'Lieve mama, wie weet tot ooit.'

Beste jij,

Het voelt zelfs al gek en niet meer passend om je nog met de titel ‘mama’ aan te spreken. Je bent namelijk al bijna net zo lang geen onderdeel meer van mijn leven dan dat je dit wel bent geweest. Dit verwoord ik niet helemaal goed, want natuurlijk ben je altijd een groot onderdeel geweest, of er nu contact was of niet. Ik bedoel dus dat ik je ondertussen al heel erg lang niet meer heb gezien of gesproken en je dus voor mij niet voelt als ‘mama’. Hoe pijnlijk ik dat ook vind.

Jarenlang heb ik mijn verdriet over hoe het tussen ons is verlopen geuit en gevoeld door boosheid. Ik was ontzettend kwaad op jou. Op dingen die je hebt gezegd, die je hebt gedaan, maar ook op alles wat je niet hebt gedaan. Inmiddels heeft de boosheid plaatsgemaakt voor verdriet en acceptatie. Ik zie de dingen nu heel anders. Met de kennis van nu zie ik in dat jij hebt gedaan wat jij kon. Maar jouw versie van alles was voor mij alsnog niet genoeg. Ik verlangde meer van mijn moeder. Ik heb me verwaarloosd en in de steek gelaten gevoeld. Ook al weet ik dat jij dit niet zo hebt bedoeld. De boosheid ben ik inmiddels wel kwijt, maar het verdriet is er nog steeds.

Ik mis een moeder, maar ik mis jou niet. Het spijt me als dat hard klinkt, maar het is wel mijn waarheid. Ik mis een moeder als ik een belangrijke prestatie behaal. Het steekt dan dat er voor mij slechts een ouder aanwezig is. Ik mis een moeder als ik zie hoe vriendinnen kunnen kletsen met hun moeder. Ik mis een moeder als ik liefdes verdriet heb en het daar juist even niet met mijn vader over wil hebben. Ik mis een moeder als ik zie wat voor lieve berichtjes mijn vriendinnen van hun moeder krijgen. Ik mis een moeder tijdens grotere gebeurtenissen in het leven, maar eigenlijk vooral in de kleine dagelijkse dingetjes. Ik mis het om allerlei dingen samen met een moeder te kunnen doen, maar tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om die dingen nu nog met jou te doen.

Wellicht zullen wij in de toekomst weer contact hebben. In welke vorm dan ook. Ik ben er op dit moment niet aan toe om dat zelf te initiëren, maar ik sluit ook zeker niet uit dat we op een dag wel weer contact zullen hebben. Mocht het contact op een dag hersteld worden, dan zal dit geen “normale” moeder-dochter-band meer worden. Daarvoor hebben we al te veel van elkaar gemist. Ik denk ook niet dat ik je op die manier kan toelaten.

De tijd zal het leren. Wie weet tot ooit.

Van Kaya