Hi Rebecca,

Wat goed dat je een bericht stuurt. Het is een lastige situatie.

Kan heel goed begrijpen dat het traumatisch voelt, zo die overdrachten. Ik snap hoe je zoontje zich voelt. Vroeger was ik ook veel liever bij mijn moeder dan bij mijn vader. Dat had te maken met de woonsituatie bij mijn vader, namelijk met een stiefmoeder. Mijn vader heeft ons hierin toen der tijd geen keuze gegeven en niet naar ons geluisterd hoe dit voor ons was. Daarnaast was de sfeer bij mijn vader anders, er waren bijvoorbeeld andere regels dan bij mijn moeder. De rituelen die ik had met hun waren weg. Ik vond het lastig om elke keer te schakelen tussen de ene ouder en de andere ouder. Hierdoor ben ik ook een tijd gaan tegenstribbelen.

Wat ik achteraf fijn had gevonden, is dat mijn ouders naar mij hadden geluisterd en gevraagd hadden wat ik ervan vond/ervaarde. Ik kan begrijpen dat je kinderen nog vrij jong zijn om een keuze te maken in waar ze willen wonen en dat jullie daarin als ouders een structuur hebben opgezet. Dat is goed, maar het is denk ik fijn om het kind het gevoel te geven dat die gehoord en gezien wordt. Al is het met iets kleins. Daarnaast kan je kijken wat is er anders bij papa en dan mogelijk daar overeenkomsten in te krijgen (regels, vaste rituelen).

Hopelijk kan dit je helpen?

Liefs, Susanne

Hoi Rebecca,

Wat een vervelende situatie zeg. Ik kan me voorstellen dat het voor jou, je ex en je kinderen veel stress geeft. Zelf had ik als kind in het begin ook moeite om naar het huis van mijn vader te gaan. Ik was 9 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Dat had voor mij vooral te maken dat het allemaal nieuw was. Een nieuw huis, geuren, spullen, regels e.d. In het begin wilde ik daar ook niet slapen omdat ik dat eng vond. Mijn vader vond dat lastig maar snapte het wel. Het heeft langer geduurd maar op mijn eigen tempo vond ik het steeds fijner daar.

Heeft je zoontje aangegeven waarom hij het zo vervelend vind om te gaan? Misschien helpt het om een overgangsperiode te geven? Dat jij als moeder (als je ex-partner het goed vind) een paar keer mee gaat en daar wat langer blijft. Bijvoorbeeld eerst een keer mee eten. Daarna blijf je steeds wat korter. Dan heeft je zoon steun van jou en leert hij dat het bij papa ook leuk kan zijn.

Wat bij mij ook hielp was dat ik mijn bed een tijdje naast dat van mijn zus had staan. We sliepen samen op een grote zolder en dat vond ik eng. Doordat ze zo dicht me lag, gaf dat 's nachts ook steun omdat ik dan mijn zus dicht bij me had liggen.

Ik hoop dat het binnenkort beter met hem gaat.

Sterkte!