Hoe het psychisch welzijn van mijn ouders invloed had op mij

Misschien herken jij het wel: steeds meer taken in het huishouden oppakken of je eigen (negatieve) emoties verstoppen. Allemaal met het doel om thuis de sfeer zo goed mogelijk te houden, om te proberen te voorkomen dat je vader of moeder weer boos of verdrietig wordt. Voor mij was het normaal, ik had het nodig om te overleven. 

Pas later besefte ik dat ik eigenlijk de rol van ouder op mij nam, terwijl ik eigenlijk nog maar een kind was. Dit wordt ook wel parentificatie genoemd en daar kan sprake van zijn als een kind te maken heeft met de psychische problemen van een ouder. Ook wel een KOPP-kind genoemd. Psychische problemen is een term die voor mij best wel zwaar voelt. Ik wil mijn ouders geen psychische problemen toezeggen. En wanneer heeft iemand eigenlijk een psychisch probleem? Maar aan de andere kant herken ik wel wat voor invloed het psychisch welzijn van je ouders op jou zelf kan hebben. Als kind probeerde ik altijd zo stil mogelijk te zijn en dat ik alle emoties die ik had voor mezelf hield. Want als papa of mama niet zag dat ik verdrietig was, dan zouden ze ook niet boos of verdrietig worden. 

WAAROM HET MOEILIJK IS OM LOS TE LATEN

Ik vind het heel moeilijk om hierover te praten, want ik geloof ook wel dat mijn ouders hebben gedaan wat zij konden. Maar ik denk ook dat zij niet goed in staat waren om te kunnen doen wat ze graag zouden willen doen. In elk geval niet zonder hulp. En het is heel moeilijk, want wij als kinderen zijn niet de aangewezen persoon om die hulp te bieden. Daar zijn andere mensen voor. En toch doet het ons als kinderen pijn, toch willen wij zorgen voor onze ouders. En ook dat is niet gek. Want wij zijn een deel van onze ouders, maar onze ouders zijn ook een deel van ons. En hen niet helpen voelt alsof ik ze in de steek laat. Ook al heb ik soms de wens dat ik even helemaal los kan zijn van allebei mijn ouders. 

HET HELPT OM TE PRATEN

Ik heb geleerd om te proberen om te leven, in plaats van alleen maar te overleven. Mijn eigen emoties delen en leren dat ook dat mag en oké is. Voor mij helpt schrijven en praten daarin. Door te praten kan je delen en draag je de last niet alleen. Praten kan jou ook helpen om voor jou te leren wat belangrijk is voor JOU, want voor iedereen is iets anders belangrijk. Het praten zorgt ervoor dat ik even mezelf mag zijn, niet hoef te overleven. Een manier om even voor jezelf te zorgen. Voel jij ook die behoefte om te praten? Bij Villa Pinedo luisteren wij naar jou. Want weet: je bent niet alleen!