Logo Villa pinedo small
Logo Villa pinedo small
Belangrijke momenten

Zo vier je de feestdagen met vrienden

DEEL deze tip MET ANDEREN

DOOR : SHARON | FOTO: PEXELS / RDNE STOCK PROJECT

0

Geplaatst op: 04-12-2024

Bij de feestdagen horen veel verplichtingen. De ene ouder wil eerste kerstdag en Sinterklaas, de ander wil tweede kerstdag en oud & nieuw. Wat nou als je dit een keer niet wilt? Of als je ook een feestdag met vrienden wilt organiseren? Zo kun je dit doen:

  1. Ga op zoek naar vrienden die dit ook willen organiseren (je hoeft niet veel vrienden te hebben om dit te kunnen doen). 🎄

  2. Ga op zoek naar een leuke locatie. Het liefst zonder ouders. Dit kan bij iemand thuis, maar wees vooral creatief.

  3. Geef het een gekke naam. Mijn vriendengroep noem het SinterKerst en Nieuw. Zo vier je alles in één keer. 🎅🏼🎉

  4. Ga lekker koken of maak hapjes. Gourmetten doet het ook altijd goed. 🫕

  5. Maak afspraken over cadeautjes. Wel of niet? Lootjes trekken? Voor iedereen iets halen? Wat is het budget? Zo voorkom je discussies.

  6. Een datum plannen kan lastig zijn. Het is helemaal oké als het niet rond kerst is. Waarom kan het niet in februari? Hier zijn geen regels voor!

  7. Ga na het eten iets met elkaar doen: filmavond, spelletjesavond, creatieve activiteiten. 🎲

  8. Bespreek het totale budget van de avond. Legt iedereen geld in, bijvoorbeeld €10,- per persoon, of zijn er ouders die mee willen betalen. Zo zorg je dat er geen geld wordt uitgegeven dat er niet is.


Vier jij de feestdagen met vrienden? Wat gaan jullie doen? Laat het weten in de reacties! ⬇️

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Herken jij je in dit verhaal, heb je een goeie tip of wil je iets delen? We horen het graag!

Relevante blogs of vlogs

Hoe het psychisch welzijn van mijn ouders invloed had op mij
Hoe het psychisch welzijn van mijn ouders invloed had op mij
Mijn oudersGedachten en gevoelensSteun

📖 Hoe het psychisch welzijn van mijn ouders invloed had op mij

Misschien herken jij het wel: steeds meer taken in het huishouden oppakken of je eigen (negatieve) emoties verstoppen. Allemaal met het doel om thuis de sfeer zo goed mogelijk te houden, om te proberen te voorkomen dat je vader of moeder weer boos of verdrietig wordt. Voor mij was het normaal, ik had het nodig om te overleven. 

Pas later besefte ik dat ik eigenlijk de rol van ouder op mij nam, terwijl ik eigenlijk nog maar een kind was. Dit wordt ook wel parentificatie genoemd en daar kan sprake van zijn als een kind te maken heeft met de psychische problemen van een ouder. Ook wel een KOPP-kind genoemd. Psychische problemen is een term die voor mij best wel zwaar voelt. Ik wil mijn ouders geen psychische problemen toezeggen. En wanneer heeft iemand eigenlijk een psychisch probleem? Maar aan de andere kant herken ik wel wat voor invloed het psychisch welzijn van je ouders op jou zelf kan hebben. Als kind probeerde ik altijd zo stil mogelijk te zijn en dat ik alle emoties die ik had voor mezelf hield. Want als papa of mama niet zag dat ik verdrietig was, dan zouden ze ook niet boos of verdrietig worden. 

