Hey Jean-Daniel,

Goed dat je je vraag op het Forum hebt gesteld, ondanks dat je niet echt een prater bent! Vervelend dat je ouders gaan scheiden, heel logisch dat je je hier soms super kut over voelt! Mijn ouders zijn ook gescheiden en zeker in het begin vond ik dat soms ook echt ruk. Vervelend ook dat dat je het gevoel geeft dat je anders bent, heb je wel vrienden of klasgenoten die ook gescheiden ouders hebben? Ik kan je in ieder geval verzekeren dat er bij Villa Pinedo heel veel kinderen en jongeren zijn die ook allemaal gescheiden ouders hebben, dus hier ben je in ieder geval niet anders. Bij Villa Pinedo kan je ook een buddy aanvragen, dit is iemand die ook gescheiden ouders heeft en jouw gevoel waarschijnlijk dus wel zal herkennen. Dit kan je hier doen: https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/ Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je daar misschien juist geen zin in hebt omdat je niet zo'n prater bent. Als ik veel pieker dan vind ik het juist fijn om daar met andere mensen (bijvoorbeeld vrienden of mijn zus) over te praten, maar als je niet niet zo van het praten bent vind je het misschien fijner om afleiding te zoeken? Misschien vind je het leuk om te voetballen of gamen of wat je ook maar leuk vindt om te doen, iedere keer als je dan merkt dat je veel aan het piekeren bent zou je dat kunnen gaan doen zodat je even ergens anders aan denkt. Een andere tip die je misschien zou kunnen proberen is het opschrijven, dan geef je jezelf even de tijd om alles waar je mee zit op te schrijven, en vervolgens leg je dat papier weg (of je verscheurt het) en ga je weer iets leuks doen. Dan geef je jezelf dus heel even de tijd om wel te piekeren, en dan is het daarna klaar. Ik hoop dat je hier een beetje iets aan hebt, weet in ieder geval dat je niet de enige bent, als er nog iets is kan je ook altijd weer hier naar het Forum komen natuurlijk! Succes!

Groetjes, Nicolien

Hoi Jean-Daniel, ik vind het mega goed van je dat je je vraag hier hebt gesteld! Ik kan me goed voorstellen dat je je rot voelt om de scheiding van je ouders. Zelf vond ik het ook echt super stom en zat het vaker tegen, dan dat het mee zat. Ik was zelf vroeger ook absoluut geen prater en als iemand er over vroeg dan wilde ik het gewoon niet vertellen of durfde ik dat niet. Ik piekerde inderdaad ook heel veel, zoals jij ook aangeeft. Wat mij toen heeft geholpen is het op te schrijven in een boekje. Die tip heb ik toen ook van iemand gekregen en vond ik maar suf en stom, maar dat heeft mij uiteindelijk wel geholpen. Ik schreef dan even al mijn gedachten op, precies zoals ze waren. Ik liet niks weg, alles mocht er zijn. Ook al loste dat niks op voor dat moment, ik voelde me wel wat lichter in mijn hoofd en het gepieker ging al een beetje weg. Elke keer als ik piekerde ging ik goed naar mezelf luisteren waar ik dan over piekerde en dat schreef ik dan op. Misschien dat dit ook helpt voor jou?

Verder merkte ik ook dat het hielp als ik dan had geschreven over mijn gedachten, dat ik dan even wat anders moest gaan doen. Ik vroeg of iemand met mij wilde afspreken of even wat wilde doen. Zo bleef ik niet constant bezig met het piekeren, maar kon ik ook even aan wat anders denken.

Zoals Nicolien al zei ben je hier niet anders. Jij mag hier helemaal jezelf zijn. Hier komen juist alle kinderen en jongeren bij elkaar omdat zij gescheiden ouders hebben en kunnen we naar elkaar luisteren. We delen onze ervaringen op deze manier en ik moet zeggen dat ik me na een aantal gesprekken met anderen besefte dat ik niet alleen en anders ben, maar dat er veel meer mensen zijn die dezelfde gedachten en gevoelens hebben over de scheiding van onze ouders. Wie weet is een Buddy wat voor jou? We begrijpen als je dit niet wilt, aangezien je aangeeft dat je niet perse een prater bent, maar misschien kun je het zien als het boekje zoals ik net zei?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik vind het echt dapper dat je dit zo hebt gezegd. Je bent altijd welkom om terug te komen naar het Forum :)

Veel liefs, Vera

hoi Jean- Daniel wat erg dat je ouders gaan scheiden en het is ook gewoon Kut je hebt verteld dat je niet echt een prater bent maar misschien helpt schrijven wel en dan hoef je het niet te vertellen maar dan kan je wel je gevoelens kwijt en je vertelde ook nog dat je het gevoel hebt dat je anders bent je bent en zult nooit anders dan de rest zijn jij bent jij en daar kan echt niemand wat aan doen en ik snap dat je wel vaak aan het piekeren bent en dat is ook best vervelend en daar zul je vast nog wel vaker krijgen ik hoop dat je veel aan mijn advies hebt Groetjes van Noor

he jean-daniel misschien kun je het er met iemand over hebben die ook gescheiden ouders heeft en ook met een psycholoog dat doe ik ook en dat helpt heel erg.