Beste anoniem,

Dank je wel voor het delen van je verhaal. Ik hoop dat het een beetje opgelucht heeft!

Ten eerste wil ik graag zeggen dat zoiets jouw eigen beslissing is, en dat het niet aan jouw vader is om je daarvoor te veroordelen. Je bent een volwassen man en hebt het recht je eigen keuzes te maken en de koers van jouw leven te bepalen. Uit je verhaal blijkt duidelijk dat je echt niet happy was met je studie en dan is (mijns inziens) de enige juiste keuze om te stoppen, voordat je vier jaar van je leven bezig bent met iets wat je helemaal niet leuk vindt.

Ouders willen volgens mij graag dat hun kinderen een soort afspiegeling zijn van zichzelf, en dat hun kinderen niet de fouten maken die zij ooit hebben gemaakt. Misschien heeft je vader ooit wel een verkeerde studiekeuze gemaakt en is hij daar de rest van z'n leven ontevreden mee geweest, of is hij voortijdig ergens mee gestopt en heeft hij daar spijt van, wat hij op jouw projecteert. Even grof gezegd; dat slaat natuurlijk nergens op. Het komt op mij over alsof je vader nog een hoop wrok koestert vanwege de scheiding, het lijkt alsof hij het niet kan verkroppen. Dat is zìjn probleem, het is kinderachtig van hem om zo met jou om te gaan. Ouders horen niet negatief over de ander te praten, dat is één van de eerste punten die wij hier uiteenzetten wanneer we advies geven en het is absoluut niet okee dat jouw vader dat wel doet.

Ik vind het hartstikke goed van je dat je het advies van je moeder en psycholoog hebt opgevolgd. Deze mensen kennen jou en weten hoe je in elkaar zit. Als je vader graag deel van jouw leven uit zou willen maken, zou hij dat anders aan moeten pakken.

Zelf heb ik hier ook ervaring mee; mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was, ik spreek mijn vader erg weinig en ik ben twee keer voortijdig gestopt met een studie. Hij was daar ook teleurgesteld over en daar heb ik het heel moeilijk mee gehad (ik deed van kinds af aan altijd zo hard mijn best om hem niet teleur te stellen), maar ik was erg ongelukkig over mijn keuze. Uiteindelijk heeft hij het gewoon moeten accepteren en ben ik erg opgelucht en blij met mijn keuze. Daarnaast; iemand die zo dichtbij, maar zo ver weg van mij staat, heeft niet het recht om een oordeel over mijn keuzes te vellen of daar invloed op uit te oefenen, vind ik. Het heeft even geduurd voor ik tot die conclusie ben gekomen, maar het heeft me zeker geholpen.

Ik hoop dat mijn verhaal/advies jou ook helpt. Doe lekker wat je leuk vind! Het leven is te kort (haha, cliché) om bezig te zijn met dingen waar je niet gelukkig van wordt en met schuldgevoelens van een beslissing die niet meer ongedaan gemaakt kan worden. Het is fantastisch dat je met muziek bezig bent en dat je werkt, en als je weer wilt studeren komt er zeker weten iets leuks op je pad.

Ik vind je hartstikke moedig en heel verstandig. De hoofdzaak is uiteindelijk dat jij gelukkig wordt van wat je doet, en het is aan hem om te leren daar vrede mee te hebben.

Hey Anoniem,

Ik denk dat ik een beetje weet hoe je je voelt. Ik ben na 2,5 jaar rechten gestopt en aan een andere studie begonnen, tot grote teleurstelling van beide ouders (toen dacht ik nog: nouja, zijn ze het in ieder geval weer een keer met elkaar eens, haha). En nu ik klaar ben met mijn bachelor en ik misschien geen Master ga doen, ben ik weer een grote teleurstelling. Tja, dat gevoel is echt klote. Maar 1) dit heeft denk ik niks te maken met gescheiden ouders. Mijn ouders waren ook teleurgesteld geweest als ze nog samen waren. Maar goed, dat neemt niet weg dat het klote is om je zo te voelen. Maar 2) op een gegeven moment leer je dat je ouders toch wel van je houden, en het belangrijker is om voor jezelf goede keuzes te maken dan te leven naar de wensen van iemand anders. Trust me: op een gegeven moment, zeker als je op jezelf woont, je ouders minder ziet en echt een eigen leven krijgt, dan weten ouders gewoon niet meer altijd wat het beste voor je is. Dat jij en ik andere keuzes maken dan onze ouders hadden gedaan, so be it. Daar komen ze wel weer overheen. Jouw vader, net als mijn ouders, willen uiteindelijk maar één ding: hun kinderen gelukkig zien. Als jij dat bent door met je studie te stoppen, en ik door geen Master te doen: dan moeten we dat lekker doen ;-)