WAAROM HET MOEILIJK IS OM LOS TE LATEN

Ik vind het heel moeilijk om hierover te praten, want ik geloof ook wel dat mijn ouders hebben gedaan wat zij konden. Maar ik denk ook dat zij niet goed in staat waren om te kunnen doen wat ze graag zouden willen doen. In elk geval niet zonder hulp. En het is heel moeilijk, want wij als kinderen zijn niet de aangewezen persoon om die hulp te bieden. Daar zijn andere mensen voor. En toch doet het ons als kinderen pijn, toch willen wij zorgen voor onze ouders. En ook dat is niet gek. Want wij zijn een deel van onze ouders, maar onze ouders zijn ook een deel van ons. En hen niet helpen voelt alsof ik ze in de steek laat. Ook al heb ik soms de wens dat ik even helemaal los kan zijn van allebei mijn ouders. 

HET HELPT OM TE PRATEN

Ik heb geleerd om te proberen om te leven, in plaats van alleen maar te overleven. Mijn eigen emoties delen en leren dat ook dat mag en oké is. Voor mij helpt schrijven en praten daarin. Door te praten kan je delen en draag je de last niet alleen. Praten kan jou ook helpen om voor jou te leren wat belangrijk is voor JOU, want voor iedereen is iets anders belangrijk. Het praten zorgt ervoor dat ik even mezelf mag zijn, niet hoef te overleven. Een manier om even voor jezelf te zorgen. Voel jij ook die behoefte om te praten? Bij Villa Pinedo luisteren wij naar jou. Want weet: je bent niet alleen!

0

07-05-2025

Verhaal lezen
Ik praatte met een kinderpsycholoog
Ik praatte met een kinderpsycholoog
Gedachten en gevoelensSteun

📖 Ik praatte met een kinderpsycholoog

Misschien voel jij je nu net zoals ik me toen voelde. In de war.  Verdrietig. Bang. Je ouders maken ruzie en jij zit ertussen. Je probeert het goed te doen, maar het voelt alsof je altijd tekortkomt.

OPA EN OMA

Ik was net zo. Ik zat in de brugklas. En thuis was het chaos. Mijn ouders zaten middenin een vechtscheiding. Soms voelde het alsof ik geen lucht kreeg van binnen. En ik zei niks, tegen niemand. Ik was ervan overtuigd dat toch niemand zou begrijpen wat ik meemaakte. Of dat ik tot last zou zijn als ze alles zouden weten.

Gelukkig zagen mijn opa en oma dat. Zij stuurden me naar een kinderpsycholoog. Ik dacht eerst  ‘Wat moet ik daar nou?’, maar toen ik er eenmaal was, voelde het als een veilige plek. We dronken limonade. We speelden spelletjes. En ik leerde praten over wat ik voelde zonder dat het raar was. Zonder oordeel. We maakten knutselwerkjes die te maken hadden met iets waar ik die week veel moeite mee had . 

PIEKEREN

Het voelde soms bijna als een soort extra thuis. Het was er warm, comfortabel en ik kon alles zeggen wat ik wilde. Ook als het niet te maken had met de scheiding. Af en toe leek het zelfs alsof ik een soort volwassen vriend had gemaakt bij wie ik altijd terecht kon. 

Op een gegeven moment maakten we een poster van mezelf met daaromheen alle dingen die mij lieten piekeren. Daarna bedachten we zinnen die ik tegen mezelf kon zeggen om die moeilijke gedachten los te laten.

“Dit doe ik nog steeds vaak. Soms zit er zo veel in mijn hoofd dat ik het van mij af schrijf en teken. Op die manier maak ik een soort overzicht, zodat ik met rust naar al mijn gedachtes kan kijken.”

Eentje vergeet ik nooit: “Het is niet mijn ruzie.” Toen snapte ik het ineens. Ik hoef dit niet te dragen. Nu, jaren later, weet ik dat dat moment mijn leven veranderde. Ik leerde dat ik er mag zijn. Met alles wat ik voel. En dat praten helpt.

PRAAT EROVER

Dus lieve jij: als je dit leest en denkt ‘ik weet het allemaal niet meer’, praat erover.  Vraag hulp als je dat nodig hebt. Je bent niet raar, zwak of alleen. Het is juist super moedig om te zeggen: ”Ik heb iemand nodig.”

Een kinderpsycholoog kan écht helpen en jij verdient die hulp. Zet die eerste stap, ook al is ‘ie spannend.

