Mijn vader ging vreemd: wat dat met mij deed als kind met gescheiden ouders

Mijn ouders zijn zeven jaar geleden gescheiden, omdat mijn vader is vreemdgegaan. In die zomervakantie waren wij erachter gekomen dat hij mijn moeder bedroog omdat hij online een relatie had met een andere vrouw. Een voorval waardoor ik me jarenlang ook bedrogen heb gevoeld. Al is de oorzaak van dit gevoel mij later pas echt duidelijk geworden. Mijn ervaring deel ik graag met jongvolwassenen met gescheiden ouders die een vergelijkbaar pad bewandelen. 

VERANTWOORDELIJKHEIDSGEVOEL 

Als ik in gesprek was met mijn vader voelde ik mij verantwoordelijk om op te komen voor mijn moeder. Ik deelde de pijn die mijn vader haar had gegeven, en zeven jaar geleden dacht ik ook dat het kwam wegens het vreemdgaan. Mijn vader was op vakantie met een jongere vrouw vreemd gegaan, en toonde geen enkele vorm van spijt naar mijn moeder toe. Hij stelde haar zelfs (gedeeltelijk) verantwoordelijk voor zijn acties, en als betrokken dochter vond ik dat moeilijk om aan te horen. Ik vond dat hij ongelijk had en uitte deze mening ook naar mijn vader. 

Wat ik moeilijk vond, was dat mijn ouders geen contact hadden sinds hun scheiding. Daardoor had ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel opgebouwd om mijn moeders kant te kiezen wanneer mijn vader iets zei dat mij deed denken aan de scheiding. Ik stond toentertijd eigenlijk op ‘mijn moeders plek’ in het gezin. Ik voerde deruzies en discussies met mijn vader, die mijn ouders niet met elkaar voerden. 

GEEN RUIMTE VOOR MIJN PIJN

Achteraf leerde ik dat dit waarschijnlijk niet alleen mijn gevoelens waren, maar dat ik een deel van mijn moeders pijn overnam en naar mijn vader uitte. Wegens mijn wrok naar mijn vader toe, stond ik ook niet open om zijn toenmalige nieuwe partner te ontmoeten. Alles aan haar deed mij herinneren aan de gebeurtenis. 

Wat ik toen al wel inzag en benoemde naar mijn vader, was dat ik zijn vriendin niet wilde ontmoeten, omdat zij het levende bewijs was dat mijn broertje en ik geen prioriteit waren voor mijn vader. Hij had wel contact met haar gehad, maar liet ons links liggen. Na heel wat jaren, en fijne therapie, heb ik ontdekt dat de situatie voor mij vooral moeilijk was, omdat niet alleen mijn moeder, maar ook ik aan de kant werd geschoven door mijn vader voor zijn nieuwe vriendin. Hij gaf mijn moeder geen aandacht meer, maar mij en mijn broertje ook niet. Ik was niet zo zeer gepijnigd vanwege het vreemdgaan zelf, maar de gevolgen ervan: ik voelde me achtergelaten. 

TERUGBLIK OP DE SITUATIE

Ik begrijp nu dat ik mij niet druk hoef te maken om de ontrouw van mijn vader. De (onuitgesproken) pijn die mijn moeder hier aan over heeft gehouden, is haar pijn. Ik hoef daar niks mee te doen. Zij mag dat op haar tempo verwerken, zonder dat ik mij verantwoordelijk hoef te voelen. 

Nu weet ik dat ik mijn vader niet meer herkende in die periode. Dat ik hem miste, en me bovendien niet meer gesteund, gezien, en geliefd voelde. Dat is mijn pijn. Met die pijn mag ik aan de slag, en dat is hartstikke lastig, maar brengt me wel vooruit. Door te werken aan mijn moeders pijn, stapte ik alleen maar van ‘mijn plek’ in het gezin af. Ik trad op als volwassene in de situatie, in plaats van als kind. Dat bracht me alleen maar verder weg van mijn wensen en behoeften. Nu probeer ik dat onderbuikgevoel een stem te geven, ook al is dat soms buiten mijn comfortzone. 

JE MAG JOUW PLEK IN HET GEZIN INNEMEN

Voor andere kinderen en jongeren die dit doormaken, of hebben gemaakt: jouw pijn mag net zo veel ruimte innemen als die van je ouder(s). Jij hoeft deze situatie niet voor hen op te lossen, en zij horen jou nog steeds te ondersteunen en lief te hebben zoals jij van ze wenst. Wanneer je ouders druk zijn met elkaar, kan het zijn dat ze jou een beetje uit het oog verliezen. Voel je vrij om wat harder te roepen als je ze nodig hebt, dat mag je van ze verwachten! 

Mocht je het moeilijk vinden om hierover te praten, of zou je graag iemand willen hebben gedurende jouw proces? Dan kan je je bij Villa Pinedo aanmelden voor een online Buddy. Aarzel niet, wij steunen je graag! Je hoeft het niet alleen te doen.