Hallo K.,

Na de scheiding van mijn ouders, ben ik samen met mijn moeder naar Nederland verhuisd. Ik ben namelijk in Oostenrijk geboren.

Voor mij persoonlijk was de afstand tussen mijn vader en mij prima. Ik heb sindsdien geen contact met hem, omdat ikeveel heb meegemaakt. Hij is er nooit voor mij geweest. Vandaar dat ik de afstand niet erg vond.

Het is natuurlijk van persoon en van situatie anders om aan te geven of zo'n afstand wel of niet goed of moeilijk is voor een kind.

Ik weet jou situatie niet precies, vandaar dat ik hierover niet meer kan zeggen.

Ik wens je veel liefs.

Groetjes, Anne

Hallo K.,

Na de scheiding van mijn ouders ben ik samen met mijn moeder en broertje naar Drenthe verhuisd terwijl mijn vader een nieuwe vrouw kreeg en in Brabant ging wonen.

In het begin heeft dit voor enorm veel pijn gezorgd. Het was vermoeiend om elke twee weken helemaal naar Brabant te moeten rijden en dan twee dagen later weer helemaal naar Drenthe. Ook was het heel lastig omdat mijn vader de afstand altijd gebruikte om maar niet bij bepaalde dingen aanwezig te zijn en zo de kloof tussen ons alleen maar groter te maken.

Uiteindelijk was het niet de afstand die maakte dat ik jaren geen contact met hem heb gehad maar het is wel een van de redenen dat ik, nu ik hem wel weer af en toe, niet bij hem op bezoek ga. Ik ben zelf voor mijn studie in Groningen gaan wonen en de reis die ik dan met de trein moet maken duurt meer dan 4 uur. Daarbij heeft hij nog nooit de moeite genomen om mij op te zoeken dus ik vind dat ik hem dat ook niet verschuldigd ben.

Ik ken helaas je situatie niet en daardoor kan ik er eigenlijk weinig over zeggen. Mijn ervaring is in ieder geval dat je als ouders richting je kind bepaalde verantwoordelijkheden hebt en dat een afstand, hoe groot ook, daar niet van in de weg mag staan.

Sterkte en liefs, Meike