Hallo Vera,

Bedankt voor jouw bericht op ons forum.

Wat vervelend dat je dit allemaal hebt moeten meemaken.

Ik ben zelf ook een kind van gescheiden ouders. Mijn ouders zijn 8 jaar gescheiden en ze hebben allebei ook een nieuwe partner gevonden. Met mijn stiefmoeder kan ik het erg goed vinden, maar met mijn stiefvader ook veel minder goed. Ik herken in jouw ruzies met jouw stiefmoeder de ruzies met mijn stiefvader. Bij mijn stiefvader is ook nóóit iets goed. Hij leeft heel gestructureerd (gaat elke dag om stipt 9 uur douchen dus dan mag er niemand in de badkamer zijn, als je dit wel doet dan kun je de volle laag krijgen), zo heeft hij heel veel dingen waar ik mij mateloos aan kan ergeren. Ik zeg altijd: x heeft een heel boek van 500 bladzijdes met allemaal zijn regels en ik heb waarschijnlijk nu de eerste 150 bij elkaar verzameld, elke dag verzamel ik er weer een regeltje bij. Maar dat ergeren heeft echt geen zin. Ik heb jarenlang elke dag ruzie met hem gehad en ik ben er een aantal keren ook tussenuit gegaan zoals jij ook in jouw verhaal vertelde, maar ik heb hiervan geleerd dat ik hier absoluut niets mee opschoot. Het afgelopen jaar is er echt een knop in mijn hoofd omgedraaid en ik moet zeggen dat ik mij tegenwoordig gewoon aanpas aan hem. Ik heb de afgelopen drie maanden helemaal geen ruzie meer gehad met hem en ik moet zeggen dat ik mij echt veel positiever voel op het moment.

Ik zou heel graag willen dat jij ook zo de knop om zou kunnen draaien. Zoiets is natuurlijk erg moeilijk en zul je geleidelijk moeten doen. Probeer je aan te passen aan jouw stiefmoeder, praat met jouw vader over de situatie en lucht je hart. Het is ontzettend moeilijk, maar het kan je zoveel ellende en negativiteit besparen als je de ruzies voorkomt. Zie het maar zo: als je geen ruzie meer hebt op een dag dan bespaar je je al behoorlijk wat tijd, want een ruzie duurt soms behoorlijk lang, maar de dip die je na een ruzie hebt duurt altijd nog veel langer en die tijd wil je natuurlijk veel liever benutten aan andere dingen.

Ik weet dat het niet de allerbeste oplossing is, maar het heeft voor mij erg geholpen. Je hoeft je natuurlijk niet voor de volle 100% aan te passen aan jouw stiefmoeder. Ik heb zelf wel geleerd dat ik, doordat ik nu geen ruzie meer heb met mijn stiefvader, ook een betere band heb gekregen met mijn moeder én ik ook meer kan doen bij mijn stiefvader zonder dat hij meteen ontzettend boos wordt. Doordat je je aanpast creëer je vertrouwen. Weet dat dat vertrouwen is wat je juist in deze situatie nodig hebt.

Ik moet zeggen dat jouw verhaal zo weglas en dat ik ontzettend kon genieten van hoe je het hebt geschreven met jouw argumenten. Je hebt een flinke mening en ik weet zeker dat jij bij die debatclub op de juiste plek zit. Probeer een drive te vinden tussen het aanpassen thuis en het uiten van jouw mening bij de debatclub. Ik weet zeker dat jij je uit deze situatir weet te redden, want als ik jouw bericht zo lees ben jij erg krachtig.

Veel succes en sterkte met de situatie. Mocht je nog vragen hebben, dan kun je altijd een reactie sturen op dit bericht.

Veel groetjes, Aron

Hoi Vera,

Voor dat ik een heel verhaal ga typen wil ik eerst even zeggen dat ik het heel erg dapper van je vind dat je hier je verhaal deelt.

Toen mijn ouders gescheiden zijn en mijn vader een nieuwe vrouw kreeg heb ik daar ook ontzettend veel moeite mee gehad en dit ging gepaard met behoorlijk wat ruzies. Uiteindelijk heb ik hier, zoals Aron eigenlijk ook al heel goed uitlegt, een soort drive gevonden om mijn best te doen me wat meer aan te passen aan het leven dat mijn vader en stiefmoeder wilden leven en de manier waarop ze dit wilden doen. En echt, dat scheelt een hoop gedoe. Het vermindert enigszins de spanningen en het bespaart je echt een hoop energie die je aan veel leukere dingen kan besteden. Ruzie maken en gesprekken voeren vreet namelijk energie met alle, vaak heftige, emoties die er voor iedereen bij komen kijken.

Ik wil alleen wel dat je ook weet dat er ergens een grens is aan wat een mens aan zichzelf of zijn gedrag kan veranderen. Dit geld natuurlijk voor je vader en je stiefmoeder, zij zijn ook maar mensen en hoe graag je dat af en toe ook zou willen, wanneer niemand je ooit heeft leren zwemmen word het een beetje moeilijk om op een dag de zee in te springen en te gaan diepzeeduiken. Ik bedoel hier een beetje mee te zeggen dat niemand opeens een heel ander persoon kan worden. Probeer hier een beetje rekening mee te houden doe je best om je aan te passen.

