Beste P,

Dankjewel dat je je vraag hier op het forum stelt! De situatie die je beschrijft klinkt me heel bekend. Hoewel ik natuurlijk nooit als ouder voor dit dilemma heb gestaan, heb ik het wel meegemaakt als kind. Mijn situatie vroeger lijkt behoorlijk op de situatie hoe je hem in je vraag hebt omschreven. Ik vierde uiteindelijk altijd twee keer mijn verjaardag. De eerste keer meestal bij mijn moeder, daar kwamen de meeste mensen. Later vierde ik het dan nog wat kleiner met mijn vader en zijn kant van de familie (dus stiefmoeder en opa's en oma's van die kant). Als kind vond ik het aan de ene kant heel leuk om mijn verjaardag twee keer te kunnen vieren, het was dubbel feest en dubbele cadeautjes. Maar aan de andere kant werd ik wel ook altijd weer verdrietig van mijn verjaardag. Diep van binnen wilde ik het liefst gewoon mijn verjaardag met mijn vader én moeder samen vieren, en ik wist dat dat iets was wat nooit zou gaan gebeuren. Bijna 20 jaar later, toen ik op mezelf woonde, heb ik voor het eerst in mijn leven mijn verjaardag met zowel mijn vader als mijn moeder gevierd. Ik wilde het zó graag een keertje, dat ik allebei had uitgenodigd zonder dat ze wisten dat de ander (en andere familie) ook zou komen. Ik weet zeker dat als ze het van te voren wisten, ze niet waren gekomen. Ik vond het echt heel bijzonder en heel fijn dat ze voor het eerst een keer samen op mijn verjaardag waren, maar de sfeer was wel de hele avond heel gespannen. Ik weet ook niet echt of het het uiteindelijk waard was, en of ik het nog eens op deze manier zou doen. Ik denk dat ik het liever houd zoals vroeger, dus twee aparte verjaardagen. Vanuit mijn eigen ervaring zou ik dus zeggen dat het me in deze situatie fijner lijkt om de verjaardag 2 keer te vieren. Toen ik op mezelf woonde en mijn verjaardag met beide ouders vierde, wist ik van te voren dat er spanning zou zijn en daar was ik op voorbereid. Als kind had ik me daar nooit op voor kunnen bereiden en ik denk dat het de sfeer echt wel had kunnen verpesten. En als de kinderen er ooit naar vragen, zou ik proberen de voordelen van twee aparte verjaardagen proberen te benadrukken. En wie weet komt er ooit een punt waarop jullie gemakkelijker met elkaar om kunnen gaan, wanneer het dus wel mogelijk wordt om de verjaardag samen met haar te vieren.

Wat me anders ook nog een idee lijkt, wat mijn ouders nooit hebben gedaan maar wat me wel echt heel fijn had geleken, is om de verjaardag misschien nog apart te vieren door samen met vader en je dochter bijvoorbeeld uit eten te gaan of ergens wat te gaan drinken of ergens lekker taart te eten? Dus dat je de viering van de verjaardag met familie gewoon lekker apart houdt, en dus misschien wel bij vader en bij moeder laat vieren, maar daarnaast dan speciaal voor haar verjaardag toch even een avondje samen te komen. Ik kan me voorstellen dat dit makkelijker gaat omdat dan niet het verhaal speelt van wat de rest van de familie allemaal denkt, er zullen minder spanningen zijn. Gewoon zonder stiefouders, jij je ex en jullie dochter. Zo heeft ze toch een beetje haar verjaardag met allebei haar ouders erbij. Het is maar een idee, en ik kan me ook wel voorstellen als dat toch wat te ingewikkeld is, maar ik weet zeker dat ik het echt heel erg fijn had gevonden wanneer mijn ouders dat vroeger voor me hadden gedaan

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaring en advies, en hoop dat je een keuze kunt maken waar iedereen zich uiteindelijk goed bij voelt. In ieder geval alvast gefeliciteerd met jullie dochter en een hele fijne verjaardag toegewenst! :)

Veel liefs, Samantha

Beste P,

Net als Samantha herken ik me in de situatie die je beschrijft: mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 6 was en we hebben heel wat verschillende samenstellingen gehad sindsdien wanneer ik mijn verjaardag vierde.

