Beste Ewout,

Bedankt voor uw berichtje hier op het forum. Wat zitten u en uw dochter in verschrikkelijke/afschuwelijke situatie. Wat moet u er doorheen zitten na al die jaren en wat bent u sterk dat u zo door blijft zetten voor uw dochter. Wat maakt het dat u zo door blijft zetten? ( onthou dat antwoord en hou dit vast. Blijf hieraan denken terwijl u tegenslagen doormaakt)

Na het lezen van uw verhaal kwam bij mij direct een "interventie" naar boven die wordt gebruikt binnen de oplossingsgerichte hulpverlening:" Blijf doen wat helpend is en stop met dat wat niet helpt" misschien dat u hier wat mee kan en anders kunt u dit doorgeven aan de hulpverleners die jullie zouden moeten helpen. Ik kan uw hulpverleners enigszins begrijpen dat zij de communicatie beter willen hebben, want dat is voornamelijkste manier om problemen op te lossen. Ik geef u gelijk dat her verstandiger is om inderdaad eerst te kijken waar het misgaat in de communicatie voordat de communicatie beter kan gaan. Echter heb je daar ook goede communicatie voor nodig.

Ik lees ook dat u uw best doet om "bewijs" te verzamelen. Mijn tip hier is om te proberen om er een niet te erg gevecht van te maken. Hierdoor kan het alleen maar erger worden, ook voor uw dochter want dan denk ik dat moeder haar nog meer aan haar kant wil hebben. Heeft u er ook over nagedacht om een mediator in te schakelen? Er is namelijk ook de mogelijkheid om de gemaakte afspraken bij een mediator vast te laten leggen bij een notaris. Hierdoor staan alle afspraken zwart wit op papier en kunt u ook naar een rechter stappen als moeder zich niet aan bepaalde afspraken houdt. Het nadeel is dat dit dan ook weer vechten wordt en beide partijen (u en moeder) er ook vrijwillig willen zitten.

Om terug te komen op uw vragen: Een loyaliteitsconflict is bijna het ergste conflict waar een kind in kan zitten. Ik denk dat het enige is wat u kan doen is het op uw dochters hard drukken dat zijn nooit een kant moet of hoeft te kiezen. Mocht ze dat wel willen is dat aan haar, maar hier is helemaal geen verplichting voor. Daarnaast betekend het kiezen van een kant niet dat ze de een liever vind dat de ander, soms kan het ook makkelijker zijn om een kant te kiezen om conflicten uit de weg te gaan.

Misschien dat u het ook al gedaan heeft, maar maak het kenbaar bij de hulpverleners die jullie moeten helpen. Mochten zij jullie niet meer kunnen helpen, kijk of u/jullie kunnen wisselen van hulpverleners. Daarnaast kunt u ervoor kiezen om naast de hulpverleners die er al op zitten, zelf 1-op-1 met een psycholoog te praten. Misschien dat u op die manier zelf ook wat meer rust kan krijgen, anders gaat u misschien uzelf voorbij en dan kunt u uw dochter ook niet meer goed helpen.

Ik denk dat u het beste open met uw dochter (op haar niveau) daarover kan praten. Geef aan dat zij ten aller tijden alles mag vertellen en dat als u iets negatiefs over moeder zegt, dat zij dan ook moet zeggen als zij dat niet wil horen.

Ik heb niet heel veel kennis over de rechterlijke kant, maar misschien dat u het daar kan gaan zoeken. Ik zie dat u graag wilt vechten, maar heeft u ook aan de uitkomsten gedacht? Het kan zijn dat er 1 iemand uw dochter fulltime krijgt en dat uw dochter misschien haar moeder nooit meeen te zien krijgt (in het ergste geval). Elke positieve uitkomst heeft vaak ook z'n nadelen.

1 laatste tip is: probeer er boven te staan en blijf aan uw dochter denken. Het kan zijn dat als u zich erbij neerlegt dat uw dochter er minder last van heeft dan als u ervoor gaat vechten, maar het kan ook andersom zijn. Probeer niet mee te gaan in de "spelletjes" van moeder, blijf aan uzelf denken en opgeven is niet falen. Soms is opgeven juist winnen.

Ik wens u heel veel succes en sterkte en hopelijk heb ik u wat kunnen helpen.

Liefs, Sam

Beste Ewout,

Wat goed dat je op ons forum terecht bent gekomen. Ik begrijp volledig hoe lastig en omvangrijk deze situatie is, en dat het je soms tot wanhoop moet drijven. Allereerst vind ik het heel goed om te lezen dat je in het belang van jullie kind handelt. Vooral straks, als ze wat groter is, zal ze jou hier heel dankbaar voor zijn. Vergeet dat niet.

Dat in jouw ogen moeder zorgt voor een loyaliteitsconflict vind ik vreselijk om te horen. Wat hierin het belangrijkste is, is hetgeen Sam ook al aangeeft: doe er niet aan mee. Geef het goede voorbeeld aan jullie dochter. Als je het gevoel hebt dat het de verkeerde kant op gaat tijdens een ontmoeting/overdracht, loop dan weg. Geef duidelijk aan dat je niet zo wil communiceren waar jullie dochter bij is. Ontloop de strijd en communiceer alleen over afspraken/geld/zaken omtrent de scheiding als zij er niet bij is. Een op een.

Dit geldt ook voor momenten dat jullie elkaar niet zien. Als de moeder thuis of ergens anders negatief praat over jou/papa sta jij machteloos. Dat is haar 'keuze', ze vindt het blijkbaar in het bijzijn van jullie dochter. Het enige wat jij kan blijven doen, is je dochter vertellen dat jij niet zo met de scheiding wil omgaan. Vertellen dat mama nog boos is over bepaalde dingen en dat ze daarom soms onaardig over papa kan praten, maar dat jij dat niet over mama doet. En uiteraard dat jullie dochter hier niets aan kan doen. Dit gebeurt helaas heel veel bij scheidingen. Misschien kan jullie dochter onze open brief uitprinten en die aan mama geven/opsturen als ze echt niet meer kan tegen de negatieve gesprekken over papa (https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/).

Ik vind het ook wonderbaarlijk om te lezen dat jij weg 'moet' blijven van mooie momenten van jullie dochter. Misschien is het goed om dan op een afstandje van de moeder te staan. Jij hebt even goed het recht om haar te zien op belangrijke dagen, niemand kan dat verbieden.

Wat specifiek jullie dochter kan helpen, is misschien ons buddysysteem: onze jongeren (buddy's) komen in contact met kinderen van gescheiden ouders, om vervolgens te praten over lastige situaties en het uitwisselen van ervaringen. Onze jongeren hebben allemaal een scheiding meegemaakt en hebben dit (grotendeels) verwerkt. Zij kennen situaties en zien alles vanuit hetzelfde perspectief als jullie dochter. Onze buddygroep wordt alsmaar groter en helpt steeds meer kinderen, wellicht ook jullie dochter;-) http://www.villapinedo.nl/buddy/

Ik hoop dat je verder kan met ons advies. Rechterlijk gezien is het heel lastig, zo'n proces, zo'n situatie. Goed om te horen dat er in ieder geval al veel hulpverlening is ingeschakeld, ook al verloopt dit nog stroef. Naarmate jullie dochter ouder wordt zal ze ook makkelijker haar eigen gevoelens kunnen omschrijven. Ze zal ongetwijfeld dankbaar zijn dat een van haar ouders niet meegaat in de strijd.

Veel sterkte gewenst.

Groet,

Yannick