Maar dit geld natuurlijk niet alleen voor je vader en je stiefmoeder. Dit geld ook zeker voor jou.

Als jij voor jezelf weet dat jij er alles aan doet om je aan te passen en een fijnere sfeer te creëren dan kunnen ze nog wel proberen de fout bij jou te blijven leggen maar dan weet je in ieder geval voor jezelf dat jij er alles aan gedaan hebt.

En als laatste wil ik je nog twee dingen op het hart drukken. Ten eerste dat ik heel goed snap dat je helemaal geen behoefte meer hebt om met een psycholoog te gaan praten als het al zo vaak mis is gegaan. Maar het vinden van een psycholoog waar je echt een klik mee hebt kan soms lang duren. Mij heeft het ook een stuk of tien pogingen gekost. Maar wanneer je wel iemand vind met wie je goed kan praten heeft het wel degelijk nut. Wat er tot nu toe in je leven gebeurd is, is absoluut niet niks en de dingen waarvan je zegt dat je vader en stiefmoeder ze gezegd hebben kunnen hard aankomen en later een behoorlijk nare uitwerking hebben. Het is natuurlijk altijd aan jou om dit wel of niet te doen maar al is het maar met je oma, een vriendin of je vriendje, hierover praten is echt goed. Ten tweede wil ik je nog meegeven dat zoals je zelf al hebt aangegeven geweld nooit een oplossing is. Maar waar dit voor jou geldt, doet het dit ook zeker voor je vader en je stiefmoeder. Geweld gebruiken is een slecht iets en zou absoluut niet mogen gebeuren. Ik hoop ontzettend dat het nooit meer voorkomt maar op het moment dat er weer zoiets zou gebeuren hoop ik dat je de kracht kan vinden om hier met iemand over te praten. Daar hoort namelijk ieder kind tegen beschermt te worden. Ook jij.

Ik wens je heel veel sterkte en weet dat je altijd nog een berichtje of reactie kan sturen als je vragen hebt of je verhaal kwijt wil.

Liefs, Meike

Hallo, Heftig verhaal. Ik kan wat dingetjes terugherkennen bij mezelf hieruit. Mijn vader heeft ook geen eigen mening meer, helaas. En ik ben ook een rommelkont en mijn stiefmoeder is heel netjes. Mijn moeder wil nu ook weer gaan daten, maar ik ben bang, bang dat het hetzelfde ook met haar zou gebeuren.

uhg same, mijn stiefmoeder is ook een kutwijf ze was 2 weken op vakantie en ik was alleen met mijn vader. het was echt super gezellig en we hadden nooit ruzie. nu is ze letterlijk 1 dag thuis en we hebben al gelijk ruzie. toen ze heel vroeg i de ochtend (7;15) thuis kwamen nadat mijn vader mijn stiefmoeder en stiefbroer had opgehaal spraken ze heel luid en hielden ze geen rekening met ons, nu wilde ik naar boven en ik had al een klein ruzietje met mijn vader en ik praten op normale toon tegen mijn vader (nou snap ik dat mijn stiefmoeder moe is, want ze kwamen uit azie maar als nog niet heel anders als mijn situatie) en hij kapte mij zo hard af hij zie "STTT... HOUD JE MOND JE BENT NIET DE ENIGE HIER" en waarop ik zei "nou daar hadden jullie vanochten geen moeite mee". en ja dan heb ik t natuurlijk weer gedaan.

Hoi Vera, Ik was benieuwd hoe de situatie nu nog is bij jou en of je al veranderingen hebt gemerkt van je vader weg, of hij zijn ogen eindelijk heeft geopend? Momenteel zit ik bijna in zo'n zelfde situatie alleen ben ik de puberteit voorbij en op deze leeftijd eindelijk aan het beseffen dat dit gewoon niet hoort zoals mijn vader omgaat met zijn eigen kinderen en inderdaad mijn stiefmoeder boven ons verkiest. Ik was altijd heel close met mn vader maa sinds hij bij haar is is hij nie meer mijn "vader".. daar baal ik zo van, en dat ik niet eerder heb ingegrepen. Ik heb ook zo vaak gezegd tegen mijn vader hoe ik me erbij voelde en wat me dwars zat maar hij lijkt het allemaal niet op te slaan en doet er niks mee. Momenteel zitten we in een soort mega ruzie waarbij ik er ontzettend klaar mee ben van hoe het nu gaat. En het slimste is ... mijn stiefmoeder is ook nog zwanger... lekker dubbel allemaal, t kind kan er niks aan doen maar oke.. Vroeg me af hoe het nu verder met je gaat en of je misschien tips voor mij hebt.

Groetjes!

Ja

Hoi Vera, ik ken het gevoel, mijn stiefvader doet ook alles om mij het leven zuur te maken. Laatst hadden we een vlot gebouwd en vanochtend kwam ik erachter dat hij het vlot had vernield omdat het niet op de goede plek stond. Misschien kan je aan je oma vragen of je weer bij haar kan wonen? Gr. Anoniempje