Zo heb ik het geluk gehad dat mijn ouders altijd heel erg goed met elkaar door één deur hebben gekund en ze vaak samen aan de verjaars-ontbijttafel zaten. Mijn vader kwam dan voordat ik naar school moest naar mijn moeders huis (we hebben altijd vrij dichtbij elkaar in dezelfde stad gewoond) en ze zongen samen met mijn zus voor me als ik de trap af kwam en we hadden een hele gezellige ochtend. Dit vond ik toen, en vind ik nog steeds, heel veel waard.

Aan de andere kant zijn er ook verjaardagen geweest waar ik heel duidelijk maakte dat ik wel wilde dat mijn vader er zou zijn, maar mijn stiefmoeder niet en dat heeft toentertijd heel wat gevoel teleurstelling / afwijzing en ook manipulatie met zich mee gebracht. Ik denk dat er de wens is voor elk kind (zeker als de ouders nog niet zo lang uit elkaar zijn en de ouders geen heftige ruzie hebben) om zijn/haar verjaardag samen met beide ouders te vieren. Als je nu al in je bericht aangeeft dat het waarschijnlijk heftige spanningen gaat opleveren als je ex er is op het verjaarsfeest met je eigen familie erbij – zeker als ze hem ‘met de nek zullen aan kijken’, lijkt het me eerlijk gezegd niet zo’n goed idee om de verjaardag samen te vieren. Misschien kan dat wel over een tijdje als de gevoelens jegens elkaar iets minder heftig zijn! Uit eigen ervaring (mijn moeder is ook vreemdgegaan en sommige van haar vrienden hadden het daar moeilijk mee) wordt dit echt minder.

Als oplossing sluit ik me volledig aan bij wat Samantha voorstelt: om toch het gevoel voor je kind te kunnen creëren dat de verjaardag samen gevierd wordt, kunnen jullie beide ouders jullie kind een keer trakteren op een middagje samen/samen uit eten oid. Dan haal je de spanning van het samenbrengen van je ex en de familie weg en heeft jullie kind toch het fijne gevoel dat jullie er dan voor één keertje allebei zijn. Sterkte toegewenst en gefeliciteerd alvast!

Liefs, Rosa

Lieve P,

Bedankt voor uw bericht op het forum, fijn dat u uw verhaal met ons wilt delen. Wat goed om te lezen dat u hier zo goed over nadenkt, dat vind ik al heel wat waard! Nadat mijn ouders zijn gescheiden, was het inderdaad ook lastig om mijn verjaardagen met iedereen tegelijk te vieren. Er was zo veel gebeurd dat er, net als bij jullie, een gespannen sfeer zou hangen als we wel met z'n allen in één ruimte zouden zijn. Ik heb mijn verjaardag dan ook altijd twee keer gevierd, één keer bij mijn moeder met haar familie en één keer bij mijn vader met zijn familie, en dat vond ik prima. Voor ons was dat de beste oplossing en eigenlijk was het soms ook best leuk, twee keer feest. Nu ik er zo over nadenk, heb ik het eigenlijk ook nooit raar gevonden. Het hoorde in mijn ogen een beetje bij het feit dat papa en mama niet meer samen waren, net als dat vakanties apart waren bijvoorbeeld. De verjaardag samen met papa én mama vieren zou inderdaad heel wat waard kunnen zijn. Het lijkt me mooi als dat kan, maar als dat een gespannen sfeer met zich meebrengt is dat niet leuk. Ik had het vroeger maar al te goed door wanneer er iets aan de hand was en dat zou ik niet leuk vinden op mijn verjaardag. Het is in mijn ogen dus vooral heel wat waard, als het ook écht kan.

Ik hoop dat u hier iets aan hebt! Succes en alvast veel plezier gewenst met de verjaardag.

Liefs, Zoë