Het komt goed, ik snap dat je je vader niet meer wilt zien. Dat probleem had ik ook. Ik heb het op een volwassen manier opgelost dus mocht je ooit vragen hebben erover of mocht je advies nodig hebben dan ben ik er voor je!

Hey Milena, wat goed dat je je verhaal kwijt kan op dit forum! Ik herken mij heel erg in jou. Ik heb zelf een vader gehad die nooit echt een vader voor mij was geweest. Hij had sinds dat ik geboren was een andere vrouw. Ik heb hem nooit vertrouwd, vooral omdat ik van mijn familie van mijn moeders kant slechte dingen over hem heb gehoord. Hij was ook niet te vertrouwen. Hij was een keer spontaan op mijn school gekomen om mij over te halen met snoep en mandarijnen zodat ik met hem mee kan gaan. Dat vond ik heel manipulatief van hem. Sindsdien vertrouwde ik hem niet meer. Dus je bent niet alleen met het gevoel alsof je geen vader meer hebt!

Weet je, bekijk het op een andere manier. Je hebt zo te lezen een lieve zorgzame moeder die voor je opkomt als je vader naar je schreeuwt. Je mag haar zien als een moeder én een vader voor je. Zo heb ik mijn moeder ook altijd gezien. Ze deed altijd haar best voor mij, dus ze probeerde tegelijkertijd ook een vader voor mij te zijn.

Misschien helpt het om over je gevoelens en gedachtes met jouw moeder te praten? Hoe denkt jouw moeder hierover? Misschien vindt ze het ook lastig mee om te gaan, en is het juist goed als jullie elkaar kunnen helpen in het proces door erover te praten?

Je bent zeker niet alleen, succes!