Hallo Jul,

Jouw situatie herken ik. Ik had soortgelijke situatie een aantal jaren geleden ook meegemaakt. Mijn vader gunde mijn moeder niets en ze kreeg dus ook geen cent.

Ik vind het goed, dat je je vader duidelijk maakt dat hij verkeerd bezig is tegenover je moeder en jou. Blijf vooral zo eerlijk, hij zal erdoor zeker worden ''wakkergeschud''. Ik neem aan dat jij bij je moeder gaat wonen. Maak hem duidelijk, dat jullie het geld nodig hebben. Immers ben jij zijn dochter, jij moet ook goed kunnen leven (samen met je moeder). Het gaat om jou welzijn!

Doordat de (v)echtscheiding tussen jou ouders net is begonnen, is er nog veel woede bij beide kanten - moeder en vader. Dit zal ook weer minder worden. Zodra die woede minder is geworden, zal je vader je weer beter tegenover jou moeder gaan gedragen, denk ik. Is dit niet het geval (wat ik niet denk), zal er een rechter over de alimentatie moeten beslissen.

Ik wens je heel veel succes.

Liefs, Anne

Beste Jul,

Ook voor mij is het een herkenbare situatie. Het huwelijk tussen mijn ouders verliep steeds stroever, en toen ze gingen scheiden was de drempel naar 'een nieuw leven' voor mijn vader veel lager dan die voor m'n moeder.

Hij voelde de vrijheid en werd al snel (smoor)verliefd, terwijl mijn moeder er veel moeite mee had. Mijn pa is in die jaren zijn afspraken wel nagekomen, maar wil ook steeds minder afstaan aan zijn ex-vrouw. Respectloos gedrag is in mijn situatie een zwaar begrip; wel (te) makkelijk denken en praten alsof het huwelijk nooit echt geweldig was voor hem.

Ik heb toentertijd een soort statement gemaakt. Ik wilde hem gewoon even niet zien, dit i.v.m. boosheid nadat mijn vader vertelde dat hij was vreemdgegaan. Jij hebt zo te lezen gelukkig wél nog steeds een vrij goede relatie met je vader. Ik wilde en durfde toen niet eens het gesprek aan te gaan en mijn emoties direct naar hem te uiten, één op één. Jij wel. En dat vind ik zeer knap van je;-)

Ik denk dat jij niet meer kan doen dan blijven aangeven hoe jij erover denkt. Anne geeft in haar reactie aan dat de woede misschien zal verminderen, en dat jouw vader op ten duur wellicht bereid zal zijn meer alimentatie te betalen/je moeder meer te gunnen. Ik ben echter bang dat de kans juist groot is dat dit niet gebeurt. Juist jaren na de scheiding willen ouders hun leven echt oppakken en het vorige achter zich laten. Er komen nieuwe partners, nieuwe liefdes, nieuwe levens. Het gevoel van 'gunnen' en het verantwoordelijkheidsgevoel zal dan juist minder worden. Hoe pijnlijk dat soms ook is.

Als ik jou was zou ik dus wel blijven aangeven hoe je erover denkt, zodat je vader hier wel mee geconfronteerd wordt. Maar meer kun je niet doen, en je moet daarin ook niet TE veel hooi op je vork nemen. Je kunt namelijk niet tussen je ouders in komen te staan. Het blijft hun scheiding, hun 'probleem', en ze moeten het samen oplossen. Als volwassenen.

Het enige dat jij kunt blijven doen is eerlijk zijn en je gevoelens uiten. Dit kan ook middels een uitgebreide brief, misschien dat die wat beter 'binnenkomt' bij je vader. Wie weet!

Veel succes en sterkte de komende tijd;-)

Yannick

Het kan ook zijn dat je moeder, net als die van mij , haar eigen versie tegen jou verteld zodat jij partij voor haar kiest. Bij mij bleek later dat de verhalen van mn moeder niet waar waren. Ik zou zeggen: bemoei je er niet mee, dat ze het zelf maar uitvechten zonder jou.