik besefte dat ik zelf eigenlijk helemaal geen motivatie had om naar dit soort verjaardagen en dingen te gaan. <h2>BESTE KEUZE VOOR MIJ</h2>Ik vond het moeilijk om hierin mijn moeder teleur te stellen, maar dit voelt nog steeds als de beste keuze voor mij. Met verjaardagen ben ik aan de stiefkant helemaal gestopt, en sinds vorig jaar heb ik ook het ‘gezinsweekend’ dat in het leven werd geroepen volledig overgeslagen. Terwijl ik de term ‘gezinsweekend’ typ, voel ik al weerstand. Want mijn gezin zal voor mij altijd blijven bestaan uit mijn moeder, mijn vader, mijn zus en mijn zusje. Ook al zijn mijn ouders al 15 jaar uit elkaar.

En toen kwamen er 26 nieuwe familieleden bij

mijn leven is anders geworden omdat me ouders zijn gescheiden ze hadden bijna elke dag ruzie en daarom zijn ze uit elkaar het is nooit mijn schuld dat weet ik zelf en jullie moeten dat ook doen doei

<h2>Alles wat ik voel is oke</h2>Soms weet ik niet wat ik voelen moet,Ik merk het aan alles wat ik doe,Mijn leven slaat helemaal om,Vind ik dit gek, fijn of gewoon stom? Ben ik bang, ben ik boos?&nbsp;Al mijn spullen staan in een doos,Voel ik rust of onrust?&nbsp;Verstop ik mijn gevoel onbewust, Mag ik ook blij zijn?&nbsp;Deze nieuwe situatie is ook wel fijn,Een nieuwe tijd met minder gedoe,Ik ben stiekem ook best moe, Ik weet niet wat ik voel,In mijn hoofd is het een warboel,Ik laat het zijn en neem het mee,Want alles wat ik voel is oké.&nbsp;

Gedicht over vriendschap: Bij jou

DEEL dit verhaal MET ANDEREN

DOOR : LISKE | FOTO: PEXELS / MARY TAYLOR

Bij jou

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

Contact

Socials