Hoi Marjolein,

Ik ben onder de indruk van hoe goed je over dit soort nuances in het wisselmoment nadenkt. Heel eerlijk gezegd heb ik hier nooit enorm bij stil gestaan als kind. Wat overigens absoluut niet betekent dat dat voor andere kinderen ook zo is.

Ik had het vroeger zelf heel fijn gevonden als ik zelf had kunnen aangegeven wat ik prettig vond (en wat niet) bij een wisselmoment. Misschien kan je het aan je kinderen vragen? Zij kunnen je vast vertellen of het voor hen uitmaakt wat je zegt over het wisselmoment en wat ze dan het liefste zouden horen.

Groetjes en succes!

Hi Marjolijn, mijn tip zou zijn: maak het bespreekbaar! Vraag ernaar bij je kinderen. Wat vinden zij zelf fijn? Misschien storen zij zich helemaal niet aan het woord ’thuis’. Immers is jouw intentie het belangrijkst. Leg ze uit waarom jij het fijn en belangrijk vindt om het te weten, en vertel dat je het lastig vindt de goede woorden te kiezen want je wil het huis van hun vader niet bestempelen als ‘geen thuis’ (is mijn aanname). Je kan ook benoemen dat je vindt dat beide huizen hun ’thuis’ zijn dus dat als jij ’thuis’ benoemt jij het hebt over jouw huis, maar dat je weet dat ze twee ’thuizen’ hebben.

Voor mij had het vroeger echt veel geholpen als mijn moeder/mijn ouders me vaker in hun gedachten hadden meegenomen. Ik weet zeker dat dit onze band had verbeterd. Ik heb namelijk het gevoel achteraf dat mijn ouders veel meer met hunzelf bezig waren dan met ons terwijl dat misschien helemaal niet het geval was.

Hopelijk kan je hier wat mee! Liefs, Carly