0

12-05-2025

Verhaal lezen
Groep 8 musical, het komt wel goed
Groep 8 musical, het komt wel goed
Mijn oudersGedachten en gevoelensOp school

📖 Groep 8 musical, het komt wel goed

De groep 8 musical. Sommige kinderen kijken er het hele schooljaar naar uit. Anderen vinden het reuze spannend. Voor kinderen met gescheiden ouders kan het nog spannender voelen. Want, komen allebei je ouders kijken? En hoe zal dat dan gaan? Of komt er misschien maar eentje om de ander te mijden? 

EEN (EXTRA) SPANNEND JAAR

Groep 8 is natuurlijk sowieso al een spannend jaar. Met de Cito toets, keuzes over je volgende school en natuurlijk alle andere dingen buiten school die belangrijk zijn als beginnende puber. Extra stress en zorgen over je ouders maken het dan niet bepaald gemakkelijker.

Ik kan mijn eindmusical nog goed herinneren.. Als onderdeel van mijn rol voerde ik - samen met een klasgenootje dat op dezelfde dansschool zat als ik - een dansje op. We dansten op een heel stoer liedje, vond ik! Des te belangrijker dat papa en mama het allebei zouden zien. Maar zou dat wel kunnen? Papa én mama, allebei? In dezelfde zaal?

PAPA EN MAMA: KAN DAT WEL?

Ik nodigde ze allebei uit en ze kwamen ook. Papa met zijn nieuwe vrouw en mama met mijn broers. Ze zaten allebei aan een andere kant van de zaal. Ik denk dat ze elkaar die avond niet hebben gesproken, maar misschien ook niet actief vermeden. 

Na het einde van de musical liepen mijn klasgenoten de zaal in, om een dikke knuffel te krijgen van hun ouders. Ik dacht: ‘Naar wie loop ik nu toe? Zou papa boos worden als ik mama een knuffel geef? Zou mama het jammer vinden als ik eerst naar papa toe loop?’

WAT IS ER ÉCHT BELANGRIJK?

Eerlijk gezegd weet ik niet meer naar wie ik als eerste toe liep voor een knuffel. En dat maakt eigenlijk ook helemaal niet uit. Het belangrijkste voor mij was dat ze er allebei waren. Dat zij mij op het podium zagen en ik hen daarna in de zaal. Dat ik ze allebei een knuffel heb kunnen geven en dat geen van hen er iets van leek te vinden naar wie ik als eerst ging. 

Volgens mij is dat het belangrijkste: er kunnen zijn voor je kind, als ouders, ook als je uit elkaar bent. Als kind hoef je niet te kiezen tussen je ouders, ook niet als je daar wel stress over ervaart. Soms even de spanning er kunnen laten zijn, maar dan ook zien dat het wél kan, dat het goed komt.

Dus, wat als het wél goedkomt? Hoe ziet dat er voor jou uit?

P.s. Wist je dat wij - jongeren van Villa Pinedo - een open brief hebben geschreven aan alle gescheiden ouders met een kind in groep 8?Download ‘m hier en geef de brief aan je ouder(s)!

0

12-06-2025

Verhaal lezen
Aan alle gescheiden ouders
Mijn oudersGedachten en gevoelensSteunLiefdeWat de f@#ck?! kant kiezen verliefd verhuizenouders gescheiden ouders boodschapper negatief praten onaardig missen verdriet negeren houden van ruzie

📖 Aan alle gescheiden ouders

Met deze brief willen wij jullie laten weten hoe wij ons voelen. ‘Wij’ zijn de **86.000 kinderen per jaar** die op een dag te horen krijgen dat hun ouders uit elkaar gaan. Op die dag wordt alles wat vertrouwd was ineens anders. Veel van ons moeten verhuizen, naar een andere school, wennen aan jullie nieuwe liefdes en in het ergste geval een van de ouders heel erg missen. En dat doet pijn. We willen zo graag **allebei onze ouders** in ons leven. Twee ouders die van ons houden en ons groot zien...

Bekijk brief