Hoi Belle,

Allereerst wil ik even tegen je zeggen dat ik het onwijs lief van je vind dat je dit berichtje plaatst omdat je je zorgen maakt over je vriendin Isis. Ze zal heel blij zijn dat ze zo'n lieve vriendin heeft! :)

Als ik zo je berichtje lees, dan denk ik dat Isis het niet makkelijk heeft. Blijkbaar worstelt ze nogal met haar gevoelens. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om haar. Maar de problemen die zij heeft, kan jij niet voor haar oplossen. Het enige wat je zou kunnen doen, is met haar praten en haar proberen te overtuigen dat ze hulp moet gaan zoeken. Ik weet alleen niet, of zij dit jou zelf heeft verteld? Of ben je er via iemand anders achter gekomen dat ze dit doet? In ieder geval kun je natuurlijk wel zeggen dat je je zorgen maakt omdat je weet wat ze doet, en omdat het een goede vriendin van jou is en omdat je om haar geeft, je wil dat ze hier mee stopt. Omdat je wil dat ze zichzelf geen pijn doet en dat ze weer gelukkiger wordt. En dat ze dus met iemand moet gaan praten zodat dit kan stoppen. Dat kan een vader of moeder, een tante of opa, een leraar of een huisarts zijn. Ze moet het aan iemand vertellen die ze vertrouwt, waarvan zij denkt dat diegene haar ook echt kan helpen. Het is heel belangrijk dat ze dit gaat doen! Want anders blijft ze misschien alleen met deze gevoelens rondlopen en dat moet stoppen!

Dat is het enige wat jij kan doen, met daarnaast natuurlijk gewoon zijn zoals je bent, en dat is een goede vriendin zijn voor haar. Het is een lastig onderwerp, maar misschien vindt ze het wel fijn om het er met jou over te hebben omdat jullie zulke goede vriendinnen zijn.

Denk je dat je hier iets mee kunt? Wat je natuurlijk ook kunt doen, is haar deze vraag van jou laten lezen op internet met de reacties eronder. Misschien schrikt ze, maar ik denk dat ze het ook heel erg lief van jou zou vinden als ze leest dat jij hulp heb gevraagd voor haar. En misschien dat als ze dan leest van anderen dat ze moet gaan praten en dat het moet stoppen, dat dat haar net even helpt om haar dat te laten doen. Ik hoop in ieder geval heel erg dat Isis zich snel weer beter zal voelen. Jij in ieder geval succes en sterkte, maar ik weet zeker dat ze aan een vriendin zoals jij heel veel heeft!

Hoi Belle,

Fijn voor je vriendin dat je er zo voor haar bent. Ik kan oprecht zeggen dat dat een groot verschil maakt. Ik ben namelijk in een soortgelijke situatie geweest. Door mijn thuissituatie gedreven in een diep gat van depressie. De reden dat ik nu leef is de vriendin die ik toendertijd had. Zij praatte elke pauze met mij en hielp mij er achter te komen wat ik wilde en hoe ik mijn situatie voor mij veiliger kon maken. Heel belangrijk hierbij is een vertrouwenspersoon op school hebben. Die wist beter met mijn verhalen te dealen natuurlijk, maar voornamelijk kon zij regelen dat ik geen straf zou krijgen voor ongemaakt huiswerk of toetsen af en toe mocht overslaan als ik niet had kunnen leren. Als school van dit soort dingen af weet maakt dat de lading in elk geval wat lichter. Dus dat is in elk geval 1 advies. Verder was het bij mij de oplossing om bij mijn vader te gaan wonen omdat ik het bij mijn moeder niet uithield (totale rust krijg je natuurlijk pas als je op jezelf woont). Dat is voor haar in dat geval niet mogelijk maar het lijkt me wel dat ze daar in ieder geval af en toe weg moet. In zulke situaties heeft een kind andere veilige plekken nodig. Ik denk dat af en toe 1 nachtje ergens anders al zou helpen. Zo'n moment van rust zou haar weer wat energie geven om met alles om te gaan. Daar zou jij eventueel iets kunnen betekenen, hoewel ik snap dat dat iets groots kan zijn om te doen.

Een moeder hoort dit soort dingen niet te uiten op haar kind maar er is helaas weinig dat gedaan kan worden om ze dit duidelijk te maken (probeer het al jaren). Wat jij kan doen is Isis op haar eigen voeten zetten en haar de kracht lenen om te overleven. Ik wens je zeer veel sterkte en voel met je mee

Laat haar haar verhaal is vertelen.Toon begrip voor wat zij voelt .