Hoi anoniem,

Bedankt voor jouw bericht. Mijn complimenten hoe je omgaat met de situatie, bij mijn ouders ging deze situatie veel stroever. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 14 was en mijn vader is 160 km verder in Nederland gaan wonen ivm zijn werk. Ik heb er toen voor gekozen om bij mijn moeder te blijven wonen. Ik heb nog een kleiner broertje en zusje die wel naar mijn vader gingen. Zij gingen alleen in het weekend omdat hun school in de buurt zat van waar mijn moeder woonde. In het weekend hadden ze allebei voetbal en na de voetbalwedstrijd kwam mijn vader ze ophalen en dan bracht hij ze aan het einde van het weekend weer thuis. Alleen reizen tussen de twee locaties ging lastig omdat de afstand ver uit elkaar lag.

Ik denk dat het belangrijk is om te kijken hoe je met welke oplossing de kinderen de meeste stabiliteit kan bieden. Het is belangrijk dat de kinderen nog naar school en de sport kunnen gaan maar wel beide ouders blijven zien. Als je nog vragen hebt, kan je ze altijd stellen!

Groetjes, Annabelle

Lieve ouder,

Als eerste wil ik mee geven dat ik het super tof vind dat je deze vraag op ons forum stelt en hier al vaak een kijkje op neemt! Ik denk dat je het als ouder al super goed doe als je deze stap al onderneemt. Ik herken me erg in de situatie die beschreven is. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9, bijna 10 was, dit is nu zo een 12 jaar geleden en ik zat toen ook nog op de basisschool. Net zoals mijn 5 jaar jongere broertje. Mijn vader kreeg een nieuw huis, zo’n 8 km verder op. Ook mijn ouders hadden direct co-ouderschap ingesteld. Ik zat op volleybal in het dorp verder op en trainde elke dinsdagavond. Hier werd ik door mijn moeder heen gebracht en door mijn vader opgehaald, vervolgens gingen we dan naar mijn vader toe. Dan waren we op woensdag ook nog daar, mijn vader was op woensdag vrij waardoor hij ons bracht en op haalde van de basisschool bij mijn moeder in de buurt. Op donderdag ochtend bracht hij ons weer en gingen we uit school naar onze moeder. Het weekend wisselde wij om. Op een gegeven moment ging ik naar de eerste klas en zat mijn broertje nog op de basisschool. Ik moest toen gaan fietsen naar volleybal, in het begin fietste 1 van mijn ouders nog met mij mee van volleybal naar mijn vaders huis. En vervolgens fietste ik zelf op donderdag vanuit mijn middelbare school (die vanuit beide ouders een half uur fietsen was) weer terug naar mijn moeder. Dit was in het begin prima maar later werd dit voor mij wel veel heen en weer gereis en vergat ik vaak ook boeken bij de andere ouder. Ik heb toen ook aangegeven dat ik liever om de week bij de ene ouder wilde zijn. Dit kon toen nog niet omdat mijn broertje op de basisschool zat en mijn beide ouders niet een hele week mijn broertje konden opvangen vanuit de basisschool. Pas toen mijn broertje naar de middelbare school ging hebben we het systeem veranderd. Dit doe ik nog steeds. Op zondag avond gaan we van de ene ouder naar de andere (op de fiets) en worden de spullen in de auto gebracht. Ik merkte qua vriendinnetjes dat deze allemaal bij mama in de buurt woonde omdat ik daar op de basisschool zat. Ik nam dan ook vaak op woensdag een vriendinnetje mee naar papa toe om daar te spelen. Dit gebeurde ook wel eens in het weekend als ik bij mijn vader was. Mijn broertje had wel al een paar vriendje in de straat gemaakt, omdat deze van zijn leeftijd waren en in de speeltuin om de hoek speelde. Dit was bij mij niet zo, maar voor mij helemaal prima. Pas vanaf de middelbare school kreeg ik vriendinnetjes gespreid over de dorpen hier in de buurt. Vanaf mijn 14/15de heeft mijn vader een nieuwe vriendin, waarbij wij nu sinds een jaar wonen. In het begin vond ik het lastig dat ik mijn vader moest gaan delen. Ik vond het dan ook niet leuk dat zijn vriendin bij alles mee moest. Ook dit vond ik lastig om te zeggen maar liet ik altijd wel duidelijk merken. Pas na een paar jaar ben ik dit gaan accepteren en heb ik ook gevraagd of we ook nog dingen alleen met papa konden blijven doen. Dit gebeurde toen ook. Ik vond het in het begin ook wel lastig, ondanks dat mijn ouders goed uit elkaar zijn gegaan, om bij mama over de nieuwe vriendin van papa te praten. Dit deed ik de eerste jaren dan ook niet. Pas na een tijdje kon ik dit langzamerhand wel, ondanks dat mijn moeder altijd liet merken dat het wel gewoon kon. Dit was voor mij prima en toen ik het gevoel had dat ik echt wat wilde delen deed ik dit ook. Ik wil wel mee geven dat ik het fijn vond dat mijn moeder er wel altijd naar vroeg en liet merken dat ik er over kon praten maar dat het niet verplicht was. Ook vond ik het fijn dat ik bij beide huizen ook altijd over vroeger kon praten. Nu na 7 jaar zitten we vaak genoeg met zn 5e aan tafel. Voor mijn gevoel is alles altijd wel goed verlopen. Het heen en weer fietsen tussen onze ouders zijn we nu wel een beetje zat, we zijn dan nu ook begonnen met het aanschaffen van extra fietsen, zodat wij samen met onze spullen in de auto mee kunnen reizen.

Een beetje een lang verhaal, maar hopelijk antwoord op alle vragen! Stel gerust nog meer vragen als er iets nog niet duidelijk is :)

Liefs, Misha