Beste Dazza,

Dankjewel voor je moedige berichtje. Ik begrijp de situatie, ik begrijp je gevoelens.. het is een heftig verhaal.

Ik vind het allereerst ontzettend knap en moedig van je dat je aangifte hebt gedaan tegen je eigen vader. Dat is voor niemand leuk. Dat je die stap toch hebt genomen, getuigt van moed. Het was de juiste keuze, je moest wel.

Wat betreft de nieuwe vriend van jouw/jullie moeder; ik snap heel goed dat dit voor jullie lastig is. Dat het allemaal zo snel gaat. Toch kan ik ook inzien dat je moeder verder wil, en dat ze misschien wel heel veel aan deze nieuwe man heeft. Sommige mensen worden nu eenmaal al erg snel weer verliefd. Dat kun je niet tegenhouden.

Wat je wél kan aangeven, is dat het voor jullie nu nog te vroeg is om eraan te wennen dat ze een nieuwe vriend heeft. Dat je liever niet wil dat hij continu in huis is waar jij bent, en ook graag veel momenten/tijd met je moeder wil doorbrengen, zeker na deze moeilijke periode. Dat kan je best aangeven.

Als zij verliefd is (hoe snel dat ook is gegaan) kan je moeder dat niet wegstoppen. Zij verwerkt alles ook op haar eigen manier. Wel kan ze er rekening mee houden dat het voor jullie nog erg wennen is;-)

Veel sterkte, liefs,

Yannick La Gordt Dillié (23)

Beste Dazza,

Bedankt voor jouw berichtje op het forum.

Wat een naar verhaal om te lezen. Ik kan mij voorstellen dat je er even helemaal vermoeid van bent geworden. Het is heel erg vervelend dat je allemaal deze dingen hebt moeten meemaken.

Als ik het zo lees, denk ik dat het goed voor jou is om eens goed te gaan praten met jouw ouders. Het kan heel erg goed en opluchtend zijn om jouw verhaal aan jouw ouders te vertellen en hoe jij je bij deze situatie voelt. Het is natuurlijk erg moeilijk om hierover te praten, en misschien nemen jouw ouders jou ook niet zo serieus, maar het kan heel goed zijn om zo'n gesprek door te zetten. Als je in zo'n gesprek met jouw ouders duidelijk jouw gevoelens uit, dan moet dat best iets bij jouw ouders van besef losmaken. Daarom zou ik er zeker eens over proberen te praten. Mocht je het nu ontzettend moeilijk vinden om erover te praten, dan zou ik je adviseren om een brief te schrijven aan jouw beide ouders. Dit kan ook erg goed helpen en op deze manier hoef je niet jouw ouders bij elkaar te krijgen (wat misschien erg veel moeite is in jouw situatie) en hoef je jouw ouders ook niet meteen onder ogen te komen (dit kan namelijk ook een grote obstakel zijn).

Weet dat de situatie nooit door jou is ontstaan en dat jij er niets aan kunt doen. Het ligt geheel aan jouw ouders, laat hen weten wat het met je doet. Dit kan je écht veel verder helpen.

Veel succes en sterkte!

Groetjes, Aron